آزادی «امام خمینی (ره)» پس از ده ماه بازداشت (۱۳۴۳ ش)
پس از دستگیری حضرت امام خمینی (ره) و سرکوب قیام ۱۵ خرداد ۴۲، اوضاع در ظاهر رو به آرامش نهاد، اما خشم عمومی مردم مسلمان از دستگیری حضرت امام، به صورت‌های گوناگون جلوه‌گر شد. تشکیل گروه‌های زیرزمینی اسلامی در قم، تهران و شهرستان‌ها، تحریم انتخابات فرمایشی مجلس بیست و یکم در مرداد ۱۳۴۲ و نیز اعلامیه تاریخی حوزه علمیه قم با پانصد امضا از استادان و فضلا در حمایت از رهبر نهضت اسلامی ایران و محکوم کردن بازداشت غیرقانونی ایشان، از جمله واکنش‌های مردم و روحانیت در قبال عمل رژیم بود.
سرانجام در اوایل سال ۴۳، مذاکراتی با امام انجام داد و ایشان را به آرامش و مدارا با نظام فراخواند. سپس آن حضرت را در هفدهم فروردین ۴۳ آزاد کرده و در مطبوعات عنوان کردند که امام با رژیم و انقلاب سفید شاه به توافق رسیده است. ولی حضرت امام پس از آن که در هجدهم فروردین وارد قم شدند، در اولین دیدار خود عنوان کردند: اگر خمینی را دار بزنید با [رژیم شاه] تفاهم نخواهد کرد.
شهادت «سید ابوالحسن آل رسول شمس آبادی» به دست گروه منافق مهدی هاشمی در اصفهان (۱۳۵۵ ش)
آیت‌اللَّه سیدابوالحسن آل رسول معروف به شمس آبادی در سال ۱۲۸۶ ش در خانواده‌ای عالم و روحانی در اصفهان دیده به جهان گشود. وی پس از فراگیری تحصیلات مقدماتی علوم اسلامی در زادگاه خود، در ۲۵ سالگی عازم نجف اشرف گردید و از محضر درس خارج بزرگانی همچون سیدابوالحسن اصفهانی، آقاضیاء الدین عراقی، سیدجمال الدین گلپایگانی، سید عبدالهادی شیرازی و سیدمحسن حکیم کسب فیض نمود. ایشان در تأسیس و گسترش انجمن مددکاری ویژه ایتام، سازمان ابابصیر ویژه نابینایان و حسینیه اصفهانی‌ها در مشهد و کربلا نقش بسزایی داشت.
همچنین شرح صحیفه سجادیه، اشعار در مراثی و مناقب اهل بیت (ع) و موعظه ابراهیم از آثار علمی این عالم ربانی می‌باشند. آیت‌اللَّه شمس آبادی سرانجام یک روز پس از بازگشت از سفر حج در سپیده دم هجدهم فروردین ۱۳۵۵ ش درراهِ رفتن به مسجد جهت اقامه نماز جماعت، توسط باند جنایتکار مهدی هاشمی ربوده شد و به طرز فجیعی به قتل رسید و جسدش را در اطراف اصفهان رها ساختند. جسد ایشان پس از کشف شدن، با تشییع باشکوه مردم، در تخت فولاد اصفهان به خاک سپرده شد.
اخراج هزاران ایرانی مقیم عراق توسط رژیم بعث این کشور (۱۳۵۹ ش)
صدام، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بغض و کینه خود را نسبت به ایران اسلامی آشکار می‌ساخت و به طور آشکار و پنهان، در صدد تعرّض به انقلاب اسلامی برآمد. وی ابتدا ستون پنجم خود را برای اقدامات تخریبی به شهرهای مختلف ایران به ویژه نقاط مرزی مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام کرد. همچنین از اوایل سال ۱۳۵۸، هزاران ایرانی تبعه عراق را از جوار اماکن متبرکه نجف، سامرا، کربلا و کاظمین به طرز رقّت انگیزی اخراج و اموالشان را مصادره نمود.
در همین راستا، در چنین روزی، رژیم بعثی عراق که خود را برای حمله وسیع و سراسری به ایران آماده می‌کرد عده بی‌شماری از ایرانیان مقیم این کشور را به وسیله کامیون تا مرز آورده و آن‌ها را به همان وضع رها نمود. در این حال، مقامات محلی ایران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوری اسلامی استقبال کردند و امکانات رفاهی برای آنان فراهم نمودند. در روزها و ماه‌های بعد، تعرضات رژیم بعث با حمایت بیگانگان رو به افزایش نهاد تا اینکه در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹، جنگ هشت سالهای را به ایران اسلامی تحمیل نمود.
