سخنان اخیر علی لاریجانی با موضوع حکمرانی مطلوب نشان می‌دهد او همچنان می‌خواهد خود را در عرصه سیاست نگاه دارد. سال۱۴۰۰ در کارنامه سیاسی لاریجانی سال پر فرازونشیب و بعضا هیجان‌انگیزی بود که از تنش با شورای نگهبان تا ردصلاحیت و اتفاقات سیاسی از این دست ادامه داشت. حالا مشخص است که او نه‌تنها از صحنه عقب ننشسته بلکه خواهان ماندن در سیاست روز است.

او بر خلاف دیگر سیاست‌مداران جمهوری اسلامی در ۴۳سال اخیر دارای یک نکته متغیر است و آن تضاد با شورای نگهبان در کنار همراهی با رهبری است. درست است که لاریجانی توسط بخشی از قدرت نسبت به حضور در صحنه انتخابات کنار زده شده است اما در واقعیت او هنوز یکی از مشاورین اصلی رهبری،عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، عضو شورای انقلاب فرهنگی و یکی از گزینه های اصلاح طلبان است که آینده سیاسی خود را صرفا با یک بار رد صلاحیت توسط شورای نگهبان به پایان نمی‌برد.

اما لاریجانی برای بروز و ظهور بیشتر که عمدتا از صندوق انتخابات و ریاست جمهوری می گذرد به پایگاه رای مشخصی نیاز دارد که می توان نیرو های میانه رو جریان های سیاسی موجود را فصل مهمی از این سبد رای دانست از اصلاح طلبان راست و میانه رو تا اصولگرایان سنتی و میانه رو که گاه در قدرت حضور دارند و گاه توسط نواصولگرایان پایداری سرشان بی کلاه مانده است.

اما مسئله اینجاست که با وجود شرایط فعلی لاریجانی اولین طرف مذاکره کننده و نیازمند حمایت این طیف های میانه رو نیست زیرا دیگر نه اصلاح‌طلبان و نه اصولگرایان توانایی جمع‌آوری رأی لازم برای لاریجانی را ندارند و لاریجانی هم چندان تمایلی ندارد پس از این حجم درگیری میان خود و بخشی از هسته سخت قدرت زیر پرچم سوخته اصلاح طلبان قرار بگیرد.

آنچه در رفتار سیاسی لاریجانی مسلم است یافتن یک طیف جدید از میان تمامی نیروهای سیاسی است تا بتواند با مشی میانه روی و با بهره گیری از چهره هایی مانند خاتمی،باهنر،ناطق نوری و.. از پتانسیل تمامی جبهه های سیاسی برای پیروزی استفاده کند. لاریجانی نه تنها یک طیف جدید سیاسی را ایجاد خواهد کرد یا حداقل به شکل گیری آن کمک خواهد کرد بلکه درس محکمی برای شورای نگهبان شد که رد صلاحیت او برای دوره های آینده را ناممکن کند و یا در صورتیکه زمزمه رد صلاحیت او مطرح شد جامعه حق را به او دهد زیرا توجیهات شورای نگهبان برای رد صلاحیت لاریجانی در این دوره برای افکار عمومی بیشتر شبیه یک شوخی بود.

لاریجانی این روزها گویا می‌خواهد مانیفست حکمرانی خود را هم ارائه دهد و مسلما در کنار آن کادرسازی نیز فصلی از فعالیت‌های سیاسی او را تشکیل می‌دهد و باید منتظر ماند تا ببینیم کادر های هوادار او از چه طیف و چه کسانی خواهند بود.