به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم، باید ببینیم الان وظیفه سازمان ملل و به ویژه شورای امنیت چیست؟ شورای امنیت وظیفه دارد از ابزار‌های خود استفاده کند برای اینکه از ادامه کشتارها، بمباران‌ها و همچنین از نسل‌کشی جلوگیری کند ولی این کار را انجام نمی‌دهد. دلیل اینکه جلوگیری هم نمی‌کند این است که متأسفانه شورای امنیت گرفتار سلطه سیاست است، گرفتار اعضای ثابت خود به ویژه آن سه عضوی که در زمره کشور‌های غربی قرار دارند و منافع آن‌ها با منافع رژیم صهیونیستی گره خورده است.
بمباران منازل، بیمارستان‌ها، مدارس، مساجد و هرجای دیگری که شهروندان در آن حضور دارند به بهانه‌های مختلف عادت همیشگی صهیونیست‌ها بوده و همین رفتار جنایت‌بار موجب شده است بیش از هزار شهروند فلسطینی تا امروز فقط در غزه به خاک و خون کشیده شوند. در این شرایط شنیدن خبر بمباران شش برج در جنوب بیروت از سوی صهیونیست‌ها آن هم به وسیله بیش از ۸۰ بمب حدوداً یک تنی اتفاقی خیلی عجیب نبود و مشخص است اینکه سیدحسن نصرالله و برخی دیگر از اعضای حزب‌الله زیر یکی از این ساختمان‌ها در حال جلسه بودند به اندازه کافی به جنایتکارانی که سابقه انواع جنایات جنگی و نسل کشی را در کارنامه خود دارند بهانه لازم را می‌دهد تا دست به اقدام بزنند. در این شرایط آنقدر حقوق بین‌الملل و دیگر سازوکار‌های بین‌المللی بی‌تفاوتی از خود نسبت به جنایات صهیونیست‌ها نشان داده‌اند که ممکن است حتی این سؤال ایجاد شود که آیا واقعاً حقوق بین‌الملل نسبت به این جنایات سکوت کرده یا دلیل دیگری موجب شده تا ظرفیت‌های آن دیده نشود. در گفت‌وگوی «جوان» با احمد مومنی‌راد، استاد حقوق بین‌الملل دانشگاه تهران این مسائل مورد بررسی قرار گرفته است.
چنین حمله‌ای در یک منطقه مسکونی از سوی رژیم صهیونیستی که البته دفعه اول آن‌ها هم نیست و منجر به شهادت تعداد بسیار زیادی از افراد عادی و همچنین فرماندهان حزب‌الله شده است از نظر حقوق بین‌الملل چه جایگاهی دارد؟
این اقدام هم در ادامه اقدامات وحشیانه و سّبُعانه رژیم صهیونیستی است. با وجود اقداماتی که این رژیم طی مدت اخیر در غزه و لبنان انجام داده ما نباید سؤال کنیم که حقوق بین‌الملل در خصوص این اقدامات چه می‌گوید؟ ما باید سؤال کنیم که آیا رژیم صهیونیستی سرسوزنی قواعد و اصول حقوق بین‌الملل را قبول دارد و به آن عمل می‌کند یا نه که پاسخ آن نیز روشن است خیر، به هیچ یک از قواعد، معاهدات و اصول بین‌المللی پایبند نیست و در عمل به آن توجه نمی‌کند. این اقدام موارد متعددی از نقض قواعد حقوق بین‌الملل، نقض حقوق مخصمات مسلحانه و نقض حقوق بشردوستانه را داراست. اینکه شما از سلاحی استفاده کنید که ممنوع است، از روشی استفاده کنید که ممنوع است و هدف را در محیطی قرار دهید که ممنوع است، همه این‌ها نشان می‌دهد که این رژیم به هیچ وجه پایبند به حقوق بین‌الملل نیست و دنیا شاهد جنایات این رژیم جنایتکار است و هیچ اقدامی نمی‌کند. متأسفانه از همه بدتر عکس‌العمل سازمان ملل و شورای امنیت است که به هیچ وجه توجیهی ندارد. آن‌ها سکوت کرده‌اند و عملاً جنایتکار را تشویق می‌کنند.
