همسر مرحوم پورحیدری گفت: اول برای منصور متأسفم و بعد برای خودم. من و منصور روی هم یک قرن عمرمان را برای استقلال گذاشتیم و مورد کم لطفی قرار گرفتیم.
نه حل نشد. طلسم شده. مشکل همه حل شده الا ما. از نظر ما اساسیترین و واجبترین پروندهای که باید حل میشد همین پرونده بود ولی نسبت به ما کملطفی شد.
به ما قول داده بودند. گفتند در همین هفته مطالبات پرداخت میشود. سال گذشته بود، قبل از سالگرد منصور. گفتند مراسم را خودمان میگیریم و در اوایل مردادماه امسال پول را میدهیم. قول مساعد دادند. ما هم به هر حال قبول کردیم، چون گفتیم بزرگان استقلال هستند. روی حرف خودشان میایستند، اما متأسفانه اینطور نبود.
دلم میخواهد اقدام کنم ولی نمیشود. پسرم استقلالی است. منصور زندگیاش را برای استقلال گذاشت. ما حرمت نگه میداریم. فعلاً دست نگه داشتهایم. ماندهایم دیگر چه کنیم؟ اینکه پول منصور حق خودش و خانواده بوده یک طرف، ماندهام چرا به ما بیاحترامی میکنند. دارند با خانواده پرافتخارترین فرد در استقلال اینطور برخورد میکنند. نمیشود این بیحرمتی را تحمل کرد. انگار همه تلاشها و جان کندنهای منصور برای استقلال بیهوده بود.
منصور به قدری عاشق استقلال بود که هیچ کس را به اندازه این باشگاه دوست نداشت. او خیلی وقتها از پول قراردادش گذاشت و مجانی کار کرد. حتی از جیبش برای استقلال پول خرج کرد. فاکتورها همه در خانه ماست. فاکتور پولهایی که از جیب برای استقلال داده. او پول به بازیکن و پیشکسوت داد.
منصور راضی نبود. باورتان نمیشود منصور یک بار قبل از شهرآورد خانه فروخت تا پول یک بازیکن استقلال را بدهد.
نمیتوانم اسمش را بگویم. منصور از ما قول گرفت چیزی در مطبوعات نگوییم. منصور یک سال قبل از اینکه از دنیا برود، ۱۰۰ میلیون به یک پیشکسوت باشگاه پول داد. طرف پول را خورد و رفت.
من از وزارت ورزش هم گلایه دارم که اصلاً به روی خود نمیآورد. اول برای منصور متأسفم و بعد برای خودم. من و منصور روی هم یک قرن عمرمان را برای استقلال گذاشتیم و مورد کم لطفی قرار گرفتیم.