معروفیت اصولگرایان با تیتر”اصولگرایان به پیروزی رسیدند”

همه او را به صلوات‌هایش در شورا و در بسیاری از محافل سیاسی و اجتماعی و مذهبی می‌شناسند و خودش هم مثل همین خاصیت “صلوات” ببیشتر به دنبال آرام کردن فضاست تا التهاب در آن.

وجه‌ی مدیریتی و شورایی‌ حسن بیادی در کنار وجهه نظامی و مذهبی و البته ورزشی‌اش با هم به چشم مخاطبان دور و نزدیک می‌آید و خودش هم این رویه را بیشتر از تک بعدی بودن قبول دارد. او هم استاد دانشگاه است، هم مداح و موذن، هم به میانه‌روی معروف است و هم به تذکرها و نطق‌های تند و بدون ملاحظه‌کاری !

نایب رییس شورای شهر تهران در ۱۰ سال گذشته ابتدا طرفدار شهردار منتخبشان که منتخب مردم ایران شد، بود اما بعدها به انتقاد از عملکرد او هم پرداخت و در این چند سال بدون پرده‌پوشی پشت سر یار غار دوران جنگ و شهادت‌اش یعنی “محسن رضایی” بوده است.

این عضو با سابقه شورای شهر پایتخت که رای نیاوردنش در دوره چهارم یکی از اتفاقات مهم انتخابات این دوره بود می‌گوید که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد اما باید زمان آن برسد و مصلحت‌گرایی نمی‌گذارد امروز در مورد آنها حرفی به زبان بیاورد.

حسن بیادی در ایسنا

حسن بیادی در ابتدا به تشریح اوضاع سال ۸۱، یعنی فضایی که شورای دوم در آن آغاز شد و حساسیت‌های آن دوران پرداخت و گفت: از لحاظ سیاسی و اجتماعی سال پرالتهابی بود چرا که وقایع ۱۸ تیر اتفاق افتاده بود، شورای شهر اول تهران منحل شده بود و مجلس ششم تحصن کرده بود و در دولت هم معاونین وزرا یک به یک استعفا می‌دادند. یعنی زمانی بود که از لحاظ سیاسی گروهی به دنبال به چالش کشاندن مسائل رخ داده بودند و در عین حال کشورهای استکباری به ما خیلی فشار می‌آوردند.

وی ادامه داد: در آن زمان در کارهای اجرایی کشور حضور داشتم و قبل از ورود به شورا ، معاون دانشگاه صنعتی مالک اشتر که متعلق به وزارت دفاع است بودم. به همراه گروهی دور هم جمع شدیم و تصمیم گرفتیم که کمک کنیم تا تهران از این نابسامانی نجات پیدا کند. هر چند که در همان زمان گروهی به دنبال جمع کردن شورا بودند؛ یعنی گروهی نوعا با شورا و حتی با مجلس مخالفت داشتند و دارند. این گروه و تفکر در بدنه کل نظام حاکمیت وجود دارد و ابایی هم در ابراز این تفکر ندارند. البته تاکنون دستشان نرسیده اما اگر می‌توانستند مجلس را هم حذف می‌کنند.

وی معتقد است که شورای اول خیلی کار کرد اما در سال‌های آخر به خاطر مسائل شخصی و حزبی دو تا سه نفر و نه همه اعضا منحل شد و می‌افزاید: البته دولت وقت هم غفلت کرد و خودشان هم بر این غفلت اذعان داشتند.

بیادی افزود: قبل از شروع انتخابات دوره دوم در همان سال ۸۱ حدود ۱۰۰ نفر برای حضور در شورا مطرح بودند تا اینکه این افراد به ۳۱ نفر رسیدند و مجلس هم تصویب کرد که فعلا شورا با ۱۵ نفر اداره شود و بعد باز هم دوستانی که مسئول تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی بودند تعداد را به ۱۵ نفر تغییر دادند و من یکی از آنها بودم.

بیادی در توضیح شکل گیری جمعیت آبادگران و نقش‌اش در آن گفت: اسم‌های گوناگونی بود اما دو نفر عنوان آبادگران را مطرح کردند. بعد اعلام شد که شرکتی در مشهد بنام آبادگران وجود دارد و نمی‌توانیم از این عنوان استفاده کنیم. بعد “آبادگران تهران” مطرح شد اما اعلام کردند که شاید بخواهیم کاری ملی انجام دهیم و در آینده آیا آبادگران تهران می‌توانند یک چنین اثری داشته باشند یا نه!؟ و به همین دلیل “آبادگران ایران” انتخاب شد. بعد از آن گروهی با پسوند اسلامی مخالف بودند اما بعد همه تاکید کردند که با توجه به اینکه در جمهوری اسلامی هستیم باید “آبادگران ایران اسلامی” باشد. پس از آن گفتمان “صداقت در گفتار، سلامت در عمل” که برگرفته از یک حدیث بودبه عنوان شعار انتخاب شد. ما در آن زمان برنامه دادیم در حالی که هیچ یک از گروه‌ها برنامه نداشتند.