بمباران شدید شیمیایی مواضع ایران توسط دشمن بعثی (۱۳۶۶ ش)
همزمان با آغاز عملیات کربلای ۸ توسط رزمندگان جان برکف اسلام، دشمن به گونه‌ای بی‌سابقه علیه رزمندگان مستقر در خرمشهر، به بمباران و گلوله‌باران شیمیایی با گلوله‌های توپ، خمپاره و حتی موشک‌های کاتیوشا اقدام نمود که به شهادت و مصدوم شدن شماری از خداجویان سپاه توحید منجر گشت. این بمباران وحشیانه با اعتراض شدید و شکایت جمهوری اسلامی ایران به سازمان ملل متحد مواجه گردید و ایران خواهان اعزام گروه کارشناسی سازمان ملل متحد شد.
به دلیل پایداری و تاثیر بیشتر عوامل به کار گرفته شده در سلاح‌های شیمیایی، تیم کارشناس اعزامی از سازمان ملل که ده روز پس از حمله، وارد منطقه شد، موفق گردید نوع عوامل به کار گرفته شده را تشخیص دهد. با این حال همانند گذشته بی‌اعتنا از کنار این حادثه و حوادث بعد از آن گذشتند؛ تا این که ابعاد گسترده و پیچیده‌تر عواقب شوم کاربرد سلاح‌های شیمیایی، دامنگیر مردم مسلمان و بی‌گناه حلبچه، روستاهای اطراف آن و مردم کردستان عراق شد.
رحلت عالم بزرگوار و عارف با اللَّه آیت اللَّه «سید عبدالکریم کشمیری» (۱۳۷۸ ش)
آیت‌اللَّه سیدعبدالکریم کشمیری در سال ۱۳۰۵ ش در نجف اشرف به دنیا آمد. وی پس از فراگیری دروس مقدمات در نجف، در حلقه درس خارج آیات عظام: سید ابوالقاسم خویی، سیدعبدالاعلی سبزواری، سید عبدالهادی شیرازی و شیخ محمدکاظم شیرازی قرار گرفت. آیت‌اللَّه کشمیری به دلیل هوش سرشار خویش توانست در کوتاه‌ترین زمان، درجه اجتهاد را از آیت‌اللَّه خویی دریافت دارد و آن گاه به تدریس سطوح عالی فلسفه در حوزه بپردازد. پشتکار آیت‌اللَّه کشمیری در تدریس به گونه‌ای بود که روزانه ۱۱ کرسی درس اعم از فقه، اصول، فلسفه و ادبیات عرب برای ایشان برپا می‌شد. افزون بر تدریس، پژوهش و نگارش. در سیر معنوی و تهذیب نفس نیز به مراتب عالی دست یافت و صاحب کرامت‌هایی گردید.
در پی سخت‌گیری‌های رژیم بعث عراق، به طور پنهانی همراه خانواده، راهی ایران شد و در مرز ایران و عراق، همه نگاشته‌های علمی ایشان به دست نیروهای امنیتی عراق افتاد. آیت‌اللَّه کشمیری از آن پس در شهر مقدس قم اقامت گزید و به تهذیب نفس، پرورش شاگردان و انجام امور مذهبی و علمی همت گماشت. سرانجام این عارف سترگ و عالم برجسته در ۱۸ فروردین ۱۳۷۸ ش برابر با بیستم ذی‌حجه ۱۴۱۹ ق پس از طی یک دوره بیماری در ۷۳ سالگی جان به جان آفرین تسلیم کرد و پس از اقامه نماز توسط آیت‌اللَّه بهجت، در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد.
درگذشت «ابن طیفور» نویسنده و شاعر عرب (۲۸۰ ق)
ابوالفضل احمدبن ابی طاهر طیفور بغدادی معروف به ابن طیفور ادیب و کاتب عرب و ایرانی الاصل و اهل خراسان، در سال ۲۰۴ ق در بغداد زاده شد. پس از گذراندن مقدماتِ تحصیل، در بغداد به کتابت اشتغال یافت و در این شهر با بسیاری از مشاهیر علم و ادبِ آن زمان آشنا شد. از آن جا که ابن طیفور، اهل ذوق و فهم بود، در سایهٔ دانش گسترده و طبع لطیف خود، شعر نیز می‌سرود و از این جهت، شهرت بسیار یافت. وی در زمینهٔ نویسندگی و شاعری، آثاری از خود به یادگار گذاشته که: القابُ الشُّعراء، تاریخ بغداد، الفُصُول المُختارَه و دیوان اشعار از آن جمله است. ابن‌طیفور سرانجام در ۷۶ سالگی در بغداد وفات یافت و در مقبرهٔ باب الشامِ آن شهر مدفون گشت.
