وی افزود: در آن روز، من فقط به ایشان پیشنهاد کار دادم، اما اصلا بحثی در مورد قیمت قرارداد در میان نبود. در آن دوران، حساسیتهای زیادی بین استقلال و پرسپولیس وجود نداشت. البته ما بازیکنانی را گرفتیم که خواسته هواداران پرسپولیس بود. قبل از حضور من احساس بدی در مورد باشگاه وجود داشت و میگفتند برخلاف استقلال که آنجا علی فتحاللهزاده فقط بمب میترکاند، پرسپولیس بلد نیست بازیکن خوب جذب کند. این بود که ما به سراغ ستارهها رفتیم.
مدیرعامل پیشین باشگاه پرسپولیس تصریح کرد: در آن زمان بازیکنانی جذب کردم که اکثرشان در تیم ملی بازی میکردند. این موضوع باعث شد هواداران ما توجه بیشتری نسبت به تیمشان کنند و حتی حساسیتهای رنگی از بین رفت. به دنبال یک مربی خوب هم بودیم. بالاخره بحث مربیگری، یک بحث حرفهای است و در فوتبال دنیا هم شاهد چنین شرایطی هستیم. یک مربی که تمام عمرش در یک باشگاه بازی کرده، در دوران مربیگری حاضر است هدایت تیم رقیب را برعهده بگیرد. اینها مباحث متفاوتی است. مربیان در تیمهای مختلف میچرخند. ما هم خواستیم سنتشکنی کنیم و فوتبال را از قالبی که داشته، خارج کنیم.
رویانیان سپس ادامه داد: این را هم اضافه کنم که قلعهنویی را قبل از حضور در فوتبال میشناختم و دلیل تماس تلفنی هم، شناخت از گذشته بود. من به صورت تلفنی به قلعهنویی گفتم شما که مربی مهمی هستی، میتوانی به پرسپولیس بیایی یا نه. ایشان گفت من استقلالی هستم و اگر بیایم، اتفاق جالبی رخ نمیدهد. در آن روز، فقط یک پیشنهاد دوستانه دادم و تعارف کردم. به همین خاطر اصلا در مورد مبلغ قرارداد و جزئیات دیگر، صحبتی نداشتیم. اگر اشتباه نکنم، قبل از من، حبیب کاشانی هم به قلعهنویی پیشنهاد داده بود تا سرمربی پرسپولیس شود.
او در واکنش به این موضوع که اگر قلعه نویی راهی پرسپولیس میشد، رکورد مبلغ انتقال یک مربی در فوتبال ایران میشکست یا نه، افزود: من نمیدانم موضوع رکوردشکنی در نقل و انتقال مربی از یک تیم به تیم دیگر چطور مطرح شده، اما احتمالا قلعهنویی متوجه شد که در آن دوران من خیلی خوب پول میدهم و به همین علت بحث رکوردشکنی را پیش کشید. البته من هم منکر پرداخت پولهای آنچنانی به بازیکنان و مربیان در دوران مدیریت خودم نیستم، چون واقعا بازیکنان گرانقیمتی جذب کردم. مثلا سیدجلال حسینی و محسن بنگر را از سپاهان که قهرمان لیگ بود و وضعیت بسیار خوبی داشت، به تیممان آوردیم. حسین ماهینی بهترین مدافع راست و مهرداد پولادی بهترین مدافع چپ آن زمان ایران، رضا حقیقی بازیکن تیم ملی و ستاره فجرسپاسی، کریم انصاریفرد آقای گل لیگ، محمد قاضی، محسن مسلمان، پیام صادقیان و… را هم پرسپولیسی کردم.
وی گفت: حتی با علیرضا جهانبخش قرارداد بستم. جهانبخش را با ۷۰۰ میلیون تومان جذب کردم. قرار بود کمی پول هم به خودش بدهیم. پدر جهانبخش با من صحبت کرد و گفت اجازه بدهید علیرضا لژیونر شود که همان زمان، من هم با این درخواست موافقت کردم. سردار آزمون را به محل تمرین تیم کشاندم. ۱۵۰ هزار دلار هم با او قرارداد بستیم و حتی در تهران برایش خانه گرفتیم، اما به خاطر پیشرفتی که داشت، اجازه دادیم به فوتبال اروپا برود. محمدحسین کنعانیزادگان را به کمپی در پرتغال فرستادم و میبینید که امروز بازیکن فیکس پرسپولیس و تیم ملی است. با شجاع خلیلزاده قرارداد بستم، اما مجبور شدیم او را به سپاهان بدهیم. همین محمدرضا خانزاده که الان در تراکتور توپ میزند، بازیکن ما بود.
رویانیان افزود: کلی بازیکن خارجی جذب کردیم که همه آنها در تیم جواب دادند. مثلا نیلسون یکی از آنها بود. موضوع جذب محمدرضا خلعتبری را به یاد دارید؟ مربیان گرانقیمتی آوردیم. بختیار رحمانی، محمد عباسزاده و… هر چه ستاره در فوتبال ایران بود، شانس حضور در پرسپولیس را داشت. وقتی چنین تیمی را بستیم، به قلعهنویی که مربی موفقی هم بود، تعارف زدیم که به تیممان بیاید. به او گفتیم شجاعتش را داری که این تابوی مربیان رنگی را بشکنی؟ من معتقدم مربی باید فارغ از رنگها، کارش را دنبال کند و حرفهای و بینالمللی باشد. نباید مثل بازیکنان قدیمی پرسپولیس و استقلال فکر کرد یا نگاه طرفداری داشته باشیم. اگر این طور باشد، همین وضعیت پیش میآید و کریخوانی به اینجا میرسد. مربیان نباید وارد بازیهای رنگی شوند. ما فقط پیشنهاد دادیم که جواب قلعهنویی منفی بود.
از او در مورد جلسه با قلعهنویی هم سوالی پرسیدیم که این طور پاسخ داد: بله من با او و امیری معاون وقت باشگاه استقلال جلسه داشتم. در واقع در همان جلسه ۷۰۰ میلیون تومان کمک مالی به استقلال کردم، اما آن روز، صحبتی از پیشنهاد حضورش در پرسپولیس نبود. من فقط یک بار به صورت تلفنی پیشنهاد دادم که به پرسپولیس بیاید. وقتی آن همه ستاره جذب کردیم، باید یک سرمربی خوب هم میآوردیم، اما این پروژه تکمیل نشد.
به عنوان آخرین سوال از رویانیان پرسیدیم امکان دارد دوباره به فوتبال برگردد، که گفت: من بازیهای فوتبال به خصوص دیدارهای پرسپولیس را دنبال میکنم و ارتباطم با رفقای فوتبالی برقرار است اما اصلا آرزو نمیکنم که به فوتبال برگردم. هرگز دوست ندارم این اتفاق رخ بدهد به خصوص در پست مدیریت که بازگشت من اصلا رقم نمیخورد. فوتبال بلاتکلیف، بدون قانون و فاقد ساختار است. جایگاه مشخصی ندارد و همه چیز در آن مبهم است. به همین خاطر آرزو نمیکنم به فوتبال برگردم اما آرزو دارم به لباس سربازی بازگردم و در هر گوشهای از این مملکت خدمت کنم.