به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، وقتی ارتش رژیم اشغالگر قدس و دستگاه عریض و طویل امنیتی و اطلاعاتی آن پس از چند سال جستجوی خانه به خانه در غزه توانستند ابرمرد شهادت طلبان فلسطین یعنی مهندس یحیی عیاش را شکار کنند، می دانستند که این چراغی که او روشن کرد با رفتن فرمانده آن خاموش نخواهد شد.
این موضوع را وقتی با گوشت و پوست خود لمس کردند که سردار دیگری از خیل شهادت طلبان، (هم او که با دو رفیق دیگرش بنیانگذار شاخه نظامی حماس بود) یعنی “صلاح شحاده” پرچم هدایت استشهادیون حماس را بر دوش کشید وبا طراحی ده ها عملیات شهادت طلبانه علیه اشغالگران، فصل خونین دیگری در تاریخ مجعول اسراییل رقم زد و کار را به جایی رساند تا اسراییلی ها برای خلاص شدن از “کابوس او” در سال ۲۰۰۳، این بار نه با طراحی های پیچیده اطلاعاتی (مانند آنچه در شکار مهندس عیاش انجام دادند) که با استفاده از یک جنگنده فوق مدرن “اف-۱۶” و یک بمب یک تنی کار را یکسره کردند.
شیخ صلاح شحاده در سال ۱۹۵۲ در اردوگاه فلسطینی “الشاطی” در حالی به دنیا آمد که خانواده او که از اهالی شهر یافا بودند، پس از اشغال این شهر در سال ۱۹۴۸ طعم آوارگی را چشیدند.
صلاح در سال ۱۹۷۶ ازدواج کرد و صاحب ۶ فرزند شد.
جنبش حماس در سال ۱۹۸۶ و به فرماندهی او بود که یک گروه نظامی تشکیل داد که به نام “مبارزان فلسطینی” شهرت گرفت. این گروه نظامی توانست تا در مقطع زمانی پیش از آغاز انتفاضه اول و همچنین در جریان این انتفاضه تا سال ۱۹۸۹ که ضربات سنگینی از سوی دشمن به جنبش و رهبران سیاسی و نظامی اش وارد آمد، دست به فعالیت های مبارزاتی بزند.
فرمانده شهید شیخ صلاح شحاده
بد نیست بدانید که گروه موسوم به “مبارزان فلسطینی” اقدام به انجام شمار زیادی عملیات نظامی کرد که از مهم ترین آنها می توان به ربودن دو سرباز صهیونیست در “آوی ساسبورش و ایلان سعدون” و همچنین چندین بار تیراندازی به سمت اشغالگران از جمله یک مقام صهیونیست در منطقه شیخ رضوان اشاره کرد.
در کنار فرزندش رامی شحاده
صلاح شحاده پس از رهایی اش از زندان رژیم صهیونیستی که ۲۰ سال از عمر خود را در آن گذراند، مستقیما به فعالیت های نظامی پرداخت و شروع به ساماندهی تیم های عملیاتی کرد و آنها را توسعه و تقویت بخشید تا اینکه به شکل کنونی (گردان های قسام) درآمدند.
شهید صلاح شحاده در مورد دوران اسارتش نیز در زندانهای رژیم صهیونیستی و رفتارهای وحشیانه این رژیم با وی می گوید: “صهیونیستها بارها تمام موهای صورت و سینه ام را از جا کندند به طوری که من فکر می کردم از بس که اینکار را تکرار کردند دیگر هیچ وقت این موها رشد نخواهند کرد. ناخن‌های دست و پاهایم را از جا کندند اما حتی یک آه هم از من نشنیدند زیرا همواره با قرآن انس گرفته بودم.”
او بعد از آزادی، تلاش هایش را در جهت مبارزه با اشغالگری متمرکز کرد و به مانع تراشی ها و سنگ اندازی های تشکیلات خودگردان فلسطین در مقابل حماس کاری نداشت و در سایه همین مجاهدت ها موفق شد شماری از مقامات این تشکیلات را با خود همراه سازد و آنان را به عضویت این گردان ها درآورد که این امر نشان از توان بالایی صلاح در جذب و جلب دیگران به خود دارد.
یکی از تفاوت های صلاح با دیگر فرماندهان شاخه های نظامی فلسطین را شاید بتوان در زندگی آشکار او جستجو کرد.
