روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: یک حامی دوآتشه و کم‌سواد برجام ادعا می‌کند نپذیرفتن FATF، دیوار کشیدن دور کشور است.
مهدی پازوکی از جمله افرادی بود که به هنگام نیاز حامیان دولت به دادن وعده‌های پوپولیستی درباره برجام، در خدمت نشریات زنجیره‌ای قرار داشت و ادعای گشایش اقتصادی و رونق به واسطه توافق با آمریکا و غرب را داشت. اما او اکنون مشابه بسیاری از بزک‌کنندگان برجام، ترجیح می‌دهد به جای تصحیح موضع خود و عذرخواهی از وعده‌های خیالین، پای FATF را به میان بکشد و مشابه همان بازی زمانبر و فرصت‌سوز برجام را تکرار کند.
وی در گفت‌وگو با روزنامه آرمان اظهار داشت: ایران باید تکلیف خود را با جامعه جهانی مشخص کند که آیا می‌خواهد با کشورهای دیگر ارتباط داشته باشد یا خیر. اگر قرار نیست با جامعه جهانی همکاری صورت بگیرد ایران در وضعیتی قرار می‌گیرد که دور آن دیوار کشیده شده است. در چنین شرایطی کشورهای همسایه نیز حاضر نیستند با ایران رابطه اقتصادی و بانکی برقرار کنند. در عصر کنونی کسی با کیف و چمدان پول جا به جا نمی‌کند و اگر کشوری می‌خواهد با کشورهای دیگر رابطه اقتصادی داشته باشد باید از سیستم قوی بانکی برخوردار باشد که از طریق آن مراودات بانکی خود را انجام بدهد.
پازوکی در ادامه گفت: باید رانت‌خواران را از چرخه اقتصادی کشور خارج کنیم. مشکل اینجاست که بخشی از سیستم بانکی ما مشکل دارد. آیا پول‌هایی که در بانک سرمایه جابه‌جا شد از طریق چمدان بود؟ بدون شک اگر سیستم بانکی ما شفاف بود چنین اتفاقاتی رخ نمی‌داد.
وی گفت: اگر ایران می‌خواهد در جامعه جهانی نقش داشته باشد و خودتحریمی نکند باید FATF را بپذیرد. بدون شک این اقدام در راستای منافع ملی است و کشور را از چالش‌های بیشتر در امان نگه می‌دارد. امروز بزرگ‌ترین شرکای تجاری ایران یعنی چین، روسیه و ترکیه هر سه عضو اصلیFATF هستند. این در حالی است که ما قرار نیست عضو اصلیFATF شویم و بلکه تنها قرار است این مقررات را بپذیریم و آن را رعایت کنیم.
یادآور می‌شود انتقال پول با کیف و چمدان، در اوج برقراری و اجرای برجام صورت می‌گرفت به نحوی که خبر مشابهی درباره سفارت کره جنوبی در تهران منتشر شد. در واقع در حالی که دولت و حامیان آن خیال می‌کردند به واسطه برجام، از دیوار تحریم عبور کرده‌اند، آمریکا و برخی کشورهای اروپایی، با نیرنگ‌ها و بدعهدی‌های مختلف، تدریجاً بر کثرت و شدت تحریم‌ها می‌افزودند تا جایی که غیر از مشتی وعده، عملاً هیچ قرارداد جدی‌ای منعقد و اجرا نشد و مراودات بانکی نیز در حالت تحریم قرار داشت. حتی وزیر امور خارجه تصریح کرد ۲۰ ماه پس از اجرای برجام، هنوز نتوانسته‌ایم حتی یک حساب بانکی در لندن افتتاح کنیم.
ثانیاً برای مبارزه با رانت و پولشویی، نیاز اصلی اهتمام دولت به راه‌اندازی مکانیسم‌های شفافیت‌ساز در زمینه معاملات و مالیات است که موضوعی کاملاً داخلی است و ربطی به FATF ندارد. در واقع دولت در این زمینه کوتاهی کرده است. همچنین به عنوان استدلال مقابل باید تصریح کرد برخلاف ادعای آقای پازوکی، با وجود این که آمریکا و اروپا عضو FATF هستند اما ۷۶ درصد پولشویی‌ها دنیا در همین کشورها انجام می‌شود.
گفتنی است که FATF به عنوان حربه در اختیار آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی، در اصل برای کانالیزه و محدود کردن مراودات مالی و تجاری ایران است و اتفاقاً با پذیرش تعهدات FATF است که دور اقتصاد کشور دیوار می‌کشیم.
