افق به نقل از آینده؛ در حالی که مسئولان کشور با هشدارهای مکرر و تند نسبت به عواقب پخش سریالها و فیلم های سینمایی هالیوودی بر اخلاق جامعه ابراز نگرانی می کنند، پخش سریال های ماه مبارک سیمای جمهوری اسلامی نشان داد که برخی از این برنامه ها که با خیال راحت پخش می شود، به رغم تفاوتهای ظاهری، از نظر مضمون تفاوت چندانی با آن سریالها ندارد.
سریالهای امسال ماه مبارک رمضان در شبکه های اول، دوم و سوم سیما از نظر موضوع و خط داستان تفاوت چندانی با اغلب آثار هالیوودی که از نظر ما موجب انحراف جامعه می گردد، ندارد.
موضوع سریال سقوط یک فرشته که از شبکه اول سیما پخش می شود، وسوسه یک دختر مذهبی و چادری از خانواده ای اصیل توسط یک پسر خوش تیپ و خوش پوش با بهترین اتومبیل و امکانات رفاهی است که موجب لغزش دختر، اختلاط با پسر و عدم پایبندی وی به حریم خانواده می گردد.
به این پلانها توجه کنید: ۲ دختر به یک پسر غریبه اجازه ورود به خانه می دهند، دختر با پسر خرید می‌روند، دختر با پسر سوار ماشین می‌شوند، پسر حرف احساسی به دختر بزند، به هم لبخند بزنند، با هم قرار بگذارند، شماره رد و بدل کنند و زنگ بزنند و … حال به نظر شما کار دیگری هم مانده سیمای ایران به دختر و پسرها یاد بدهد ؟ آیا این سریالها بدتر از سریالهای ماهواره نیستند ؟
تاکنون که ده قسمت از این سریال پخش شده، روابط میان این دختر و پسر با جذابترین شکل و زیباترین وسایل و لباسها به تصویر کشیده شده و در واقع به پخش یک تصویر رویایی از عبور از مرزهای اخلاقی خانواده پرداخته است.
جالب اینجاست که دختری که مخالف این اختلاط است، از زیبایی کمتری نسبت به دختری که عاشق پسر همسایه شده است، برخوردار می باشد.
احتمالا در چند قسمت بعد که زمان دادن پیامهای اخلاقی سریال می رسد، دختر از کرده خود نادم شده و متوجه می شود سرانجام این رابطه غیر اخلاقی بد است.
اما ظاهرا برنامه سازان سیما متوجه نیستند که در یک مجموعه دهها قسمتی، ممکن است بسیاری از بینندگان تمامی قسمتها را ندیده و احتمالا به دلیل پرداخت ناشیانه و مستقیم بخشهای اخلاقی و پیام دار سریال، از ادامه تماشای آن صرف نظر کنند و صرف اینکه سرانجام داستان یک سریال دارای پیام اخلاقی است، دلیلی بر این گونه پرداختن جذاب به مسایل غیراخلاقی، آن هم در ساعات پربیننده خانواده ها وجود ندارد.
از سوی دیگر در سریال تلویزیونی شبکه دوم سیما “سی امین روز “نیز شاهد وجود مثلها و مربعهای عشقی هستیم.
پسری که عاشق دختری بود و بعد در یک نزاع، شوهر دختر به قتل رسیده و اکنون برادر شوهر دختر، عاشق اوست؛ اما دختر از عشق قدیمی پسر به خود آگاه شده است.
همزمان دخترعمو و نامزد سابق این پسر نیز برای به دست آوردن او رقابت می کنند.
در سریال ۵ کیلومتر تا بهشت از شبکه سوم نیز اختلاط نادرست دختر و پسر، به بهانه روح بودن آنها به تصویر کشیده شده و صرف از نظر از ساختار بسیار ضعیف و سراسر تناقض فیلمنامه، دختر یک کشاورز ساده که ۲۰ سال است با مرگ مغزی نگه داشته شده به ارتباط و سینما رفتن با قهرمان سریال می پردازد و حتی رفتن به اتاق خواب دختر هم سوژه سریال می شود!
این نوع سوژه ها را در بسیاری از فیلمهای هالیوودی و بالیوودی می توان یافت و جالب اینکه در اکثر قریب به اتفاق این آثار هم پیام اخلاقی وجود دارد.
یعنی با وجود پرداخت صحنه های غیراخلاقی، پیام اکثر این آثار این است که خانواده محکم ترین جا برای روابط زناشویی و عشقی است و خیانت و روابط نامشروع فرجام نامطلوبی خواهد داشت و کمتر فیلمی است که در میان صدها آثار تولیدشده هالیوودی سرانجام خیانت را خوش نشان دهد.
اگر بناست که تنها به دلیل پیام اخلاقی آثار تولیدی خودمان آنها را پخش کنیم، به جای تولید پرهزینه این اثار که دقیقه ای چندصدهزار تومان هزینه دارد، تولیدات هالیوودی را به صورت فله ای خریداری و سپس با استفاده از فن آوری تغییر پوشش و سانسور صحنه های اخلاقی انها را پخش کنیم.
اتفاقا تجربه پخش سریال سالهای دور از خانه (اوشین) نشان داد مدیر دوبلاژهای ایرانی مهارت بیشتری از کارگردانان ما در اخلاقی کردن سریال ها دارند و با تغییر داستان و سانسور می توانند آثار بسیار مفیدی ارائه کنند.
این در حالی است که تجربه سالهای قبل سیما در ارائه آثار موفقی چون “صاحبدلان”، “اغما” و “میوه ممنوعه” نشان دادند که اگر تولید سریالهای مناسبتی به جای تولیدهای شتابزده و غیر کارشناسی، به کارگردانان و نویسندگان توانمند سپرده شود، آثار فاخری پیدید می آید.
یا در ژانر مجموعه های طنز نیز آثار کارگردانانی نظیر رضا عطاران با “متهم گریخت” یا سهیلی زاده با “رانت خوار کوچک” به مراتب بهتر از سریال طنزی است که در رمضان از شبکه پنجم سیما پخش شده است.