ام عبدالرحمن همسر صلاح می گوید:« او همیشه می گفت شهادتم حتمی است باید آشکارا فعالیت کنم و نباید در زیر زمین یا در خفا فعالیتی را انجام دهم…
در یکی از روزها رفته بودیم بیرون از منزل و در کنار ساحل با او نشسته بودیم. یکی از جوانان آمد و گفت که صهیونیستها تظاهراتی را به راه انداخته اند و رهبران آنها می خواهند تو را به شهادت بر سانند. ایشان لبخندی زد و گفت من که تازه دامادم…”
ابوطارق که محافظ شخصی شیخ صلاح بود نیز در همین رابطه گفته است: “صهیونیستها در اواخر عمرش تصمیم به ترور او گرفته بودند و ما از او می خواستیم تا از ظاهر شدن در انظار عمومی خودداری کند، اما ایشان می فرمودند که هرگز دوست ندارم یک روز از عمر را در خفا بگذارنم. یک روز زندگی آزادانه را بر چند روز زندگی در زیر زمین ترجیح می دهم. در آن صورت هیچ سودی به حال مردم ندارم. از آنچه که انجام می دهم مزدی دریافت نخواهم کرد. من خود را وقف خدا کرده ام و می خواهم بقیه عمرم را نیز وقف حضرت دوست کنم.”
صلاح نقش بی بدیلی در تجهیز شاخه نظامی حماس به انواع تسلیحات موشکی و انفجاری نوین داشت.
از زمانی که از زندان های صهیونیستی آزاد شد، با توسعه فعالیت های نظامی خود، خمپاره و راکت ها و موشک های گردان های قسام را مدرنیته کرد و ساخت آنها را توسعه داد.
بیشتر اوقات خسته و کوفته به نظر می رسید و در راستای توسعه فعالیت های نظامی می کوشید و از عملیات شهادت طلبانه گرفته تا اقدامات مربوط به حمله به شهرک های یهودی نشین و ساخت و تجهیز موشک اندازی های یاسین و موشک های البتار و نارنجک های دستی و هوشمند و گذشته از آن موشک های قسام که شهرک های دشمن صهیونیستی لرزه انداخته است و دشمن صهیونیستی را مجبور به عقب نشینی کرد.
فرمان پذیری صلاح از رهبری حماس طوری بود که به رغم قدرت و اقتدارش، اگر شیح شهید “احمد یاسین” فرمانی را صادر می کرد، هر چند موافق میلش هم نبود، اما از آن سرپیچی نمی کرد و به آن پایبند بود.
برای مثال زمانی که یکی از مزدورانی که در ترور یکی از مبارزان دست داشت دستگیر شد، شیخ احمد یاسین دستور آزادی وی را صادر کرد و با وجود اینکه صلاح شحاده با این تصمیم موافق نبود، اما آن را پذیرفت و به آن گردن نهاد و خدا را شکر که این مزدور بعدها نیز کشته شد.
این از خصوصیات فرماندهان نظامی در مقاومت اسلامیست که نه تنها خود، بلکه تمام خانواده را به همراه خود برای آزادی قدس به معرکه نبرد می آوردند و این امر در خصوص شیخ شهید نیز صدق می کرد.
بردار زاده او (بلال که برایش به اندازه فرزندانش دوست داشتنی بود) در حالی که تنها ۱۹ سال داشت به دست همین سردار در ۱۳/۳/۲۰۰۲ راهی میدان نبرد شد تا با انجام عملیاتی شهادت طلبانه در شهرک صهیونیست نشین “نتساریمٰ” طعم مرگ را به کام جمعی از اشغالگران بچشاند.
در کنار برادر زاده شهادت طلبش، شهید بلال شحاده
شهید بلال شحاده
صلاح چند روز قبل از شهادت خود به همرزمانش در حماس می گوید: “اگر امروز شهید بشوم شما دیگر نیازی به من ندارید، چرا که طرح های لازم را تدوین کرده و مناطق را آماده کرده ام و همه کارها راست و ریز شده است و این عنایت خداوند است و اگر هم به شهادت برسم دیگر نگرانی ندارم و خاطرم آسوده است و در فعالیت های شما هیچ خللی بوجود نخواهد آمد.”
در کنار اسماعیل هنیه نخست وزیر این روزهای فلسطین
تا اینکه اسراییلی ها برای خلاص شدن از “کابوس او” در تاریخ ۲۳ جولای سال ۲۰۰۳ با استفاده از یک هواپیمای اف ـ ۱۶ و با انفجار بمب یک تنی در محله پرجمعیت “الدرج” غزه که خانواده شحاده نیز در آن زندگی می کرد، باعث به شهادت رسیدن این شهید بزرگ، همسرو دختراو و ۱۳ فلسطینی از جمله یک کودک ۳،۴ ماهه دیگر و مجروحیت بیش از ۱۰۰ نفر شدند. صهیونیستها علیرغم هولناک بودن جنایت خود، اعلام کردند که به شهادت رساندن شحاده پیروزی بزرگی به شمار می آید زیرا وی را مسئول تمام عملیات نظامی حماس بر ضد خود می دانستند وتعداد کشته ها را در قبال به شهادت رساندن وی ناچیز توصیف کردند.
صلاح شحاده بعد از یحیی عیاش بزرگترین فرمانده ای بود که شهادت طلبان جنبش حماس به خود می دیدند و امروز از آن جمع سه نفره ی بنیانگذاران یگان های “شهید عزالدین قسام” (شاخه نظامی حماس) تنها یک سردار دیگر به جا مانده است: “محمد الضیف”!
