درگذشت سایه

امیر هوشنگ ابتهاج متخلص به سایه  شاعر به نام و بزرگ ایرانی در اسفند سال ۱۳۰۶ در رشت دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۲۵ نخستین اثرش با عنوان نخستین نغمه ها را منتشر کرد. از آثار مشهور او می توان به سیاه مشق و شبگیر اشاره کرد.
شعر سایه استمرار زیبایی شناسی شعر حافظ بود. از لحظه ای که حافظ دست به خلق چنین اسلوبی زد و مایه حیرت جهانیان شد، تا به همین امروز، شاعران بزرگی کوشیده اند از او تقلید کنند و گاه در این راه دستاورد های خوبی نیز داشته اند اما به جرئت می توان گفت که از روزگار حافظ تا به امروز، هیچ شاعری نتوانسته است به اندازه استاد ابتهاج در این راه موفق باشد.
سایه در عین بهره وری خلاق از فن شعر حافظ برخلاف کسانی بود که با توسل به زیبایی شناسی شعر حافظ، به تکرار سخنان او و دیگران می پرداختند. سایه همواره می کوشید آرزوها و غم های عصر ما را در شعر خود به تصویر بکشد.
به قول شفیعی کدکنی” آری، سایه بی آنکه مدعی خلق جهانی ویژه ی خویش باشد، بدل به آینه دار غم ها و شادی های انسان عصر ما گشت و می بینید که او بدین گونه، در جهان ویژه ی خویش، یکی از نوادر قرون و اعصار شد…”
این شاعر غزل سرای ایرانی در ۱۹ مرداد سال ۱۴۰۱ به دلیل نارسایی کلیه چشم از جهان فروبست. یلدا ابتهاج در ساعت ۲ و ۳۰ دقیقه بامداد خبر درگذشت ایشان را اعلام کرد و نوشت:
بگردید، بگردید، درین خانه بگردید
درین خانه غریبید، غریبانه بگردید
سایه
سایه ما با هفت هزار سالگان سر به سر شد

خبرنگار: سیده مریم حسینی