پدیده زشت زیرمیزی پزشکان، این روزها با توجه به وضعیت اقتصادی موجود به معظلی برای بیماران مستاصل و بی بضاعت تبدیل شده است.
طبابت در جامعه ارزشی و دین مدار ایران همیشه بعنوان یک شغل محترم، شریف و معتبر مطرح بوده است و مردم سوای اینکه پزشکی یک شغل باشد، اطباء را افرادی حکیم و قابل اعتماد می دانسته اند.
در قرون گذشته آنقدر طبیبان ایرانی به سلامت نوع بشر اهمیت می دادند که افراد بیمار را بطور رایگان در شفاخانه ها درمان نموده، به آنها خوراک گرم می دادند، هزینه سفر ایشان را نیز تامین و سپس آنها را روانه دیار خود می ساختند.
شاید همین توجه ویژه و انسان دوستی این قشر فداکار بود که امروز موجب دست و پا شدن یک جایگاه ویژه برای برخی پزشکان امروزی شده است تا بدون اندکی توجه به صبغه تاریخی این حرفه شریف امروز پز موقعیت اجتماعی خود را بدهند!
این موقعیت اجتماعی و اعتبار جامعه پزشکی به قول بسیاری از جوانها خود به خود از یک کلاس ویژه ای برخوردار شده است و معمولا جوانان امروزی یک پزشک را فردی «با کلاس» می دانند! اما سوال اینجاست! آیا می توان یک پزشک «زیرمیزی بگیر» که خصلت های نیک طبیبان فداکار در او یافت نمی شود را فردی «با کلاس» نامید؟! قطعا بی کلاس ترین با کلاس های جهان همین پزشکان زیر میزی بگیر هستند که متاسفانه تعدادشان نیز کم نمی باشد!
امیدواریم روزی برسد که دامن جامعه خدوم پزشکی کشور از وجود چنین افرادی پاک شود. انشاءالله/ بولتن
