به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴ ( ۷ آذر ۱۴۰۳) پس از ۲ ماه جنگ مستقیم بین حزب‌الله لبنان و رژیم صهیونیستی، با واسطه‌گری ایالات متحده، آتش بس در مرزهای فلسطین اشغالی و لبنان برقرار شد. این توقف جنگ در جنوب لبنان، برای هر یک از دو طرف جنگ، مزایا و فرصت‌هایی را به همراه داشت، اما به نظر می رسد بازندۀ اصلی این آتش بس کسی جز «نتانیاهو»، نخست وزیر تمامیت خواه و جنگ‌طلب رژیم صهیونیستی نباشد.
«نتانیاهو» که از ابتدای جنگ از سوی مخالفانش به جنگ‌طلبی و طولانی کردن نبرد با هدف حذف نشدن در عرصۀ سیاسی متهم است، حالا در بخشی از جنگ، در مرزهای شمالی سرزمین‌های اشغالی، مجبور به ترک میدان شده است، اقدامی که تبعاتش دامنگیر او خواهد شد. نتانیاهو حالا هم در عرصۀ داخلی و هم در عرصۀ بین‌المللی در آستانۀ یک سقوط آزاد قرار گرفته است.
«نتانیاهو»، مقصر ردیف اول ۷ اکتبر
هنگامی که حماس عملیات «طوفان الاقصی» را اجرا کرد، نخستین جرقۀ ذهنی شهرک‌نشینان صهیونیست این بود که، «دستگاه‌های اطلاعاتی- امنیتی و ارتش صهیونیستی در زمان این ضربه سنگین کجا هستند؟» صرف طرح این سؤال، بدون آنکه پاسخی به همراه داشته باشد برای رژیم صهیونیستی و رأس هرم قدرت آن، یعنی «نتانیاهو» یک شکست بود. به همین دلیل، مقامات نظامی و امنیتی با زبان‌های مختلف به سمت برعهده گرفتن مسئولیت این شکست، گام برداشتند؛ تا جایی که «آهارون حالیوا»، رئیس دستگاه اطلاعاتِ ارتش رژیم صهیونیستی ( آمان)، پس از نوشتن نامه به کارکنانش و به عهده گرفتن تمام مسئولیت شکست از جایگاه خود استعفا داد. اما تنها کسی که این فضا و ادبیات را قبول نداشت، «نتانیاهو» بود. او نه تنها عذرخواهی نکرد، بلکه در چند نوبت تلاش کرد با مقصر جلوه دادن فرماندهان امنیتی و نظامی، خود را بی‌تقصیر بخواند. این تمام ماجرا نبود و «نتانیاهو» به همین هم اکتفا نکرد. او تلاش کرد با جلوگیری از تشکیل کمیتۀ حقیقت یاب، اینکه مقصر جنگ معرفی شود را به تعویق اندازد.
آتش‌بس در لبنان، این فرصت را به وجود آورد تا یکبار دیگر مسئلۀ مقصران جنگ، در داخل سرزمین‌های اشغالی مطرح شده، «نتانیاهو» به عنوان اصلی‌ترین متهم این پرونده در نوک پیکان اتهامات قرار گیرد. او در تلاش بود تا با تصویب لایحه‌ای در کنست، تشکیل هرگونه کمیتۀ حقیقت یاب خارج از چارچوب کابینه‌اش را غیر قانونی اعلام کند، اما در همین زمان یک کمیتۀ حقیقت یاب غیرنظامی با انتشار گزارشی ۷۰ صفحه ای، «نتانیاهو» را به عنوان عامل اصلی شکست ۷ اکتبر معرفی کرده است، حرکتی که به واسطۀ آتش بس در لبنان تازه کلید خورده است و مسیری طولانی را در پیش دارد.
پرونده‌های قضایی «نتانیاهو»
طی یک ماه اخیر رفت و برگشت‌هایی بین «نتانیاهو» و دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی به وجود آمده است. دستگاه قضایی «نتانیاهو» و شخص دادستان کل رژیم صهیونیستی از «نتانیاهو» خواسته‌اند تا به منظور پاسخ دادن به اتهامات مطرح شده در پرونده‌های فساد و رشوه در دادگاه حاضر شود.
در مقابل «نتانیاهو» از دستگاه قضایی خواست تا در میانۀ جنگ از این خواسته خود صرف نظر کرده، حضور وی در دادگاه برای ارائه توضیحات را به زمانی دیگر موکول کند، اما دستگاه قضایی این درخواست نخست وزیر را نپذیرفت. در نتیجه عدم حضور «نتانیاهو» در دادگاه، منجر به صدور حکم غیابی برای وی خواهد شد.
آتش بس در لبنان، به معنای فروکش کردن عملیات نظامی است و همین مسئله، اراده دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی را برای آوردن «نتانیاهو» پای میز محاکمه، جدی تر کرده و در عوض بهانه تراشی‌های «نتانیاهو» را بی‌معنی خواهد کرد؛ مسئله‌ای که با طرح یک پروندۀ جدید برای «نتانیاهو» در خصوص افشای اطلاعات محرمانه از دفتر نخست وزیری، وضعیت او را در عرصۀ قضایی بغرنج تر از قبل خواهد کرد. حالا «نتانیاهو» بهانه‌های غیر قابل پذیرش‌تری برای عدم حضور در دادگاه دارد. توقف جنگ در مرزهای شمالی فلسطین اشغالی فرصت دادگاهی کردن «نتانیاهو» را به مسئلۀ اصلی دستگاه قضایی رژیم صهیونیستی تبدیل خواهد کرد.
ایجاد توقع موازی در غزه
استمرار جنگ در نوار غزه با عدم موفقیت ارتش رژیم صهیونیستی این سؤال را به وجود می آورد که «چرا آتش بس با لبنان مقدور است اما در نوار غزه امکان ندارد؟» این سؤال از سوی دو گروه مطرح می شود. اول، خانوادۀ اسیران رژیم صهیونیستی که پس از یک سال و اندی جنگ، فرزندانشان هنوز در اسارت مقاومت هستند. دوم، نظامیان ذخیره ارتش اسرائیل که در نوار غزه حضور دارند. این دسته از نظامیان، ماه‌های متوالی جنگیده‌اند و به اذعان محافل صهیونیستی، دچار نوعی فرسودگی و استهلاک شده‌اند.
آتش بس در لبنان این توقع را در داخل سرزمین‌های اشغالی به وجود آورده تا اقدامی مشابه در نوار غزه نیز رخ دهد. این انتظار، در نهایت یک خروجی با خود به همراه خواهد داشت و آن هم تشدید فشارها بر «نتانیاهو» برای پایان دادن به جنگ در نوار غزه است.
تحقق آتش بس در لبنان، به هر یک از طرف های درگیر در لبنان، فرصت‌هایی داد اما تنها کسی که در این آتش‌بس، از فرصت‌هایش کاسته خواهد شد، «نتانیاهو»، نخست وزیر جنایتکار رژیم صهیونیستی است. حال در روزگاری که دادگاه کیفری بین المللی، حکم جنایتکار بودن را برای «نتانیاهو» صادر کرده، در عرصۀ داخلی هم او تحت فشار قرار گرفته است و می‌توان گفت با آتش بس در لبنان، «نتانیاهو» یک گام به سقوط و پایان حیات سیاسی خویش نزدیک تر شده است.
انتهای پیام/
