یک سِری عواقب و پیامدهایی از قطع روابط با ایران در ماه گذشته بوجود آمده که می‌توان از میان آنها به اخلال در زندگی هزاران ایرانی که در کانادا زندگی می‌کنند و یا عدم توانایی سفر کانادایی‌ها به ایران اشاره کرد.
ایران از بومیان کانادایی برای کاهش اعتبار کانادا استفاده می‌کند
به گزارش فارس، پایگاه تحلیلی «گلوبال ریسرچ» در مقاله‌ای به قلم «اریک والبرگ» در خصوص «مسائل بین ایران و کانادا» می‌نویسد: بازگشت «عمر خدر»، اسلام‌هراس کانادایی از گوانتانامو و سفر کوتاه رهبر «فرست نیشنز» به ایران، باعث خجلت‌زدگی «جایزه حقوق بشر هارپر» شد.
پس از سپری کردن ده سال در گوانتانامو، سرباز خردسال پیشین عمر خدر، آخرین سرباز غربی مستقر در منطقه، پس از سال‌ها بدرفتاری چندی پیش به میهن خود بازگشت. روندهای غیرقانونی که در قبال خدر از روز اول گرفته می‌شد، به معنای این بود که دولت کانادا با یک پرونده چند میلیون دلاری روبه روست. دادگاه‌های متفاوتی که بر علیه دولت بودند، نتوانستند آنها را به تسریع در بازگشت وی مجاب کنند تا اینکه دولت آمریکا با فشارآوردن بر روی دولت کانادا توانست راه را برای اثبات بی‌گناهی و رهایی نهایی او باز کنند.
* فیلم «مظلومیت مسلمانان» قصد بدنامی و خوار کردن اسلام را دارد و به خاطر همین هم باعث مرگ چندین تن از جمله سفیر آمریکا در لیبی و همچنین بسته شدن سفارت کانادا در مصر و لیبی شده است
در همان زمان، «ژنرال عبدالمجید محمود» دادستان مصری، حکم دستگیری تبعه کانادایی – مصری «نادر فوضی جکیوس آتالا» از مونترال به خاطر مشارکت در ساخت فیلم «مظلومیت مسلمانان» را صادر کرد. این فیلم قصد بدنامی و خوار کردن اسلام را دارد و به خاطر همین هم باعث مرگ چندین تن از جمله سفیر آمریکا در لیبی و همچنین بسته شدن سفارت کانادا در مصر و لیبی شده است. بدون شک فعالان قبطی مسیحی بر بی‌گناهی خود در این موضوع اصرار می‌ورزند. آتالا از پلیس تقاضای تأمین امنیت خود را کرده؛ چرا که وی ادعا می‌کند او و خانواده‌اش هدف خشونت‌های بالقوه‌ای هستند که بر دستگیری او دلالت دارند. گویا این حکم یک «فتوا» قلمداد می‌شود. آتالا بعد از قبول کردن مشارکت خود در این فیلم می‌گوید: «مصر پیش از این تمدن را به کشورهای دیگر اشاعه می‌داده اما حالا اشاعه دهنده تروریسم، کشتار و عداوت در جهان است.» در زمانه پیچیدگی روابط دیپلماتیک، بر محافظه کاران است تا کاری کنند.
*رهبر فرست نیشنز می‌گوید که کانادا ناقض حقوق بشر است
به غیر از این‌ها، یک سری عواقب و پیامدهایی از قطع روابط با ایران در ماه گذشته به وجود آمده که می‌توان به اخلال در زندگی هزاران ایرانی که در کانادا زندگی می‌کنند و یا عدم توانایی سفر کانادایی‌ها به ایران اشاره کرد. یکی از کانادایی‌هایی که مخالف اقدام دولت کانادا بوده، رئیس اسبق «فرست نیشنز» یعنی «ترانس نلسون» است که از طریق سوییس به تهران مسافرت می‌کند. سفر وی مأموریتی تحقیقی – اکتشافی برای توسعه منابع و بحث در مورد نقض حقوق بشر در کانادا خواهد بود.
نلسون می‌گوید بومیان ایرانی و کانادایی مشترکات فراوانی دارند که از آنها می‌توان به قربانی بودن این دو کشور در استعمارات اروپایی اشاره کرد. قانون اساسی سرخ پوستان در سال ۱۸۷۶ توسط کانادا تصویب شد و در آن مصادره زمین‌های بومی که توسط اولین سفید پوستان مهاجر به آن منطقه اشغال شده بود و همچنین اخراج بومیان برای ادامه زندگی تحت لوای دولت فدرال، تایید شد. در ایران و در همان بازه زمانی، سرمایه داران غربی به ناصرالدین شاه فاسد رشوه می‌دادند تا بتوانند روی کل اقتصاد ایران کنترل داشته باشند. قرن پر از تعرض، تهاجم، خرابکاری و قانون گذاری توسط شاهانی که پشت به پشت غربی‌ها گرم کرده بودند، بالاخره در سال ۱۹۷۹ به اتمام رسید. تمام شدن تسلط غربی‌ها ناگهانی و به یکباره بود و ایران در این روند تبدیل به موی دماغ غرب شده بود.