قتل «تگودار احمد» ایلخان مسلمان مغول (۶۸۳ ق)
تگودار پس از به سلطنت رسیدن در سال ۶۸۱ ق، بر اثر معاشرت با مسلمانان، به دین اسلام درآمد و خود را سلطان احمد خواند. تگودار چون متدین به دین اسلام بود، با پادشاه مصر صلح کرد، اما ارغون و دیگر شاهزادگانِ مغول، این امر را بهانه ساخته، توطئه‌ای علیه تگودار به راه انداختند و سر به طغیان برداشتند. این توطئه با شکست ارغون پایان یافت ولی چون تگودار هنوز از ارغون بیم داشت وی را به خدمت خواست و نوازش کرده و به حکومت خراسان باز گردانید.
ارغون از پای ننشست و به کمک اُمرای مغول، در شبی که سلطان مست بود به اردوی او ریختند و قصد جانِ او کردند. در این ماجرا تگودار احمد از مهلکه جانِ سالم به در بُرد و به آذربایجان گریخت. او در حین فرار دستگیر شد و به امر ارغون خان در ۲۶ جمادی الاولی سال ۶۸۳ ق، ستون فقرات او را شکسته و بدین ترتیب او را به قتل رساندند، زیرا طبق رسوم مغول، شاهزادگان را می‌بایست بدون این که خونشان ریخته شود اعدام نمایند.
رحلت «میرزا محمد حسین نایینی» مرجع و زعیم حوزه در دوران مشروطه (۱۳۵۵ ق)
آیت اللَّه میرزا محمدحسین نایینی در سال ۱۲۷۷ ق در شهر نایین به دنیا آمد. در سال ۱۳۰۳ ق به عراق رفت و در درس آیات عظام سیدمحمد طباطبایی فشارکی و سیداسماعیل صدر حضور یافت و در نجف به حلقهٔ درس ملاحسینقلی همدانی پیوست. پس از مدتی، میرزای نایینی در کنار تدریس، در جلسهٔ علمی آخوند خراسانی حاضر شد و از محرمان اسرار وی گردید. از شاگردان وی می توان به حضرات آیات: سیدمحسن طباطبایی حکیم، سیدجمال‌الدین گلپایگانی، سیدمحمد حجت کوه کمرهای، سیدمحمدهادی میلانی، شیخ محمدتقی آملی، سیدابوالقاسم خویی، علامهٔ طباطبایی، میرزا هاشم آملی و ده‌ها تن دیگر اشاره کرد.
آیت اللَّه نایینی کتاب «تَنبیهُ الاُمّه» را در بحران انقلاب مشروطه در سال ۱۳۲۷ ق به زبان فارسی نوشت و از سوی آیت اللَّه مازندرانی و آیت اللَّه آخوند خراسانی مورد تایید قرار گرفت. این کتاب دربارهٔ انواع استبداد و حکومت‌های خودکامهٔ شاهان مستبد و همچنین وظایف علما و فقها در قبال دین و اوضاع ایران در دوران قاجاریه نگاشته شده است. سرانجام میرزا محمدحسین نایینی پس از عمری تلاش و خدمت، در ۲۶ جمادی الاولی سال ۱۳۵۵ ق در ۷۸ سالگی به جوار رحمت ایزدی پیوست و پس از تشییعی باشکوه و اقامهٔ نماز توسط آیت‌اللَّه سیدابوالحسن اصفهانی، در کنار حرم مطهر حضرت علی (ع) به خاک سپرده شد.
عروج پیامبر بزرگ الهی، حضرت عیسی (ع) (۳۳ م)
حضرت عیسی بن مریم (ع) پیامبر بزرگ الهی و یکی از پیامبران اولوالعزم است که در ۲۵ دسامبر سال اول میلادی برابر با ۶۲۲ سال قبل از هجرت نبی مکرم اسلام (ص) در بیت لحم یا ناصره واقع در فلسطین امروزی، به امر خدا از حضرت مریم (س) دختر عمران زاده شد. قبل از تولد آن حضرت، میلاد ایشان پیش‌بینی شده بود و این امر برای حکّام زمان، ناگوار بود. از این رو، چون از جانب هردوس، والی روم مورد تهدید بود، خانواده او، وی را به مصر بردند. ایشان در سی سالگی در شهر جلیله، شروع به تبلیغ دین خود کرد که مورد عداوت روز افزون فریسیان قرار گرفت.