آیا حقوق بین‌الملل ضمانت اجرایی ندارد. وقتی به دفعات حقوق بین‌الملل، حقوق بشر، حقوق بشردوستانه و … نقض می‌شود آیا قرار است همه نهاد‌های مدعی فقط شاهد باشند؟
باید ببینیم الان وظیفه سازمان ملل و به ویژه شورای امنیت چیست؟ شورای امنیت وظیفه دارد از ابزار‌های خود استفاده کند برای اینکه از ادامه کشتارها، بمباران‌ها و همچنین از نسل‌کشی جلوگیری کند ولی این کار را انجام نمی‌دهد. دلیل اینکه جلوگیری هم نمی‌کند این است که متأسفانه شورای امنیت گرفتار سلطه سیاست است، گرفتار اعضای ثابت خود به ویژه آن سه عضوی که در زمره کشور‌های غربی قرار دارند و منافع آن‌ها با منافع رژیم صهیونیستی گره خورده است. معلوم است کسی که عضو دائم است، حق وتو دارد و از طرف دیگر منافع آن در گروی منافع رژیم صهیونیستی است نمی‌آید رأیی ضدمنافع رژیم صهیونیستی بدهد گرچه جنایات این رژیم به اندازه‌ای زیاد شده باشد که داد خود کشور‌های غربی نیز در آمده باشد و این نشان می‌دهد وضعیت از حالتی که ما تصور می‌کنیم وخیم‌تر است.
متأسفانه حقوق بین‌الملل در محاق است، حقوق بشر در محاق است و همه اصول و قواعد همه کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌الملل زیر پا گذاشته شده است. اکنون نیاز است یک اراده جدی در دنیا ایجاد شود و در این شرایط نقش توده‌های مردم خیلی مهم است، چون دولت‌ها امتحان خود را پس داده‌اند. اکنون دولت‌ها چند دسته می‌شوند، قدرت‌های سلطه‌گر کشور‌هایی که منافع آن‌ها همسو با امریکاست و تعدادی از رهبران کشورها که موجودیت آن‌ها بستگی به نظر امریکایی‌ها و اروپایی دارد، پایگاه مردمی ندارند و وحشت دارند از اینکه اقدامی انجام دهند که به نوعی به ضرر آن‌ها شود و همچنین تعداد کمی کشور‌های مستقل نیز هستند. نقش مردم و نهاد‌های غیردولتی عدالتخواه حق‌طلب و مستقل جهانی اینجا پررنگ می‌شود که بتوانند با یک عزم همگانی نهضتی را ایجاد کنند تا بتوانند جلوی این رژیم خبیث را بگیرند.
زمانی در جنگ جهانی دوم هیتلری بود که در شرایطی که نه سازمان ملل و نه ICC و ICJ وجود داشت به راحتی دست به جنایت می‌زد الان هم به نظر می‌رسد شرایط خیلی فرقی نکرده است و با وجود سازوکار‌هایی که وجود دارد به راحتی نتانیاهو در حاشیه نشست سازمان ملل دستور ترور و حمله و اهداف غیرنظامی را صادر می‌کند و شما می‌فرمایید مردم باید وارد کار شوند.
عرض کردم وقتی منافع سران بسیاری از کشورها به گونه‌ای با قدرت‌های بزرگ گره خورده که احساس می‌کنند اگر اقدامی انجام دهند منافع آن‌ها از دست می‌رود نمی‌آیند برای دفاع از حق منافعی که با قدرت‌های بزرگ دارند بگذرند. این قصه قصه وابستگی رؤسای حکومت‌ها، پادشاهان، امرا، رؤسای جمهور و حاکمان بسیاری از کشورهاست. از سوی دیگر اگر نهاد‌های بین‌المللی را نیز نگاه کنید باز خواهید دید سلطه امریکا و غرب را در عمل پذیرفته‌اند بنابراین در قبال جنایت‌های فاجعه بار بی‌نظیر در دنیا و در قبال کشتار بیش از ۴۰ هزار نفر نه سروصدایی انجام می‌دهند و نه اقدام، حرکت و واکنشی وگرنه چگونه می‌شود این اتفاقات بیفتد و آن‌ها سکوت کنند.
