این اظهار نظر یک کارشناس دانشگاه رفته که در دنیای اقتصاد سری در سرها دارد نیست، این را ‘مرتضی’ که یک دانش آموز دوره راهنمایی است می گوید، دانش آموزی که کتاب جغرافیایش را باز کرده و با توجه به مطالب درسی اش می داند که کشورمان ایران یکی از قدرت های نفتی دنیاست.
شاید مرتضی نداند که اکتشاف و استخراج و میزان صادرات و درآمد نفت کشورمان چقدر است، شاید اصلا نداند که اتحادیه اروپا چیست، ولی او با همین سن کمش می داند که در سناریوی تحریم نفتی که اخیرا علیه ایران آغاز شده بازنده اصلی تحریم کننده است، چون ایران از معادلات انرژی جهان حذف شدنی نیست.
تحریم ایران سوژه جدیدی نیست، سال ۱۹۷۹ میلادی، زمانی که واقعه تاریخی تسخیر لانه جاسوسی آمریکا روی داد دولت این کشور ۱۲ میلیارد دلار از دارایی های ایران را مصادره کرد، در سال های دفاع مقدس ایران در تحریم فروش اسلحه و تسلیحات قرار گرفت، در سال ۱۹۹۵ قوانین تحریم کامل اقتصادی ایران در آمریکا وضع شد و با مصوبه کنگره این کشور هر شرکتی که با ایران بیش از ۲۰ میلیون دلار تجارت داشت هم تهدید به اعمال تحریم شد.
سال ۲۰۰۲ میلادی زمزمه های تحریم علمی ایران به گوش رسید. سال ۲۰۰۷ برخی از بانک ها و سازمان های کشور به فهرست تحریم اضافه شدند، فشارها بر ایران برای توقف دستیابی و پیشرفت در زمینه انرژی هسته ای هم در سالهای اخیر شدت گرفته اما تحریم نفتی ایران آخرین سوژه سازی غرب در دنیای اقتصاد است.
جالب است که اولین تحریم ایران در دوره معاصر هم بخاطر همین طلای سیاه روی داد؛ شورای امنیت سازمان ملل اولین قطعنامه خود علیه ایران را در زمان نخست وزیری ‘محمد مصدق’ صادر کرد.
قطعنامه ای که به منزله واکنش علیه ملی شدن صنعت نفت در ایران بود.
این طلای سیاه امروز حربه جدید دنیای غرب برای تحریم ایران شده است، وقتی خبر رسید اتحادیه اروپا پیشنهاد اعمال تحریم نفتی ایران را ارائه کرده، بیشتر وارد کنندگان نفت ایران به جای اینکه به آثار این تحریم نفتی در ایران توجه کنند، نگران تاثیر منفی تحریم خرید نفت ایران بر اقتصاد کشورهای خود شدند.
‘روح الله امامی’ مهندس ارشد شیمی نفت، بازنده بزرگ تحریم نفتی ایران را پالایشگاه های اروپا دانست و گفت: تغییر خوراک پالایشگاه نفت فرایندی پیچیده و سخت است و پالایشگاه های اروپایی که تاکنون از نفت ایران به عنوان خوراک استفاده می کردند، با این تحریم به دردسر می افتند.
‘علی محمد متقی’ کارشناس اقتصادی نیز با بیان اینکه اتحادیه اروپا و آمریکا با تحریم نفتی ایران حیثیت خود در علم اقتصاد را زیر سوال برده اند گفت: این حقیقت غیر قابل انکار است که مشتریان نفت ایران حاضر نیستند منبع مطمئن انرژی خود را از دست بدهند و تلاش آمریکا برای وادار کردن چین، ژاپن، هند و کره جنوبی به تحریم نفتی ایران دست و پا زدن در مرداب است چرا که کشورمان توانایی دارد در بدترین شرایط هم نفت خود را در بازارهای آسیایی به فروش برساند، علاوه بر این مشتریان جدید نفتی هم در لیست انتظار ایران کم نیستند.
متقی با بیان اینکه ایران با تولید روزانه بیش از سه و نیم میلیون بشکه نفت خام دومین صادر کننده بزرگ اوپک پس از عربستان است، گفت: مهلت خواستن کشورهای پیشنهاد دهنده برای اجرای مفاد این تحریم و مخالفت بسیاری از کشورها با اجرای آن نشان می دهد هم اتحادیه اروپا و هم آمریکا در اعمال تحریم نفتی علیه ایران دست تنها مانده اند.
این کارشناس اقتصادی با بیان اینکه آمریکا و اتحادیه اروپا با تحریم نفتی به هدفشان که تضعیف جایگاه ایران است نمی رسند، افزود: افزایش قیمت نفت نشانه ناکامی تحریم ها و تاثیر مستقیم و منفی آن بر اقتصاد آمریکا و سایر کشورهای تحریم کننده است و مسلما ایران از این افزایش قیمت ها سود می برد.
‘علیرضا رحیمی زاده’ کارشناس علوم سیاسی هم معتقد است تحریم نفتی ایران، به زعم اعمال کنندگان آن، ساز و کار جدیدی برای متوقف ساختن فعالیت های هسته ای ایران است.
وی با بیان اینکه شورای امنیت سازمان ملل متحد تاکنون چهار قطعنامه برای جلوگیری از پیشرفت و توسعه فناوری هسته ای در ایران صادر کرده است گفت: تحریم های اقتصادی بازویی برای اعمال فشار سیاسی هستند و آمریکا و همپیمانانش در اتحادیه اروپا هم با اعمال تحریم نفتی سعی دارند برای فعالیت های هسته ایران مانع تراشی کنند.
برخی کارشناسان هم تحریم نفتی ایران را در آستانه برگزاری انتخابات مجلس شورای اسلامی تلاش دشمن در خاکریز جنگ نرم می دانند.
سردار ‘علی استاد حسینی’ فرمانده سپاه قائم (عج) استان سمنان با بیان اینکه تلاش دشمن این است که مردم در انتخابات شرکت نکنند، گفت: بحث تحریم نفت ایران توسط اروپا و نوسانات قیمت در بازار طلا و ارز از برنامه های دشمن برای دلسرد کردن مردم از حضور در پای صندوق های رای است.
ایرنا -اعمال تحریم علیه ایران سوژه نخ نمایی برای مردم است، آنقدر نخ نما که حتی ‘مرتضی’ همان دانش آموز دوره راهنمایی هم بدون اینکه درس اقتصاد خوانده باشد می داند عملی نیست، من هم کارشناس نیستم ولی تازگی ها به این نتیجه رسیده ام که کار شورای امنیت سازمان ملل متحد و اتحادیه اروپا مثل بازی مار و پله است، دور هم جمع می شوند و مارها را رها می کنند به امید اینکه یکی از آنها جلوی رسیدن به خانه صدم را بگیرد غافل از اینکه علاوه بالا رفتن از پله ها می شود از مارهای تحریم طنابی برای رسیدن به هدف ساخت!.
