این خودروهای ریز که توسط کامران محسنی، رئیس موسسه جدید سیستمهای شبکه‌ای خودکار دانشگاه فلوریدا ساخته شده اند، می‌توانند از فواصل نزدیک بدون منحرف شدن به بررسی توفانها پرداخته و حسگرهای آنبرد آنها، به طور فوری، اطلاعات مورد نیاز دانشمندان برای پیش‌بینی شدت و مسیر توفانها، فشار، دما، رطوبت، موقعیت و زمان آنها را جمع‌آوری و ارسال کند.
محسنی، استاد دپارتمان مهندسی مکانیک و هوافضا و دپارتمان مهندسی برق و رایانه دانشگاه فلوریدا در پاسخ به این سوال که چگونه دستگاههای پرنده مینیاتوری با اندازه ۱۵ سانتیمتر و وزن یک آی‌پاد می‌توانند وارد ابرتوفانها شوند، گفت: خودروهای ما با گردبادها نمی‌جنگند بلکه ما از گردبادها برای قرار دادن خودروها در درون آنها استفاده می‌کنیم.
خودروهای هوایی و زیردریایی می‌توانند با فرمان‌های ارسال شده از یک لپ‌تاپ در فاصله صدها کیلومتری حرکت کنند.
این دستگاه‌ها یک گام رو به جلو از فناوری کنونی محسوب می‌شوند که از هواپیمای شناسایی گردباد برای حرکت در چشم توفان و آزادسازی «دراپ‌سوندها» استفاده می‌کنند. دراپ‌سوندها حسگرهایی هستند که سقوط آزاد انجام داده و ممکن است بتوانند اطلاعات مفیدی را جمع‌آوری کنند.
امروزه جمع‌آوری اطلاعات زیر دریا اگرچه دارای اهمیت زیادی است و هوای گرم و مرطوب سطح اقیانوس‌ها سوخت گردبادها را تامین می‌کند، اما این اطلاعات سخت به دست می‌آیند.
دستگاههای محسنی که می‌توان حتی صد نمونه آنها را به طور همزمان ارسال کرد، همچنین هزینه کشف و شناسایی گردبادها را کاهش داده‌اند.
نمونه‌های پیش‌ساخت این موسسه حدود ۲۵۰ دلار هزینه داشته و در زمان برخورد با اجسام به دلیل کوچک بودن و سبک بودن آسیبی به آنها نمی‌رسانند.
به گفته محسنی، این خودروها با بودجه مالی مناسب می‌توانند در دو یا سه سال آینده در گردبادهای واقعی مورد آزمایش قرار بگیرند.
ایسنا
