در اواسط دهه ۱۹۶۰ میلادی، سیا با انجام یک عمل جراحی پیچیده بر روی یک بچه گربه و کاشت میکروفون در کانال گوش، فرستنده رادیویی کوچک در قاعده جمجمه و یک سیم نازک آنتن در زیر خز، این حیوان را به یک جاسوس سایبورگ تبدیل کرد.
اما تربیت‌ناپذیری گربه، اصلی‌ترین چالش پیش روی محققان بود که باعث شد طرح استفاده از ربات- گربه در حوزه امنیت ملی ناکام بماند.
در نخستین آزمایش گربه صوتی، محققان تلاش کردند به مکالمات دو نفر که روی نیمکتی در پارک نشسته بودند، گوش کنند، اما گربه جاسوس با دویدن به سمت خیابان در زیر لاستیک یک تاکسی از بین رفت.
با وجود ناکامی طرح گربه صوتی، این ایده رویایی ۵۰ سال جلوتر از زمان خود محسوب می شد و اکنون بار دیگر دولت آمریکا بدنبال استفاده از حیوان- ماشین هیبریدی در برنامه های جاسوسی این کشور است.
در سال ۲۰۰۶ آژانس تحقیقات پیشرفته دفاعی آمریکا (DARPA)، ارائه طرح های نوآورانه برای توسعه فناوری حشرات سایبورگ را از دانشمندان این کشور خواستار شد.
ارتش این کشور نیز طی سال های اخیر بدنبال توسعه «میکرو ربات های پروازی» با قابلیت انجام مأموریت های نظارت و شناسایی در مناطق خطرناک است؛ ساخت این پرنده های فوق کوچک با پویایی فوق العاده در هنگام پرواز بسیار دشوار است، چراکه ربات در عین داشتن وزن سبک باید قادر به حمل تجهیزات پیشرفته شناسایی مانند دوربین های تصویربرداری باشد.
محققان برای طراحی میکرو ربات های پروازی از دنیای حشرات الهام می گیرند.
نانو مرغ مگس خوار با طول بال ۱۶ سانتیمتر و ۱۱ دقیقه پرواز و میکرو ربات DelFly با طول بال ۱۰ سانتیمتری و توان پرواز سه دقیقه ای، دو نمونه ای هستند که مهندسان تاکنون موفق به ساخت آن شده اند.
«آمیت لال» مدیر برنامه DARPA تأکید می کند: بدن حشرات دارای ساختار ایرودینامیک و مهندسی ساز برای پرواز است که امکان انجام مانورهای پیچیده را فراهم می کند؛ با بررسی دقیق الگوی حرکت و پرواز حشرات، نیمی از مسیر طراحی حشرات سایبورگ (میکرو ربات های پرنده) را پشت سر می گذاریم.
