فاطمه فتاحی جویباری در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم در مورد کسب مدال نقره مسابقات جهانی آلیش بانوان اظهار داشت: ما ۴ مرحله اردو داشتیم که دو اردوی آخر جدی‌تر بود، خصوصا اینکه رئیس فدراسیون به ما دلگرمی داد که تیم اعزام می‌شود و ما امیدوارانه به کار ادامه دادیم.

وی در مورد اینکه چرا روی سکو گریه می‌کرد، گفت: من برای کسب مدال طلا رفته بودم اما مدالم نقره شد و این خیلی ناراحتم کرد. نشد چیزی که می‌خواهم را به دست بیاورم. کمی استرس به من وارد شده بود، حریفم خیلی قدیمی تر از من بود، مدال دار بود و سر کمرگیری هم داور کمی بیشتر هوای او را داشت به همین دلیل گاردم به هم خورد. این اولین اعزام بین‌المللی من بود.

این کشتی گیر ۲۱ ساله جویباری که دانشجوی رشته تربیت بدنی است، در مورد فعالیت‌های ورزشی‌اش پیش از این، تصریح کرد: ۱۲ سال است که ورزش می‌کنم. با دوومیدانی، آمادگی جسمانی و والیبال کارم را شروع کردم و بعد هم سمت کشتی کلاسیک رفتم اما امسال بعد از مسابقات قهرمان کشوری، معلوم نبود تکلیف کلاسیک چه می‌شود و به همین دلیل در مسابقات قهرمانی استان آلیش شرکت کردم و به تیم ملی رسیدم. مسلما کارم را ادامه خواهم داد و باید حتما به مدال طلا برسم، می‌دانم که می‌توانم هم این حریف و هم سایر حریفان را شکست دهم، این را در خودم می بینم. بعد از کشتی فینال هم ستاره اسماعیلی (سرمربی) به من گفت می‌توانستی حریفت را ببری ولی تجربه او بیشتر بود و این مبارزه را برد.

فتاحی جویباری با اشاره به قهرمانی تیم ملی آلیش بانوان در قزاقستان خاطرنشان کرد: با این قهرمانی جواب زحماتی که برای تیم کشیده شده بود را دادیم. همه بچه‌ها، حتی آنهایی هم که دست خالی برگشتند، زحمت کشیدند و امتیاز گرفتند، همین باعث شد که قهرمان شویم. همه عالی بودند، از آنهایی که ما را حمایت کردند، ممنونم. خانم درخشانی هم خیلی هوای ما را داشت، از او هم تشکر می‌کنم. از خانواده‌ام که همیشه من را حمایت کرده‌اند متشکرم، چند سال بود که می‌خواستم عضو تیم ملی شوم، اما این اتفاق رخ نداده بود. حالا خوشحالم که توانستم به هدفم برسم.

وی در مورد اینکه قصد ادامه دادن رشته آلیش را دارد یا کشتی کلاسیک، گفت: هنوز نمی‌دانم تمرکزم را باید روی کدام رشته بگذارم. باید با مربیان صحبت کنم.