موضوع به دار آویخته شدن حضرت عیسی (ع) از نظر مکتب اسلام، چنانکه در قرآن به آن تصریح شده است، امری بی‌اساس است و به تعبیر قرآن، امر به آن‌ها مشتبه شده است. داستان پایان زندگی دنیوی حضرت عیسی (ع) بر اساس تواریخ و تفاسیر و احادیث از این قرار بوده که: جهودان که همواره با حضرت مسیح (ع) سرِ دشمنی داشتند، به قتل او تصمیم گرفتند. در آن حال عیسی (ع) با حواریون در باغی بود. سپاه یهود چون به باغ آمدند همه شاگردان عیسی (ع) پراکنده شده و فرار کردند.
تهاجم ایتالیا برای تصرف کشور آلبانی در آستانه جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹ م)
با شعله‌ور شدن آتش جنگ در اروپا، تمام قراردادها و معاهداتی که پس از جنگ اول جهانی امضا شده بود و پیشگیری از جنگ و تأمین صلح را مدنظر قرار داده بود، از اعتبار افتاد. یکی از این جنگ‌ها، حمله ایتالیا به آلبانی بود. در سال ۱۹۲۷ م یک پیمان تدافعی میان ایتالیا و آلبانی به امضاء رسید که در واقع باعث شد نفوذ هرچه بیشتر ایتالیا در آلبانی ممکن گردد. با این حال از سال ۱۹۳۵ م که موسولینی به فکر کشورگشایی افتاد، حمله به آلبانی نیز مدنظر او قرار گرفت. این نقشه در ۷ آوریل ۱۹۳۹ م با بمباران سواحل آلبانی و پیاده شدن نیروهای ایتالیایی عملی گردید و با شکست مقاومت آلبانی، این کشور به تصرف ایتالیای فاشیسم درآمد.
دو روز قبل از تهاجم ایتالیا برای تصرف آلبانی، در جریان گفتگوهای معروف به «مذاکرات ژنرال‌ها» بین ژنرال کایْتل آلمانی و ژنرال پارْیانی ایتالیایی، تصمیم نهایی برای آغاز این تجاوز نظامی، اتخاذ شده بود. با فرار پادشاه و ملکه این کشور، آلبانی جزئی از ایتالیا شده و دولتی فاشیستی در آلبانی روی کار آمد. با تسلط موسولینی بر آلبانی، اجلاس مشروطیت آلبانی، اتحاد با ایتالیا را تصویب نموده و طی این مصوبه، پادشاه ایتالیا تاج و تخت آن کشور را تصاحب کرد. با این حال، ایتالیا کمتر از دو سال بعد مجبور به خروج از این منطقه شد و راه برای شکست‌های بعدیش باز گردید.
غرق کشتی جنگی ژاپنی «یاماتو» توسط امریکا در اواخر جنگ جهانی دوم (۱۹۴۵ م)
در جریان آخرین و بزرگ‌ترین نبرد دریایی و زمینی بین امریکا و ژاپن در جریان جنگ جهانی دوم که برای تصرف جزیره اوکیناوا روی داد، ژاپنی‌ها کشتی جنگی خود را به نام یاماتو برای یک مأموریت انتحاری به این جزیره اعزام کردند. این رزمناو عظیم ۷۲ هزار تنی که در آن تاریخ بزرگ‌ترین کشتی جنگی جهان به شمار می‌آمد پس از وارد آوردن ضرباتی به چند کشتی امریکایی، سرانجام توسط هواپیماهای امریکایی مورد حمله قرار گرفت و در روز هفتم آوریل ۱۹۴۵ م غرق شد. تعداد پرسنل کشتی یاماتو، بیش از سه هزار و سی‌صد نفر بود که در جریان این نبرد، متجاوز از سه هزار نفر کشته شدند و تنها سی‌صد نفر جان سالم به در بردند.
