علی دایی در آخرین مصاحبه خود دست به یک افشاگری شجاعانه زد و صراحتاً مدعی شده در دوران کودکی و نوجوانی استقلالی بوده است ولی سرنوشت کارش را به پرسپولیس کشاند و حالا خود را یک پرسپولیسی می‌داند. ادعایی که شهریار مطرح کرد، در واقع حرف ناگفته تعداد قابل ملاحظه‌ای از اهالی فوتبال است که به خاطر شرایط حرفهای راهی تیمی شدند که با علایق آنها در دوران کودکی متضاد بود. به بهانه همین افشاگری علی دایی بد نیست نگاهی به گذشته بیندازیم و چند بازیکن بزرگ فوتبال ایران را مد نظر قرار بدهیم که شواهد و شنیده‌های فراوانی پیرامون استقلالی بودن آنها مطرح است ولی در نهایت پیراهن پرسپولیس را بر تن کردند و حالا اغلب آنها در زمره نفرات محبوب هواداران سرخ محسوب می‌شوند.
جمع کردن عکس‌های بیانی
کریم باقری حالا یکی از نفرات جدانشدنی از پازل پرسپولیس محسوب می‌شود ولی نگاه به گذشته و حرفهای قبلی سرمربی کنونی سرخپوشان پایتخت نشان می‌دهد که حداقل در دوران نوجوانی شرایط و علایق او شکل دیگری داشت. باقری چند بار در مصاحبه‌های خود از علاقه‌اش به شاهین بیانی صحبت کرده و چندی قبل نیز در برنامه هم‌رفیق صراحتاً به شهاب حسینی گفت در دوران نوجوانی عکس‌های شاهین بیانی را جمع می‌کرد و به دیوار اتاقش می‌چسباند. در مورد باقری این شایعه وجود دارد که بهار سال ۷۵ با وجودی که استقلال هم به صورت جدی خواهان جذب او بود، به واسطه پیشنهاد فوق‌العاده وسوسه‌انگیز پرسپولیس (رقمی بالغ بر ۱۵ میلیون تومان که انصافاً آن زمان در فوتبال ما پول بسیار زیادی محسوب می‌شد) پیراهن قرمز را بر تن کرد.
برادر به جای برادر
مهدی فنونی‌زاده یکی از ارکان مهم قهرمانی استقلال در جام باشگاه‌های آسیا سال ۱۳۷۰ محسوب می‌شود و مرتضی فنونی‌زاده برادر او هم نقش کاملاً پررنگی در قهرمانی پرسپولیس در پیکارهای جام در جام باشگاه‌های آسیا (همان سال) ایفا کرد ولی تعداد قابل ملاحظه‌ای از همبازیان این دو برادر مدعی‌اند شرایط برای آنها کاملاً عوض شد چون مرتضی از بچگی استقلالی بود و به پرسپولیس رفت و در سوی دیگر، مهدی به‌رغم پرسپولیسی بودن، سر از استقلال درآورد. این ادعا را خود برادران فنونی‌زاده نیز چند سال قبل هنگام مصاحبه حضوری در خبرورزشی به نوعی تأیید کردند؛ شایعه‌ای که پیرامون مجتبی محرمی هم شنیده می‌شود. عده‌ای مدعی‌اند محرمی با وجود تعلق خاطر به پیراهن آبی، در نهایت پرسپولیسی شد اما رفیق صمیمی او که از نوجوانی علاقه‌مند به پرسپولیس بود، به خاطر شرایط ایجاد شده راهی استقلال شد و حالا یکی از بزرگان آبی محسوب می‌شود!
بیمه کردن دروازه
در مورد ابراز علاقه علیرضا بیرانوند به استقلال دیگر هیچ حرف و حدیثی باقی نمی‌ماند. هنوز مصاحبه سنگربان شماره یک تیم ملی را فراموش نکرده‌ایم که چند سال قبل هنگامی که در تیم نفت تهران توپ می‌زد مدعی شد در صورت فراهم شدن شرایط به استقلال می‌رود و برای یک مدت طولانی دروازه این تیم را بیمه خواهد کرد! البته شرایط برای استقلالی شدن علیرضا فراهم نشد و او تصمیم گرفت از مسیر پرسپولیس برای رسیدن به مدارج بالاتر استفاده کند و موفق هم شد.
انتخاب به خاطر زندگی
در مورد تمایل وحید امیری برای حضور در استقلال هم اگرچه خودش تاکنون حرفی نزده ولی از گوشه و کنار کم نشنیده‌ایم. اتفاقاً علیرضا منصوریان که مربی وحید بود، سال گذشته در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرورزشی مدعی شد امیری قبل از پیوستن به پرسپولیس با خود او تماس گرفت و از پیشنهاد بسیار خوبی که پرسپولیسی‌ها به او داده‌اند، حرف زد. منصوریان نیز که در آن مقطع قرار بود سرمربی استقلال شود به شاگردش توصیه کرد اگر واقعاً پرسپولیس چنین رقم قابل ملاحظه‌ای به تو می‌دهد، برای سروسامان دادن به زندگی، آن را قبول کن. امیری هم همین کار را کرد.
مردان آکادمی
جدا از این اسامی که برشمردیم، نفرات دیگری همچون علی علیپور، محمد انصاری و شایان مصلح نیز هستند که حالا پرسپولیسی شناخته می‌شوند ولی سابقه حضور در آکادمی باشگاه استقلال یا تمرین همراه با این تیم در اوایل دهه ۹۰ را یدک می‌کشند. مردانی که تا آستانه تیم بزرگسالان استقلال هم پیش رفتند ولی در نهایت دست سرنوشت آنها را به سمت پرسپولیس سوق داد.
استقلالی‌های پرسپولیسی
نگارش این مطلب اصلاً به معنای زیر سؤال بردن تعصب بازیکنانی که نام‌شان آورده شده نیست. اتفاقاً همه این بازیکنان کاملاً حرفهای عمل کردند و نسبت به قرارداد و پیراهنی که بر تن کرده بودند وفادار ماندند. آنها عقاید دوران نوجوانی و جوانی خود را زیر پا گذاشتند تا دل هوادارانی که به عشق‌شان به راهی ورزشگاه می‌شدند را نشکنند. از طرف دیگر، بازیکنانی هم بوده‌اند که در کودکی پرسپولیسی بودند یا حتی سابقه حضور در تمرینات و تیم‌های پایه‌ای این باشگاه را نیز داشته‌اند ولی در نهایت به جمع بزرگسالان استقلال راه پیدا کردند. مردانی همچون مهدی فنونی‌زاده، خسرو حیدری، روزبه چشمی و…
به هر حال باید قبول کنیم فوتبال حرفهای بی‌رحم است و گاهی اوقات اجازه نمی‌دهد آدم‌ها به تمام علایق خود دست پیدا کنند.
