نامه سرگشاده زیباکلام به حسین شریعتمداری

به گزارش خبرآنلاین ﻣﺘﻦ ﻧﺎﻣﻪ ﺻﺎﺩﻕ ﺯﯾﺒﺎﮐﻼﻡ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﯿﺪ :
ﺟﻨﺎﺏ ﺁﻗﺎﯼ ﺣﺎﺝ ﺣﺴﯿﻦ ﺷﺮﯾﻌﺘﻤﺪﺍﺭﯼ
ﻣﺪﯾﺮﻣﺴﺌﻮﻝ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻭﺯﯾﻦ ﮐﯿﻬﺎﻥ ﺩﺍﻣﺖ ﺍﻓﺎﺿﺎﺗﻪ
ﺑﺎ ﺳﻼﻡ ﻭ ﻋﺮﺽ ﺍﺩﺏ، ﺳﺮﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯﮐﯿﻬﺎﻥ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻪ ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻟﯽ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ” ﺩﺳﺘﺎﻭﺭﺩﻫﺎ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻩ ﻫﺎ؟”! ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺗﻤﺎﻡ ﻭ ﮐﻤﺎﻝ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﻟﻮﺯﺍﻥ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪﻡ . ﻧﻪ ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪﻡ. ﺍﺗﻔﺎﻗﺎ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺗﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ  ﺑﺤﺚ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺟﺰﯾﯿﺎﺕ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺧﺼﻮﺹ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﯿﺪ ﻋﺒﺚ ﺍﺳﺖ. ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﮔﺮﻏﺮﺑﯽ ﻫﺎ ﺑﺠﺎﯼ ﻣﻔﺎﺩ ﺁﻥ ﺗﻮﺍﻓﻘ ﺒﻪ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺤﻀﺮ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﺳﻤﯽ ﻟﻮﺯﺍﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺷﺶ ﺩﺍﻧﮓ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺳﻮﺋﯿﺲ ﺭﺍ ﻫﻢ ﺑﻨﺎﻡ ﻣﺎ ﺳﻨﺪ ﻣﻨﮕﻮﻟﻪ ﺩﺍﺭ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ ﺑﺎﺯﻫﻢ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺁن ﺮا ﮐﺎﻓﯽ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺴﺘﯿﺪ .ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺳﺎ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﻗﻀﯿﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺑﺪﻧﺒﺎﻝ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﺨﯿﺮ ﻭ ﺻﻼﺡ ﮐﺸﻮﺭ ﻭﺁﯾﻨﺪﻩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺍﺳﺖ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ، ﻭ ﯾﺎ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻀﺮﺗﻌﺎﻟﯽ ﺻﺮﻓﺎ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﯾﺎ ﻣﺴﺘﻤﺴﮑﯽ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺮﺍﯼﮔﺮﻡ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻨﻮﺭﻏﺮﺏ ﺳﺘﯿﺰﯼ ﻭ ﺍﺳﺘﮑﺒﺎﺭ ﺳﺘﯿﺰﯼ . ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﭼﻪ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮔﺰﺍﻓﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺍﯾﻦ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﭼﻪ ﺑﻮﺩﻩ، ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺍﻫﻤﯿﺘﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﻣﻬﻢ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍی ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﭘﺮﭼﻢ ﭘﯿﮑﺎﺭ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﯿﻢ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﺗﺮ ﺩﺭ ﺍﻫﺘﺰﺍﺯ ﺩﺭ ﺁﻭﺭﯾﻢ . ﻣﺸﮑﻞ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪ ای ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ” ﺗﻮﺍﻓﻖ ” ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ” ﺗﻔﺎﻫﻢ ” ، ” ﺳﻨﺪ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ” ﺍﺳﺖ ﯾﺎ ” ﺑﯿﺎﻧﯿﻪ “؛ ﻣﺸﮑﻞ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﻟﻮﺯﺍﻥ ﺍﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻫﺎ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺷﺪ ﯾﺎ ﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﻣﺮﺣﻠﻪ؛ ﻓﺮﺩﻭ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﺎﯾﺮ؛ ” ﺣﻖ ﺑﺎﺯﺭﺳﯽ ” ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﯿﺴﺎﺕ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺷﺪﻩ ﯾﺎ ﺟﺎﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﻔﺘﯿﺶ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﻭ ﻗﺲ ﻋﻠﯿﻬﺬﺍ. ﻧﻪ ﺟﻨﺎﺏ ﺷﺮﯾﻌﺘﻤﺪﺍﺭﯼ ﻋﺰﯾﺰ، ﻫﻤﻪ ﺩﻟﺨﻮﺭﯼ ﺷﻤﺎ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺁن است ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ ﺍﺯ ﻓﺮﺵ ﻏﺮﺏ ﺳﺘﯿﺰﯼ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﭘﺎﻫﺎﯾﺘﺎﻥ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﻨﺪﻩ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺗﺨﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﻣﺒﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺎﺋﺒﻪ ” ﮐﺎﺳﺒﺎﻥ ﺗﺤﺮﯾﻢ ” ﻣﯽ ﺩﺍﻧﻢ. ﺍﻣﺎ ﺁﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺣﻖ ﻧﻤﯽ ﺩﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﻣﺘﺎﺛﺮ ﺍﺯ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﮐﺎﺭ ﻭ ﮐﺴﺐ ” ﮐﺎﺳﺒﺎﻥ ﺗﺤﺮﯾﻢ ” ﺗﺼﻮﺭ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﺩﺭﻋﯿﻦ ﺣﺎﻝ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺗﻠﺦ ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﮔﺮﯾﺨﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﻭ ﻻﺟﺮﻡ ﺗﺤﺮﯾﻢ ﻫﺎ ﻭ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻦ ﻓﻀﺎﯼ ﺗﻨﺶ ﻭ ﺩﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﻏﺮﺏ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﯽ ﺁﻭﺭﺩ ﺗﺎ ﻓﻀﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺑﺴﺘﻪ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ . ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺍﺣﺘﻤﺎﻝ ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ “ﮐﺴﺐ ﻭ ﮐﺎﺭ ﺗﺤﺮﯾﻤﯽ ﻫﺎ ” ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻧﯿﺮﻭﻣﻨﺪﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ، ﭼﺮﺍ ﻧﺒﺎﯾﺴﺘﯽ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﺭ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﺤﺘﻤﻞ ﻧﺪﺍﻧﯿﻢ؟ ﻣﯽ ﺭﺳﻢ ﺑﻪ ﺁﺧﺮﯾﻦ ﺣﺮﻓﻢ . ﻣﺮﻗﻮﻡ ﻓﺮﻣﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﮐﻪ ” ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻟﻮﺯﺍﻥ ﮐﺎﻡ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﮐﺮﺩ .” ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺮﺩﻡ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﺪﺍﻭﻡ ﻣﻨﺎﻗﺸﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﻣﯽ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﻧﺼﻮﺭﺕ ﺑﺠﺎﯼ ﺭﺍﯼ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺳﻌﯿﺪ ﺟﻠﯿﻠﯽ ﺭﺍﯼ ﻣﯽ ﺩﺍﺩﻧﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﺑﻨﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﻬﺎ ﻧﻔﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻧﻤﺎﻥ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﺭ ﻭ ﺍﺷﺘﯿﺎﻕ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﺑﯿﻢ ﻭ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﺎﻩ ﻫﺎ ﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﺎ ﺷﺒﺎﻧﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﺭﺍ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ؟ ﺁﯾﺎ ﺁﻥ ﺷﻮﺭ ﻭ ﻧﺸﺎﻁ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﻏﻞ ﻭ ﺯﻧﺠﯿﺮﯼ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺑﺮ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎﯼ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؟ ﺍﺣﺘﻤﺎﻻ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﺷﺎﺩﯼ ﻭ ﭘﺎﯾﮑﻮﺑﯽ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﺷﺒﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﺭﺍ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﯿﺪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ. ﻭﺍﻗﻌﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﺎﻭﺭﺩﺍﺭﯾﺪ ﮐﻪ ” ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻟﻮﺯﺍﻥ ﮐﺎﻡ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﺗﻠﺦ ﮐﺮﺩ ” ﯾﮏ ﻧﻈﺮ ﺳﻨﺠﯽ ﺳﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﻨﺎﺑﻌﺎﻟﯽ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺭﻫﺎﯾﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺨﻤﺺ ﻫﺴﺘﻪ ﺍﯾﯽ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ.
ﺍﯾﺎﻡ ﺑﮑﺎﻡ ﺑﺎﺩ
ﺻﺎﺩﻕ ﺯﯾﺒﺎﮐﻼﻡ
ﺷﺎﻧﺰﺩﻫﻢ ﻓﺮﻭﺭﺩﯾﻦ ﻣﺎﻩ ﯾﮑﻬﺰﺍﺭﻭﺳﯿﺼﺪﻭﻧﻮﺩﻭﭼﻬﺎﺭ