داود عامری
از بزرگی پرسیدند خدا را چگونه می‌توان شناخت. می‌فرمایند، وقتی که در دریا در حال غرق شدن هستی و از هیچکس امید کمکی نداری، به چه کسی متوسل می شوی؟ آن همان خدای بلند مرتبه است که در سخت‌ترین شرایط که از هیچ کس امکان کمکی نیست، امید و تکیه گاه انسان است. امروز انسان مغرور به علم و تکنولوژی پیشرفته، در مقابل بیماری کرونا عاجز شده است و این ویروس، انسان‌های بیشتری را به کام مرگ می کشاند لذا اولین کار متوسل شدن به آفریدگار جهان است و آنگاه با توسل و توکل به خدای مهربان، پای در مبارزه با این بیماری جهانگیر شد.
طبیعتاً خداوند ارحم الراحمین، همه بندگان خود را دوست می دارد و اولین گام این توکل، عبور از منیت ها و خودخواهی ها است و تا زمانی که انسان ها، سلامتی همه را همانند سلامتی خود مهم تلقی نکنند، راهی برای کنترل این بیماری و جلوگیری از انتشار بیشتر ویروس کوئید ۱۹ وجود ندارد. بهتر است مقدم بر هر اقدامی سر تعظیم بر پروردگار جهانیان فرود آوریم و از او بخواهیم ما را در پناه خود قرار دهد و سپس اقدامات دیگر؛ این اقدامات در دو سطح ملی و بین‌المللی قابل تأمل و بررسی است.
بنابراین باید گفت که یکی از ضروریات ریشه‌کنی بیماری کرونا درک صحیح از فاجعه و بحران و رفتار مسئولانه تک‌تک افراد جامعه است. در این مبارزه، هماهنگی و همکاری با سازمان های مسوول و پیروی از دستورالعمل‌های صادره بسیار حائز اهمیت و اهبردی است.
در سطح بین المللی، شاهد یک مصداق عینی از شعر جناب سعدی هستیم که گفته بود:
بنی آدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند
چه عضوی به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار
امروز کرونا یک مشکل جهانی است. ایران و اسپانیا، آلمان و ایتالیا نمی‌شناسد. همه جهان را درگیر کرده است و لذا این مسئله مفهوم جدیدی از دهکده جهانی را در حال تبیین است و نشان می‌دهد که تمامی کشورهای جهان به همدیگر وابسته اند و مشکلاتی ممکن است ایجاد شود که در آن هیچ کشوری نتواند خود را از آن دور کند. البته در این زمینه زنگ خطرها به صدا در آمده بود ولی دولت ها به خاطر منافع زودگذر خود به آن توجهی نمی‌کردند.
به عنوان مثال سالیانه هزاران نفر بر اثر آلودگی هوا به مرگ زودرس دچار می شدند. محیط زیست به خاطر برخی بی مبالاتی‌ها و عدم توجه به پروتکل‌های زیست محیطی در حال نابود شدن است، کره زمین در حال گرم شدن است و بسیاری از موجودات به خاطر همین عوامل در حال نابود شدن‌اند.
در واقع کرونا آمد تا به کشورهای جهان مسئولیت در قبال یک سرنوشت واحد را به صورت جدی تر گوشزد کند. به انسان ها ساکن در هر نقطه‌ای از جهان بگوید که شما یک قطعه از پازل این زیست‌کره هستی و نمی‌توانیم بدون مسئولیت جهانی در آن به حیات خود ادامه دهی، لذا منافع حیاتی تو در قبال احترام به منافع دیگران است. به همین خاطر هم است که الان دانشمندان تمامی کشورها به دنبال یافتن راهی برای درمان و واکسینه کردن در برابر این بیماری جهانی‌اند.
امیدواریم این اتفاق، تمامی ملت‌ها و دولت‌ها را تلنگری باشد برای فهم درست از دهکده جهانی که در آن به جای رقابت و زیاده خواهی، به فکر ایجاد زندگی امن و صلح آمیز در پرتو عدالت واقعی برای همدیگر باشیم و بدانیم که ما نه تنها در قبال ملت خود مسئولیت داریم، بلکه یک رسالت جهانی نیز بر دوش همه ما است.
تسنیم
