علیرضا حقیقی دروازه‌بان پیشین پرسپولیس و گلر باتجربه نساجی مازندران گفت برای بردن به تهران آمده بودند اما…
تیم شمالی در دیدار با مدافع عنوان قهرمانی بازی فوق العاده‌ای ارائه داد. نساجی هرگز جلوی پرسپولیس آن هم در استادیوم آزادی کم نیاورد و شاید هم اگر کمی خوش شانس بود می‌توانست با امتیاز زمین مسابقه را ترک کند. یک روز پس از این دیدار سنگین فرصتی دست داد که با علیرضا حقیقی هم کلام شویم. صحبت‌های او را در گفت و گو با خبرورزشی در زیر بخوانید:
قبل از بازی با پرسپولیس برخورد گرمی‌با نیمکت این تیم داشتی. توضیح می‌دهی؟
من با پرسپولیس در فوتبال ایران شناخته شدم و همواره خودم را مدیون این تیم می‌دانم. با کادر فنی و بازیکنان این تیم هم رابطه خوبی دارم و وظیفه خود دانستم از نیمکت پرسپولیس رخصت بگیرم. فقط آقا کریم (باقری) را ندیدم. نمی‌دانم کجا بود و کاپیتان قدیمی‌خودم را ندیدم.
تصور می‌کردی نساجی این قدر پرسپولیس را در تهران اذیت کند؟
واقعیت را بخواهید ما برای بردن آمده بودیم و حتی مساوی هم نمی‌خواستیم. اگر دنبال مساوی بودیم به قول فوتبالی‌ها اتوبوس جلوی دروازه پارک می‌کردیم و حداقل یک امتیاز می‌گرفتیم اما می‌خواستیم فوتبال بازی کنیم و ببریم.
ولی به نظر می‌رسید برخی نفرات شما تجربه کافی نداشته باشند؟
شاید باور نکنید اما دو، سه بازیکن ما برای اولین بار استادیوم آزادی را از نزدیک دیده یا درآن بازی می‌کردند. ما در کنار نفرات با تجربه بازیکنان جوانی داریم و مقابل قهرمان ۵ سال گذشته ایران فکر می‌کنم قلدر بازی کردیم. تازه هفته دوم لیگ تمام شده و این شکست برازنده ما نبود. به مربیان و بازیکنان نساجی واقعا باید خسته نباشید گفت. ما جلوی پرسپولیس نترس و شجاع بودیم.
خودت هم اواخر بازی جلو کشیده و می‌خواستی روی کرنر گلزنی کنی؟
به هر حال ما اصلا نمی‌خواستیم ببازیم. نمی‌خواستیم دست خالی از ورزشگاه خارج شویم و من هم از این قائده مستثنی نبودم. تلاش خودمان را کردیم اما فوتبال همین است و روی بد خودش را به ما نشان داد.
می‌توان گفت که بازنده سربلندی بودید؟
دوست داشتیم برنده سربلند باشیم اما بعد از پایان مسابقه واکنش‌ها فوق العاده بود و نشان می‌داد خوب بازی کردیم.
بعد از پایان بازی هم ظاهرا خبرنگاران سؤال پرسیدند که ناراحتی تو را به دنبال داشت؟
نه، ناراحت نشدم و فقط تعجب کردم. شاید هم من سؤال را بد متوجه شدم که یکی از همکاران شما پرسید برای دعوت به تیم ملی بی انگیزه نشدی؟ من هم تعجب کردم که چگونه می‌شود بی انگیزه شوم؟ من در رده‌های مختلف پایه ای تیم ملی بازی کردم. در جام جهانی برای تیم کشورم با افتخار بازی کردم و هنوز هم دوست دارم و تلاش می‌کنم نظر سرمربی تیم ملی را جلب کنم. اگر در نساجی خوب باشم حتم دارم دیده شده و بار دیگر به تیم ملی دعوت می‌شوم چون پتانسیل خودم را می‌شناسم.
با اسکوچیچ برخوردی داشتی؟
یکی دوبار برخورد داشتیم و او را مردی جنتلمن و با شخصیت دیدم. در تیم ملی هم رزومه اش مشخص است. دراگان اسکوچیچ از ۱۱ بازی تیم ملی در ۱۰ بازی برنده شده و فقط یک بار مساوی کرده است.
ولی قبل و بعد از بازی با کره جنوبی انتقاداتی از او شد؟
من الان عضو تیم ملی یا مدافع اسکوچیچ نیستم اما حقیقت را باید گفت. به نظرم بعد از ماجرای مارک ویلموتس و چند میلیون یورو غرامت و خسارتی که این مربی ناکام آن هم بعد از چند باخت عجیب و غریب، سرمربی کروات عالی نتیجه گرفته است. اگر همین نتایج را ویلموتس یا یک مربی اسم و رسم دارتر می‌گرفت همه به به و چه چه می‌کردند اما حالا اسکوچیچ را می‌کوبند.
به هرحال برخی‌ها معتقدند اسکوچیچ مربی کوچکی است و شاید نتواند در جام جهانی به خوبی تیم ما را هدایت کند و نیاز به سرمربی بزرگتری داریم؟
شما بگویید آلکس فرگوسن اما اگر نتیجه نگیرد چه می‌شود؟ می‌شود یکی مثل مارک ویلموتس! آمار به ما دروغ نمی‌گوید و بهتر است قبل از هر قضاوتی به آمار توجه کنیم و ببینیم اسکوچیچ موفق بوده است یا نه؟ به هر حال الان تیم ملی عملکرد بسیار خوبی داشته و در رنکینگ فیفا رده اول آسیا را به خود اختصاص داده است. باید زمانی انتقاد کرد که واقعا جای انتقاد وجود داشته باشد.
بازی بعدی تیم ملی با لبنان است. این دیدار را چگونه پیش بینی می‌کنی؟
بازی در لبنان واقعا سخت است. ملی پوشان با تجربه می‌دانند ما در آن زمین یک بار باختیم و نباید این تیم را دستکم گرفت. لبنان به ویژه در خانه خطرناک است اما تیم ایران هم شرایط خودش را دارد و تیم اول آسیا هستیم. امیدوارم تیم ملی بتواند با دست پُر از لبنان برگشته و انشالله با قدرت به جام جهانی صعود کند.