از طرف دیگر اگر فقط ما روی دنیای اسلام تمرکز کنیم می‌بینیم ۵۷ کشور و حدود ۲ میلیارد جمعیت مسلمان در دنیا داریم، در این شرایط مشخص است این‌ها تا چه اندازه مناطق استراتژیک، منابع انرژی و قدرت اقتصادی دارند. اگر این‌ها به یک وحدت، اتحاد و همگرایی برسند خیلی وضعیت متفاوت می‌شود. اینجا هم باز می‌بینیم وابستگی سران کشورها، اختلافات بین آن‌ها و سستی و زبونی آن‌ها مانع می‌شود از اینکه با وحدت یکصدا یک تصمیم درست مقابل رژیم صهیونیستی و حامیانش بگیرند. در مجموع یک سلسله عوامل کنار هم این وضعیت را ایجاد کرده که الان مردم فلسطین، لبنان، سوریه، عراق و یمن دچار این وضعیت هستند. البته ان‌شاءالله جریان مقاومت بالنده‌تر به حرکت خود ادامه می‌دهد و به سمت اهدافش حرکت می‌کند.
در این شرایط راهکاری به نظرتان می‌آید که ضروری باشد انجام شود؟
در کنار مواردی که عرض کردم راهکار دیگر این است که کشور‌های عضو نهضت عدم تعهد، سازمان همکاری‌های اسلامی، اتحادیه عرب و اتحادیه آفریقا و … با همگرایی اقدامات مؤثری را در قطع رابطه سیاسی و رابطه اقتصادی و … انجام دهند. فعالان فضای مجازی در دنیا بیایند اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در افکار عمومی با هدف بیداری جهانی، همبستگی مقابل جنایت، نسل کشی داشته باشند. رهبران بعضی از کشورها به ویژه رهبران کشور‌های مقاومت نیز بیایند سردمدار شوند و همه مردم را دعوت به اعتراض کنند. اتفاقی که در دانشگاه‌های امریکایی افتاد اتفاق نادری بود. به رغم همه محدودیت‌هایی که گذاشته بودند که اگر کسی بیاید جریمه، محروم و مجازات می‌شود دیدید که چقدر جمعیت آمدند در خیابان‌ها اعتراض کردند و فطرت بیدار انسان‌ها اقتضای این را دارد که در مقابل ظلم بایستد و اعتراض کند ولی آنقدر موانع را زیاد کرده‌اند که اجازه نمی‌دهند. موانع را باید تا جایی که می‌توانیم برطرف کنیم تا مردم به صحنه بیایند و نهضت عظیم ضدظلم، ضدجنایت و ضدترور شکل بگیرد تا وضعیت از این چیزی که هست تغییر کند.
در شرایط فعلی اگر به جای نتانیاهو، هیتلر هم بود و شرایط آن را داشت امکان داشت جنایات خود را انجام دهد و حتی بیاید در سازمان ملل هم سخنرانی کند، یعنی ما هیتلر را داشتیم که آنطور عمل کرد و نتانیاهو را داریم که به مراتب بدتر از آن دارد عمل می‌کند ولی متأسفانه دنیایی که آن طور جلوی هیتلر ایستاد اکنون دارد مماشات می‌کند. دلیل مماشات هم این است که رژیم صهیونیستی بسیاری از شخصیت‌ها را در امریکا و انگلیس خریده است و به حساب این‌ها پول واریز می‌کند. بسیاری را تهدید به ترور کرده است. خیلی از این افراد نیز تحت تأثیر تبلیغات گمراه شده‌اند. تعدادی هم از نظر فکری و اندیشه‌ای با پروتکل‌های صهیونیست همسو هستند. تعدادی کشور نیز درگیر مشکلات داخلی خود هستند و قدرت مقابله ندارند. بسیاری هم منتظر اقدام نهاد‌های مسئول بین‌المللی هستند. در مجموع کشور‌های اندکی هستند که آمادگی دارند مقابل ظلم بایستند و از حق دفاع کنند. این سلسله عوامل کنار هم شرایط فعلی را ایجاد کرده است. البته حساب توده‌های عدالت‌طلب، حق‌خواه، مستقل و فطرت‌جو از دولت‌ها جداست و ما شاهدیم که امواج اعتراض به رژیم صهیونیست به ویژه بین نخبگان هر روز در دنیا افزایش پیدا می‌کند.
منبع: جوان
انتهای پیام/
