علی بهرام‌نژاد امروز در گفت‌و‌گو با خبرنگار فارس در کرمان اظهار داشت: مشکلات ناشی از آسیب‌های روانشناختی و کژکاری و نابه‌هنجاری در سیستم روانشناختی فرد منجر به فرار دختران و زنان از خانه میشود در حالی که خانواده و جامعه فکر می‌کنند، فرد مشکل اخلاقی دارد.
وی با اشاره به اینکه اگر مشکلات افرادی که از خانه فرار کرده‌اند، اصلاح نشود، فرد این رفتار را تکرار می‌کند، ادامه داد: مداخله روان درمانی و حتی درمان دارویی توسط روانپزشک بهترین شیوه در رابطه با پدیده فرار است.
مدیر گروه سلامت روانی ـ اجتماعی و اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی کرمان تصریح کرد: افرادی که از خانه فرار می‌کنند به علت نبود سازمان‌ها و مکان‌های امنی که به آن پناه ببرند در دام افراد خلاف‌کاری می‌افتند که منتظر این فرصت هستند و مورد انواع سوءاستفاده جسمی، جنسی و روانی و تجاوز قرار می‌گیرند.
بهرام‌نژاد با تاکید بر اینکه آسیب‌هایی که بعد از فرار برای فرد به وجود می‌آید، ممکن است، بیشتر از آسیب ناشی از پدیده فرار باشد، بیان کرد: این آسیب‌ها منجر به افزایش احساس ناخوشایندی در فرد میشود و حتی روزنه‌های امید برای رفع مشکلات را از بین می‌برد.
وی افزود: افسردگی و اختلال استرس پس از آسیب‌های ناشی از فرار به‌وجود می‌آید و فرد آسیب‌دیده باید تحت درمان عمیق قرار گیرد، زیرا در غیر این صورت ممکن است، اقدام به خودکشی کند و یا به دیگران آسیب بزند.
این کارشناس ارشد روانشناسی بالینی ارائه خدمات مشاوره‌ای را در کاهش آسیب به زنان و دختران فراری مهم دانست و افزود: اگر تحقیر، اقدامات تنبیهی و سرزنش وجود داشته باشد، عامل فرار تشدید میشود.
بهرام‌نژاد بیان کرد: زمانی که دختر و یا زن فراری به خانه برمی‌گردد باید تغییراتی در فرآیند و کارکرد خانواده ایجاد شود و فرد به درمان‌های طولانی مدت در دوره‌های شش ماه تا یک سال نیاز دارد و باید تحت درمان مشاوره‌ای یا روانپزشک قرار گیرد و حتی خانواده‌های این افراد هم باید این مشاوره‌ها را دریافت کنند.
مدیر گروه سلامت روانی ـ اجتماعی و اعتیاد دانشگاه علوم پزشکی کرمان خصلت‌های فردی، حیطه خانوادگی، گروه همسالان و حیطه اجتماعی را در گرایش فرد به فرار موثر دانست.
وی با بیان اینکه بسیاری از زنان و دختران فراری مبتلا به طردشدگی هستند، افزود: طردشدگی یکی از احساس‌های بسیار دردناک روانی است و هیچ پدیده‌ای به اندازه طردشدگی آسیب‌زا نیست.
بهرام‌نژاد تصریح کرد: افرادی که احساس طردشدگی دارند، حس می‌کنند، کارآمد و مفید نیستند و این احساس منجر به رفتارهای ضداجتماعی توسط فرد میشود.
