رفراندوم یک سوال از مردم درباره مسائل مهمی است که پاسخ به این سوال آری یا خیر می باشد. به طور مثال، در یک برنامه تلویزیونی، دو گروه کارشناس درباره موضوع یارانه باهم به بحث و مناظره می پردازند، گروه اول موافق حذف یارانه هستند و معتقدند که یارانه چند صد هزار میلیارد هزینه دارد، که حذف آن و پایین آوردن قیمت‌ها بیشتر به نفع مردم است.
گروه مقابل هم این موضوع را به ضرر مردم می دانند. در این زمان اگر دولت و مجلس ناچار از تصمیم گیری باشند، موضوع رفراندوم مطرح می شود و مردم تصمیم به حذف و یا ادامه پرداخت یارانه نقدی می گیرند.
دو اصل ۶ و ۵۹ قانون اساسی، به موضوع رفراندوم می پردازد. اگر چنانچه موضوعی پیش آمد که مجلس تشخیص داد؛ نیاز به رفراندوم دارد، آن زمان به همه پرسی گذاشته شود. این که می گویند رفراندوم تبدیل به تابو شده است را من قبول ندارم.این نگاهی اشتباه است.
ببینید رفراندوم کارکرد مشابهی با طرح های سه فوریتی دارد. چهارچوب طرح سه فوریتی را قانون مشخص کرده و در آیین نامه هم آمده است. تا به امروز در ده دورۀ مجلس، نمایندگان به مرحله ای نرسیده اند که از ظرفیت این طرح استفاده کنند. آیا در این موضوع، باید گفت عدم استفاده از طرح سه فورتیی بخاطر تابو بودن آن است؟
آن هایی که به صورت تصنعی این موارد را مطرح می کنند به یک نوعی به دنبال تابوسازی هستند. از همه ظرفیت های قانون اساسی و آیین نامه های داخلی مجلس بنا بر تشخیص نمایندگان و در هر کجا که اقتضا کرد به صورت طبیعی باید استفاده کرد.
روش منطقی و عاقلانه آن است که مشکلات ابتدا از طریق ظرفیت های قانونی موجود، مثل حوزه اختیارات رئیس جمهور، ارائه لایحه به مجلس، ارائه طرح از سوی نمایندگان و …حل شود، اگر این روش ها جوابگو نبود به رفراندوم رجوع شود.
* نماینده اصولگرای مجلس دهم و نایب رئیس جبهه پیروان
