«گردهمایی گروه های مختلف اپوزیسیون، تجمع عده ای تاجر ورشکسته است.»
پایگاه اینترنتی سکولاریسم نو وابسته به طیفی از مخالفان مقیم آمریکا در تحلیلی نوشت: مدت هاست شاهدیم که افرادی، چند نفر چند نفر، به نام اپوزیسیون دور هم جمع می شوند و بیانیه و اعلامیه می دهند و منشور صادر می کنند و نتیجه ای نمی گیرند و می روند تا مدتی بعد با نامی جدید دوباره گرد هم بیایند و روز از نو روزی از نو. این دور تسلسل سال هاست ادامه دارد و ما را گرفتار کرده است.
نویسنده می پرسد: مشکل کجاست؟ آیا اگر این جمع های ده بیست نفری به سد [صد] و دویست نفر افزایش یابد مشکل گشوده خواهد شد و مردم به حرکت درخواهند آمد؟ تصور نمی کنم. مشکل از تعداد نیست از جای دیگر است.وی اضافه می کند: «اعتماد» آن حلقه گمشده است. این گردهمایی های ادواری به آن می ماند که عده ای تاجر ورشکسته دور هم گرد بیایند و اعلامیه تأسیس شرکتی را صادر کنند که سرمایه اش بدهی های آنهاست.
سکولاریسم نو در ادامه با مرور سوابق خیانت طیف ها و گروه های ضد انقلاب که باعث شده منفور ملت ایران شوند، یادآور می شود: «عده ای سربلند کرده اند و مدعی هستند اصلاً موجودیت خود ایران را قبول ندارند. پس چگونه می توان در این وضع صحبت از منافع ملت ایران کرد و در راه خواست ها و منافع این ملت گام برداشت.
وقتی مجاهدین [ منافقین] به استخدام صدام درمی آیند و در داخل شهرهای ایران بمب می گذارند چه کسی ادعای وطن پرستی آنها را می پذیرد؟ وقتی رضا پهلوی کودتای ۲۸ مرداد را افسانه می شمرد چه کسی مستقل بودن و دموکرات بودن او را باور می کند؟ وقتی گروه هایی اول از همه به تجزیه و پاره پاره شدن ایران می اندیشند چه کسی به آنها اعتماد می کند»؟
