به گزارش افق آنلاین ، دکتر سعید نمکی در پی درگذشت استاد محمدرضا شجریان در صفحه شخصی خود نوشت:
جامی است که عقل آفرین می‌زندش/ صد بوسه مهر بر جبین می‌زندش
این کوزه گر دهر چنین جام لطیف/ می‌سازد و باز بر زمین می‌زندش
“خیام”
در برگریز بی‌امان پاییز، هزاردستان آوازمان از شاخسار شعر و موسیقی سرزمین‌مان به آسمان بیکران عشق پرید و رفت تا بی‌پروا در آستان جانان بر سفره افطار روزه‌داران ربّنا بخواند و در سحرگاهان با مرغ سحر ناله مستانه سر دهد.
رفت ولی در زیر این سقف ساده بسیار نقش و در این گنبد فیروزه‌ای رنگ، سال‌ها و سال‌ها صدای لطیف مخملی‌اش گوش‌نواز مشتاقان موسیقی دلنواز این سرزمین خواهد بود.
واگویش آنچه از همجواری نازنینش با جانم آمیخته را می‌گذارم برای روزگاری که حالی خوش‌تر داشته باشم اما اکنون به این قناعت می‌کنم که استاد محمدرضا شجریان در عرصه فرهنگ و هنر این سرزمین تکرار ناشدنی است.
یکی از سروده‌هایی که سال‌ها پیش در وصف صدای آسمانی‌اش تقدیمش کردم باز هم نثار روح لطیف و بی‌بدیلش می‌کنم:
صدایت پرنیان یاس‌ها
در خلوت مهتاب ایوانست
در این شبهای بغض آلود تنهایی
به بام خاطرم، لالایی آرام بارانست
صدایت، عطر شب بوهاست
نجوای پرستوهاست
به روی دامن صحرا
صدای ریزش اکلیل خورشید بهارانست
صدایت نرم
همچون رویش آرام گلهای بیابانست
صدایت گرم
چون شبهای وهم انگیز تابستان کاشانست