درگذشت «هنری فورْدْ» مخترع امریکایی و پدر صنعت اتومبیل (۱۹۴۷ م)
هنری فورْد مخترع امریکایی در ۳۰ ژوئیه سال ۱۸۶۳ م در خانواده‌ای فقیر در امریکا به دنیا آمد. فورد از کوچکی علاقه مفرطی به پیچ و مهره و ابزار مکانیکی داشت و به هنگام کودکی به ساعت سازی و در جوانی به شغل مکانیکی روی آورد. هنری روزی ماشینی را دید که بدون اسب و با نیروی بخار در جاده حرکت می‌کند. وی وقتی آن را از نزدیک مشاهده کرد، خودش مثل آن را ساخت و در ۱۲ سالگی اولین ارابه بی‌اسب را مورد آزمایش قرار داد. هنری این دستگاه را تکمیل نمود و در سال ۱۸۹۶ م اتومبیل خود را برای اولین بار به نمایش گذاشت. وی در سالهای بعد، اختراع خود را تکمیل کرد و علی‌رغم اینکه دیگران نیز اتومبیل‌های مشابهی ساخته بودند، ولی در سال ۱۸۹۵ م، رسماً امتیاز اختراع اتومبیل به هنری فورد داده شد.
فورد در ابتدا به همراه شرکای خود، شرکت اتومبیل سازی دیترویت را تأسیس کرد و در سال ۱۹۰۳، شرکت موتور فورد را به وجود آورد. او در سال ۱۹۰۷ سهام دیگران را خرید و از آن پس اداره شرکت در خانواده او باقی ماند و ثروتی هنگفت به دست آورد. فورد با اتخاذ تدابیری، اتومبیل ارزان به تعداد بسیار تولید کرد و از این حیث، از تمام رقبای خود پیشی گرفت. هنری فورد که در ابتدا دارای خانواده‌ای فقیر بود، پس از این اختراع، به عنوان پدر صنعت اتومبیل‌سازی شهرت یافت و به هنگام مرگ، یک امپراتوری بزرگ در صنعت اتومبیل به وجود آورده بود. فورد سرانجام در ۷ آوریل ۱۹۴۷ م در ۸۴ سالگی درگذشت.
تولد «گابریلا میسْتْرالْ» ادیب شهیر امریکای لاتین (۱۸۸۹ م)
گابریلا میسترال در سال ۱۹۵۷ میلادی، در دهکده دورافتاده در شمال دره الکی (Elqui) شیلی به دنیا آمد و در روستای مونته‌گرانده پرورش یافت. او از سن ۱۵ سالگی آغاز به آموزگاری کرد و بعد از سوی آموزش و پرورش شیلی به عنوان رایزن آموزشی برگزیده شد. در سال ۱۹۱۴ با غزل‌های سه‌گانه‌اش به نام غزل‌های مرگ برنده جایزه ملی شعر شیلی شد. او همچنین به نمایندگی مردم شیلی در جامعه ملل و پس ازآن در سازمان ملل متحد برگزیده شد.
مسیترال در سال ۱۹۴۵ به خاطر داستان معروف «دعا به خاطر آن‌ها که خودکشی کردند»، موفق به دریافت جایزه ادبی نوبل گردید. گورنبشته وی این جمله است: «آنچه روح برای جسم انجام می‌دهد، همان را شاعر برای مردم خود به جای می‌آوَرَد». گزیده‌ای از سروده‌های این شاعر در کتابی با نام «شب زنبیل سیاهی است» در ایران ترجمه و در سال ۱۳۸۳ خورشیدی توسط انتشارات مروارید و نشر گفت‌وگوی تمدن‌ها به انتشار رسیده است.
برخی از رخدادهای امروز
۱۳۴۱: نخستین دانشگاه اروپای مرکزی، هفتم مارس سال ۱۳۴۱ در شهر پراگ آغاز بکار کرد.
۱۶۵۲: هلندی‌های مهاجر در جنوب افریقا در «کیپ تاون» مستقر شدند و اقلیت سفید آفریقای جنوبی را به وجود آوردند.
۱۷۷۰: فرانسیس لاول نخستین کارخانه نساجی که پنبه خام را تبدیل به پارچه می‌کرد به وجود آورد.
۱۷۸۸: نخستین دسته اروپائیان مهاجر وارد «اهایو» شدند و در محلی که آن را مارییتا نامگذاری کردند مستقر گردیدند.
۱۹۴۲: سازمان انتشارات و تبلیغات ۱۸ فروردین ۱۳۲۱ از وزارت فرهنگ مجزا و به نخست وزیری وابسته شد که اینک قسمتی از وظایف وزارت ارشاد را تشکیل می‌دهد.