از یاد نبرده‌ایم که آمار برخی صرافی‌های دور زننده تحریم‌ها، در همین شرایط همکاری نصف و نیمه با FATF لو رفت و از آن سو، بخشنامه‌های خائنانه‌ای در داخل خطاب به بانک‌ها صادر شد که از آنها می‌خواست با افراد حاضر در فهرست تحریم‌های سازمان ملل و «تحریم‌های وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا» همکاری نکنند. آقای پازوکی خواب تشریف داشتند و این بخشنامه‌ها را ندیده‌اند؟!
وی در گفت‌وگو با روزنامه آرمان اظهار داشت: ایران باید تکلیف خود را با جامعه جهانی مشخص کند که آیا می‌خواهد با کشورهای دیگر ارتباط داشته باشد یا خیر. اگر قرار نیست با جامعه جهانی همکاری صورت بگیرد ایران در وضعیتی قرار می‌گیرد که دور آن دیوار کشیده شده است. در چنین شرایطی کشورهای همسایه نیز حاضر نیستند با ایران رابطه اقتصادی و بانکی برقرار کنند. در عصر کنونی کسی با کیف و چمدان پول جا به جا نمی‌کند و اگر کشوری می‌خواهد با کشورهای دیگر رابطه اقتصادی داشته باشد باید از سیستم قوی بانکی برخوردار باشد که از طریق آن مراودات بانکی خود را انجام بدهد.
پازوکی در ادامه گفت: باید رانت‌خواران را از چرخه اقتصادی کشور خارج کنیم. مشکل اینجاست که بخشی از سیستم بانکی ما مشکل دارد. آیا پول‌هایی که در بانک سرمایه جابه‌جا شد از طریق چمدان بود؟ بدون شک اگر سیستم بانکی ما شفاف بود چنین اتفاقاتی رخ نمی‌داد.
وی گفت: اگر ایران می‌خواهد در جامعه جهانی نقش داشته باشد و خودتحریمی نکند باید FATF را بپذیرد. بدون شک این اقدام در راستای منافع ملی است و کشور را از چالش‌های بیشتر در امان نگه می‌دارد. امروز بزرگ‌ترین شرکای تجاری ایران یعنی چین، روسیه و ترکیه هر سه عضو اصلیFATF هستند. این در حالی است که ما قرار نیست عضو اصلیFATF شویم و بلکه تنها قرار است این مقررات را بپذیریم و آن را رعایت کنیم.
یادآور می‌شود انتقال پول با کیف و چمدان، در اوج برقراری و اجرای برجام صورت می‌گرفت به نحوی که خبر مشابهی درباره سفارت کره جنوبی در تهران منتشر شد. در واقع در حالی که دولت و حامیان آن خیال می‌کردند به واسطه برجام، از دیوار تحریم عبور کرده‌اند، آمریکا و برخی کشورهای اروپایی، با نیرنگ‌ها و بدعهدی‌های مختلف، تدریجاً بر کثرت و شدت تحریم‌ها می‌افزودند تا جایی که غیر از مشتی وعده، عملاً هیچ قرارداد جدی‌ای منعقد و اجرا نشد و مراودات بانکی نیز در حالت تحریم قرار داشت. حتی وزیر امور خارجه تصریح کرد ۲۰ ماه پس از اجرای برجام، هنوز نتوانسته‌ایم حتی یک حساب بانکی در لندن افتتاح کنیم.
ثانیاً برای مبارزه با رانت و پولشویی، نیاز اصلی اهتمام دولت به راه‌اندازی مکانیسم‌های شفافیت‌ساز در زمینه معاملات و مالیات است که موضوعی کاملاً داخلی است و ربطی به FATF ندارد. در واقع دولت در این زمینه کوتاهی کرده است. همچنین به عنوان استدلال مقابل باید تصریح کرد برخلاف ادعای آقای پازوکی، با وجود این که آمریکا و اروپا عضو FATF هستند اما ۷۶ درصد پولشویی‌ها دنیا در همین کشورها انجام می‌شود.
گفتنی است که FATF به عنوان حربه در اختیار آمریکا و برخی دولت‌های اروپایی، در اصل برای کانالیزه و محدود کردن مراودات مالی و تجاری ایران است و اتفاقاً با پذیرش تعهدات FATF است که دور اقتصاد کشور دیوار می‌کشیم.
از یاد نبرده‌ایم که آمار برخی صرافی‌های دور زننده تحریم‌ها، در همین شرایط همکاری نصف و نیمه با FATF لو رفت و از آن سو، بخشنامه‌های خائنانه‌ای در داخل خطاب به بانک‌ها صادر شد که از آنها می‌خواست با افراد حاضر در فهرست تحریم‌های سازمان ملل و «تحریم‌های وزارت خزانه‌داری و وزارت خارجه آمریکا» همکاری نکنند. آقای پازوکی خواب تشریف داشتند و این بخشنامه‌ها را ندیده‌اند؟!
