اهواز شهری است گرم. تابستان‌ها دمای هوا به ۵۰ درجه سانتی‌گراد می‌رسد. به سایه‌ها و شب‌هایش دل خوش نکنید که چندان خنک نیستند. در زمستان کوتاهش هوا تا پنج درجه بالای صفر سرد می‌شود. تیر و مرداد گرم‌ترین و دی و بهمن سردترین ماه‌های سال در اهواز به حساب می‌آیند. شاید به همین دلیل است که مردمان آن خون‌گرم و مهمان‌نواز هستند و سفر به خوزستان برای هر گردشگری، تجربه‌ای دلپذیر و فراموش‌نشدنی است.
در دل اهواز، رودخانه کارون جریان دارد؛ رودخانه‌ای که بزرگ‌ترین و پرآب‌ترین رودخانه کشور به شمار می‌آید و تنها رود قابل کشتیرانی ایران بوده است. در حاشیه این رود تمدن‌های بزرگی شکل گرفته‌اند. از زمانی که در کارون کشتیرانی می‌شد، چندین سال می‌گذرد. کارون از کوه‌های بختیاری سرچشمه می‌گیرد و آب آشامیدنی شهر را تامین می‌کند.
رودخانه کارون اهواز را به دو بخش شرقی و غربی تقسیم کرده است؛ بخش‌هایی که به‌واسطه پل‌ها به یک‌دیگر متصل می‌شوند. یکی از شناخته‌شده‌ترین آن‌ها، پل سفید است. این پل، نخستین پل معلق ایران به شمار می‌آید و در دوره رضاشاه پهلوی ساخته شده است. از دیگر نام‌های پل سفید می‌توان به پل هلالی و پل معلق اشاره کرد. این پل در سال ۱۳۷۸، با شماره ۲۴۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
پل سفید در گذشته برای عبور عابرپیاده، درشکه و ماشین مورد استفاده قرار می‌گرفت. اکنون مدت‌ها است که این پل برای عبور مردم و ماشین‌ها به‌صورت یک‌طرفه استفاده می‌شود.
پل سفید اهواز تمام فلزی است و روی پایه بتنی قرار دارد. درازای پل ۲۰٫۵۰۱ متر، پهنای آن ۸٫۹ متر و ارتفاعش ۱۳ متر است. پل سفید دو قوس بتنی ۱۲ و ۲۰ متری دارد و دارای دو پیاده‌رو است. دو دهانه بزرگ به طول‌های ۱۳۶ و ۱۳۰ متر، سه دهانه میانی ۴۹ متری و دو دهانه کناری ۱۲ و ۲۰ متری دارد. تمام قطعات پل سفید با پیچ و مهره به‌هم وصل شده‌اند.
عکاس : مرتضی شکری
خبرنگار: وصی اله محمودی