*خانم افشین جم سفر نلسون را توهین به ایرانی‌ها، کانادایی‌ها و تمام جامعه بین‌المللی دانست
رئیس سابق «فرست نیشنز» توسط نشریه «نشنال پست» در مصاحبه‌ای مشترک با فعال متولد ایران و دختر شایسته قبلی جهان در کانادا «نازنین افشین جم» که بر حسب اتفاق همسر وزیر دفاع کانادا «پیتر مک کی» هم هست، بسیار مورد تهاجم قرار گرفت. خانم افشین جم سفر نلسون را توهین به ایرانی‌ها، کانادایی‌ها و تمام جامعه بین‌المللی دانست و ایران را متهم به تمایل به استفاده از نلسون برای خطرناک جلوه دادن کانادا در مکان‌هایی همچون «شورای حقوق بشر سازمان ملل» دانست.
زمانی که از نلسون خواسته شد تا ایران را محکوم به نقض حقوق بشر کند، او به یک سری نقض حقوق بشر در کانادا اشاره کرد که در رسانه‌ها به آنها پرداخته نمی‌شود. او از تشنجی که در رسانه‌ها وجود دارد و باعث سختی در دنبال کردن تلاش‌هایش برای بدست آوردن تشخیص مردم بومی کانادا گله و شکایت کرد. هیچ کس در مورد مرگ نیم میلیون کودک عراقی در سال ۱۹۹۸ چیزی نگفت.
زمانی که به او گفته شد که ایران فرست نیشنز را در لیست گروه‌هایی که با خشونت علیه کانادا رفتار خواهند کرد، قرار خواهد داد، او خندید. «آیا تا به حال فرست نیشنز روی سر مردم بمب ریخته؟ بدترین کاری که ما انجام داده‌ایم، به تعویق افتادن ناهار یکی از سفید پوستان بوده که آن هم به خاطر اعتراض ما در خیابان رخ داده است.» نلسون غرب را به انجام خشونت‌های موذیانه علیه کشورهایی که توسط خود آنها مورد تحریم واقع شده‌اند، متهم می‌کند، کشورهایی همچون عراق در دهه ۹۰ میلادی و در حال حاضر ایران.
*نلسون ایران را به خاطر برگزاری «اجلاس جنبش عدم تعهد» مورد ستایش قرار داد
نلسون گفت که امیدوار است این تمایلات ناعادلانه در مورد ایران از بین برود. «ما می‌دانیم دشمن تراشی چیست، چون خود قربانی آن بوده‌ایم.» نلسون، تهران را به خاطر بالا بردن مسائل مربوط به حقوق بشر مردم بومی در کانادا و برگزاری «اجلاس جنبش عدم تعهد» که ایران خود در حال حاضر ریاست آن را بر عهده دارد، ستایش کرد.
با توجه به ادعای افشین جم در باب اینکه دولت ایران از بومیان کانادایی برای تیرگی اعتبار کانادا در سازمان ملل استفاده می‌کند، باید گفت که ایران نیازی به این کار ندارد؛ چرا که شواهد بسیاری از غفلت دولت محافظه کار فعلی کانادا در مورد حقوق بشر این کشور در دست است.
در بالای این لیست عدم حمایت از ۵ ارگان غیر دولتی مشهور با نام‌های مرکز بین‌المللی حقوق بشر و گسترشات دموکراتیک، کمیسیون حقوق بشر کانادا، کایروس، مقام زنان کانادا و برنامه‌های چالش برانگیز دادگاه، بر روی هزاران کانادایی قربانی خشم و جنایت در سرتاسر دنیا تأثیر می‌گذارد.
به علاوه، با تعطیلی دوباره مجلس، هارپر اولین نخست وزیری خواهد بود که مجلس را تحقیر می‌کند و به صورت وقیحانه‌ای با ایجاد مانع در فعالیت کردن بروکرات‌های ارشد، تغییر اسناد و … جلوی آزادی بیان را گرفته است. اخیراً تحقیقاتی در مورد آرای جعلی محافظه کاران در انتخابات اخیر در جریان قرار گرفته است.
*هارپر، سازمان ملل را به سازش کردن با دیکتاتورها محکوم می‌سازد
علی رغم بدنامی هارپر، او در سال ۲۰۱۲ به عنوان سیاستمدار سال معرفی شد. این عنوان در پی تلاش وی از حمایت از دموکراسی به خاطر درخواست سازمان عقیدتی انجام شد. او تحریم گردهمایی سران کشورها در سازمان ملل در شهر نیویورک را انتخاب کرد. به جای این هم او در خطابه‌ای در «والدورف آستوریا»، سازمان ملل را به سازش کردن با دیکتاتورها محکوم می‌سازد.
با تمام این تفاسیر او باید نگران آمار بالای نقض حقوق بشر خود باشد و به این سؤال ترانس نلسون پاسخ دهد: «اگر دولت ایران بخواهد موضع پرونده ما را پیش برد، خوب خواهد بود. چرا دولت‌های آمریکایی یا آلمانی یا انگلیسی، یا فرانسوی این کار را انجام می‌دهند؟ چرا اسرائیلی‌ها هیچ نمی‌گویند؟ آیا آنها کانادا را مجبور به این کار کرده‌اند؟
