اگر بخواهیم از دومین شخصیت سرکوب در بحرین نام ببریم، باید از «شیخ خلیفه بن سلمان آل خلیفه»، نخست وزیر این کشور و برادر پادشاه سابق و عموی پادشاه کنونی بحرین نام ببریم که قدیمیترین نخست وزیر جهان نیز به شمار میآید.
نخست وزیر بحرین
آنگونه که در قانون اساسی بحرین آمده است، نخست وزیر رئیس حکومت این کشور به شمار میآید و پادشاه بحرین او را به صورت مستقیم انتخاب کرده و پارلمان این کشور در انتخاب ویا برکناری او دخیل نیست.
از زمان استقلال بحرین در سال ۱۹۷۱ میلادی تاکنون این کشور تنها یک نخست وزیر داشته است و او کسی نیست جز شیخ «خلیفه بن سلمان آل خلیفه» نیست که از ۱۵ آگوست ۱۹۷۱ به سمت نخست وزیری بحرین منصوب شد.
وی ۲۴ نوامبر ۱۹۳۵ در منطقه «المحرق» بحرین به دنیا آمد و ۴۲ سال است که نخست وزیر بحرین است و از این حیث باید وی را قدیمیترین نخست وزیر جهان به شمار آورد. وی تحصیلات ابتدایی خود را نزد شیوخ بحرین به پایان رساند و پس از آن راهی در سال ۱۹۵۷ راهی انگلیس شد.
آغاز فعالیتها
فعالیتهای شیخ خلیفه بن سلمان پس از بازگشت از انگلیس و با فعالیت در دیوان پدرش آغاز شد. در این زمان اکثر فعالیتهای شیخ خلیفه اجتماعی و اقتصادی بود.
اما به مرور زمان بر حوزه فعالیتهایش افزوده شد تا اینکه به ریاست دفتر دولت بحرین منصوب شد. اما هنگامیکه به این سمت منصوب شد، به جای اینکه خود رسیدگی به امور دفتر را برعهده گیرد، یک انگلیسی را برای رسیدگی به امور کشور در زمان عدم حضور و غیبت خود در این منصب انتخاب کرد.
به این ترتیب شیخ خلیفه از آگوست ۱۹۵۸ تا جولای ۱۹۶۴ در سه دولت مسئولیت سر دفترداری را برعهده داشت تا اینکه در ۱۶ نوامبر ۱۹۶۰ به سمت رئیس امور دارایی و مالی کشور بحرین منصوب شد تا سیاستهای انگلیس در این کشور را پیاده کند که به شدت تحت تاثیر آن بود.
خلیفه بن سلمان در ۹ آگوست ۱۹۶۵ به ریاست کمیته بررسی و تجدید نظر در قضایای مهاجرت و اقامت بیگانگان در بحرین منصوب شد که مهمترین وظیفه آن دادن مجوز ورود هرچه بیشتر به بیگانگان و خارجیها جهت اقامت در این کشور برای تغییر ساختار و بافت جمعیتی بحرین بود که اکثر ساکنان آن را شیعیان تشکیل میدادند.
یک سال پس از آن در ۲ می ۱۹۶۶ وی به سمت رئیس مجلس اداری بحرین منصوب شد تا این بار خط مشی موسسات و دستگاههای اداری دولت را بر حسب دیدگاههای خود تغییر دهد و بر انتخاب کارمندان بخشهای مختلف حکومتی نظارت و اشراف داشته باشد.
و سرانجام اینکه در ۱۵ آگوست ۱۹۷۱به سمت نخست وزیری بحرین منصوب شد تا به این ترتیب دولتی بنابر خواست و میل خود و همسو با خاندان حاکم خلیفه تشکیل دهد. وی تنها ساعاتی پی از امضای قرارداد استقلال بحرین استقلال این کشور به طور رسمی به نخست وزیری بحرین منصوب شد.
اما این پایان احراز مناصب و پستهای خلیفه بن سلمان نبود، چرا که شورای عالی دفاع بحرین در دسامبر ۱۹۷۳ وی را مسئول نظارت بر وضعیت نظامی و امنیتی کشور کرد. شورای عالی دفاع بحرین متشکل از فرمانده کل قوای بحرین و وزرای دفاع و خارجه و داخلی و دارایی و اقتصاد و اطلاع رسانی و رئیس گارد سلطنتی و معاون فرمانده نیروهای مسلح بحرین و رئیس ستاد مشترک ارتش بود و وظیفه تدوین سیاستهای امنیتی و نظامی و دفاعی بحرین را برعهده دارد.
خلیفه بن سلمان در نوامبر ۱۹۸۰ شورای عالی نفت بحرین را تاسیس کرد تا علاوه بر حوزههای اجتماعی و امنیتی و نظامی حوزه نفت و اقتصاد بحرین را هم زیر نظر داشته باشد.
خلیفه بن سلمان بن حمد آل خلیفه در آوریل ۱۹۸۲ دیوان خدمات مدنی را تاسیس کرد که مهمترین وظیفه آن استخدام نیروی انسانی مورد نیاز دستگاههای دولتی و تامین نیازهای نیروی انسانی این دستگاهها و ادارات بود که به معنای نظارت مستقیم خلیفه بن سلمان بر استخدام افراد در دستگاههای دولتی و حکومتی بود.
از جمله جرایم نخست وزیر بحرین تاکید وی بر محاکمه و بازداشت معارضان بحرینی است که تنها جرم آنها درخواست آزادی و دمکراسی و انتقال مسالمتآمیز قدرت و برکناری وی از منصبی است که بیش از چهار دهه آن را در اختیار دارد.
همچنین وی در یکی از سخنانش صراحتا به سرکوب معارضان بحرینی در دهه نود اشاره و تاکید میکند که بازداشتها و قتلهای صورت گرفته در آن دهه به دستور وی صورت گرفته است. شیخ خلیفه در دهه ۹۰ قرن گذشته عامل شهادت ۴۰ شهروند بیگناه بحرینی و بازداشت و مجازات و شکنجه و آزار و اذیت دهها شهروند دیگر این کشور بود.
جنایات نخست وزیر بحرین تاکنون و در انقلاب ۱۴ فوریه بحرین نیز به عینه قابل ملاحظه است و انقلابیون بحرینی در این خصوص با انتشار بیانیهای خواستار برکناری وی از قدرت شده و او را مسئول تمام نقضهای صورت گرفته در این کشور میدانند.
تسنیم