به نقل از بی‌بی‌سی، کرزی در برنامه نیوزنایت بی بی سی گفت: «در عرصه امنیت، عملکرد ناتو باعث رنج افغانستان شد، جان‌های بسیاری گرفته شد و هیچ پیشرفتی به دست نیامد و افغانستان امنیت ندارد.»
کرزی گفت که تمرکز ناتو بر جنگ در روستاهای افغانستان، به جای هدف قرار دادن پایگاه‌های امن طالبان در پاکستان، نادرست بوده است.
کرزی که فقط شش ماه دیگر از دوره ریاست‌جمهوری اش باقی مانده است، افزود: «خشنود نیستم که بگویم امنیت نسبی داریم. این چیزی نیست که به دنبال آن باشیم. آنچه ما می‌خواستیم امنیت کامل و جنگ مشخص و واضح علیه تروریسم بود.»
رئیس‌جمهوری افغانستان گفت که اولویت وی اکنون آوردن صلح و امنیت به افغانستان، از جمله توافقی برای تشریک قدرت با طالبان است.
وی گفت که برای این منظور دولتش فعالانه با رهبران طالبان در حال گفت‌وگو است.
رئیس جمهوری افغانستان گفت: « آنها [طالبان] افغان هستند. اگر در صلاحیت رئیس‌جمهوری یا دولت افغانستان باشد که آنها را در سمتی دولتی به کار بگیرد، این کار خواهد شد. اما در جایی که مردم افغانستان افراد را از طریق انتخابات به سمتی در ساختار حکومت می‌گمارند، طالبان باید بیایند و در انتخابات شرکت کنند.»
کرزی این نگرانی‌ها را که با بازگشت طالبان، پیشرفت‌های به دست آمده در عرصه حقوق زنان در افغانستان از دست خواهد رفت، رد کرد.
وی گفت: «بازگشت طالبان باعث تضعیف پیشرفت‌ها نخواهد شد. این کشور نیازمند صلح است. من حاضرم هر کاری که صلح را به افغانستان می‌آورد، انجام دهم و از طریق صلح اهداف زنان افغان را بهتر ارتقا دهم.»
کرزی تاکید کرد: «هیچ شکی ندارم که (بعد از صلح) شمار زنان و دختران جوان افغانی که درس می‌خوانند و فرصت تحصیلات عالی و اشتغال بهتر را به دست می‌آورند، افزایش خواهد یافت. هیچ تردیدی در آن نیست؛ حتی اگر طالبان برگردند این روند پایان نخواهد یافت یا کند نخواهد شد.»
کرزی بار دیگر تصریح کرد که هیچ عجله‌ای برای امضای توافقنامه دوجانبه امنیتی با آمریکا ندارد.
ایالات متحده خواهان آن است که این سند امنیتی، که روابط آمریکا و افغانستان بعد از ۲۰۱۴ و خروج نیروهای ناتو را ترسیم می‌کند، قبل از انتخابات به امضاء برسد.
آمریکایی‌ها می‌خواهند این سند توسط کرزی به امضاء برسد تا این توافقنامه تبدیل به یک موضوع انتخاباتی در افغانستان نشود.
کرزی در این‌باره گفت: «اگر این توافقنامه در درازمدت برای ما مفید نباشد، آنها (آمریکایی‌ها) می‌توانند افغانستان را ترک کنند. این سند باید برای اهداف و منافع افغانستان مناسب باشد. اگر به حال ما مناسب نباشد و اگر به حال آنها هم مناسب نباشد، طبیعتا هرکدام از طرفین راه جداگانه خود را پیش خواهد گرفت.»
آمریکایی‌ها در حال از دست دادن امید خود به امضای این توافقنامه هستند و گفته‌اند که خروج کامل نیروهای خود از افغانستان را مدنظر خواهند گرفت.
کرزی در سالهای اخیر روابط دشواری با حامیان غربی خود داشته و بخشی از آن به دلیل انتقاد علنی وی از ناتو بوده است. وی ناتو را متهم می‌کند که به حاکمیت ملی افغانستان احترام نگذاشته است.
«باراک اوباما» رئیس‌جمهوری آمریکا در سال ۲۰۰۹ میلادی حامد کرزی را «همکاری غیرقابل اتکا و غیرموثر» توصیف کرد.
با این حال کرزی در مصاحبه خود با نیوزنایت بی‌بی‌سی این موضوع را رد کرد و گفت که به این دلیل به وی این نسبت‌ها را می‌دهند که «در جایی که می‌خواهند با آنها همراهی کنیم، ما همراهی نمی‌کنیم. آنها می‌خواهند وقتی غیرنظامیان کشته می‌شوند، خاموش باشیم، اما ما سکوت نمی‌کنیم. ما نمی‌توانیم سکوت کنیم.»
رئیس‌جمهوری افغانستان در مصاحبه خود اذعان کرد که در سالهای پس از ورود نیروهای ائتلاف به رهبری آمریکا به افغانستان وی روابط خوبی با «جورج بوش» رئیس‌جمهوری وقت داشت.
کرزی گفت: «در آن سالهای آغازین تفاوت نظر بسیار زیادی بین ما (با بوش) وجود نداشت. وخامت روابط ما از سال ۲۰۰۵ آغاز شد، زمانی که ما شاهد نخستین کشتارهای غیرنظامیان بودیم، زمانی‌که ما دیدیم که جنگ علیه تروریسم در جایی که باید صورت بگیرد، صورت نمی‌گیرد.»
کرزی گفت که جنگ باید «علیه پناهگاه‌ها و مراکز آموزشی خارج از افغانستان صورت گیرد، نه این‌که سربازان آمریکایی و ناتو در روستاهای افغانستان عملیات راه بیاندازند و به مردم افغانستان آسیب وارد کنند.»
انتقادات زیادی نسبت به ناکامی حکومت افغانستان در زمینه مبارزه با فساد وجود داشته است. این موضوع و نیز عدم پیشرفت در زمینه حقوق زنان، منجر به آن شد که نروژ اخیرا اعلام کند که کمک‌های خود به افغانستان را کاهش می‌دهد.
کرزی در مصاحبه خود گفت: «حکومت ما ضعیف است و در مقایسه با دیگر حکومت‌ها ناموثر. ما تازه شروع به کار کرده‌ایم. اما فساد بزرگ، فسادهای صدها میلیون دلاری، کار افغان‌ها نبود. حالا همه این موضوع را می‌دانند. این فساد خارجی‌ها بود.»
رئیس‌جمهوری افغانستان تصریح کرد: «قراردادهای اصلی و قراردادهای فرعی، قراردادهای کورکورانه که به مردم داده شد و پولی که به هر طرف پخش شد که وفاداری خریده شود، اینها بخش اصلی فساد بود.»