برگزاری دیدار مردمی با اطلاع از احتمال توهین مردم بود چون مردم در آن زمان خیلی از مدیریت شهری عصبانی بودند

بیادی با بیان اینکه ملاقات مردمی با مناطق مختلف شهر تهران یکی از برنامه‌های شورای دوم بود که آن را اجرایی کرد و بعد آقای احمدی‌نژاد آن را ادامه داد، افزود: به این نتیجه رسیده بودیم که اگر بخواهیم مشکلات و معضلات مردم را بدانیم باید مستقیما در بین مردم باشیم. البته با اطلاع از اینکه ممکن است به ما توهین شود چون مردم در آن زمان خیلی از مدیریت شهری عصبانی بودند و ما به دنبال تغییر رویکرد و تفکر مردم نسبت به مدیریت شهری بودیم. در واقع اگر می‌خواستیم راحت کار کنیم باید می‌توانستیم مشارکتشان را داشته باشیم.

هزینه ۱۰۰ میلیونی برای تبلیغات انتخاباتی ۱۵ عضو شورای دوم

این عضو شورای شهر تهران در یادآوری روزهای انتخابات دوره دوم گفت: در آن زمان من و دیگر اعضای گروه آبادگران مشکل مالی پیدا کردیم و کل هزینه‌های انتخاباتیمان برای ۱۵ نفر به ۱۰۰ میلیون تومان هم نرسید، درحالی که شخصی را می‌شناسم که درهمان زمان به تنهایی ۱۵۰ میلیون تومان هزینه تبلیغات انتخاباتش شد. ما مهندسی فرهنگی و تبلیغاتی کردیم و در کل تهران ۱۰۰ بنر داشتیم اما کسی نه این گروه را می‌شناخت و نه فکر می‌کرد این گروه آبادگران انتخاب شود. آبادگران به جای پر کردن شهر از عکس و پوستر با مخاطبین خود و گروه‌های مرجع صحبت می‌کرد و همینگونه شد که ۱۴ نفر از ۱۵ نفر گروه حائز اکثریت آراء شد و یک نفر آقای خادم که به صورت انفرادی شرکت کرده بود، رای آورد و این ۱۵ نفر شکل گرفت.

نوشتند “اگر شیبانی به بهشت برود ، ‌تاج‌زاده به بهشت می‌رود”

بیادی به سالم بودن انتخابات شوراها در دوره دوم اشاره کرد و گفت: دستگاه نظارتی و وزارت کشور آن زمان، مقابل جریان ما و از لحاظ تفکری مجلس ششم مقابل ما بود اما کاملا عدالت را در انتخابات به کار بست و هیچگونه شائبه‌ای در انتخابات وجود نداشت. حتی در مورد آقای تاج‌زاده که در انتخابات شانزدهم شده بود، گروهی افراطی گفتند که تقلب شده وگرنه آقای تاج‌زاده نمی‌باید شانزدهم می‌شد. من در مصاحبه‌ای ضمن تشکر از آقای تاجرنیا که رییس دستگاه نظارت استان تهران بود و انتخابات را هدایت می‌کرد گفتم که اگر آقای تاجرنیا می‌خواست تقلب بکند، آقای تاج‌زاده را می‌گذارد چهاردهم یا سیزدهم تا وارد شورا شود. یا مثلا می‌گفتند که علت نفر شانزدهم گذاشته شدن آقای تاج‌زاده این است که احتمال می‌دهند خدایی نکرده آقای شیبانی فوت کنند و حتی در روزنامه‌هایشان نوشته بودند اگر “شیبانی به بهشت برود ، ‌تاج‌زاده به بهشت می‌رود” ولی حداقل ده سال است که الحمدالله این اتفاق نیفتاده است.

حسن بیادی در ایسنا

بیادی با بیان اینکه کار ارزنده‌ دیگر آن دوره تایید صلاحیت همه ثبت‌نام‌کنندگان بود، افزود: این خیلی مهم است که انتخابات دست گروه مقابل است، گروهی که از لحاظ تفکری با اصولگراها فرق داشتند اما در نهایت ما انتخاب شدیم.

معروفیت اصولگرایان با تیتر”اصولگرایان به پیروزی رسیدند”

بیادی در تشریح شکل‌گیری جریان اصولگرا در همین دوران، گفت: برای اولین بار پس از انتخابات کیهان تیتر زد که “اصولگرایان به پیروزی رسیدند” و این لفظ اصولگرایی از آن موقع ماند.

وی در پاسخ به این سوال که شما و هم‌گروهانتان می‌خواستید که این جریان به این شکل مطرح شود و جزو اصولگراها محاسبه شوید؟ تصریح کرد: بارها گفته‌ام که اصولگرایی گروه نیست، تفکر است و اینکه آن را به گروه نسبت می‌دهند اشتباه است. مگر انسانی هست که “اصولگرا” یا “اصلاح طلب” نباشد. وقتی کسی بخواهد به اصول برسد، یعنی باید انحراف را اصلاح کند. یعنی با اصلاح می‌خواهد به اصولگرایی برسد.

تا روزی که تصمیم گرفتیم لیستی برای انتخاب شهردار تهیه کنیم آقای احمدی‌نژاد مطرح نبود

طرفداران آقای احمدی‌نژاد توانستند ما را قانع کنند که به آقای احمدی‌نژاد رای بدهیم

نایب رئیس شورای شهر تهران در دو دوره اخیر با بیان اینکه اولین وظیفه شورا انتخاب شهردار بود، گفت: ۶۴ یا ۶۵ نفر در لیست اولیه بودند که بعد تبدیل به ۳۰ نفر شد و بعد با هم از۳۰ نفر به ۱۰ نفر رسید و در آخر این ۱۰ نفر برنامه ارائه کردند و باور کنید تا روزی که تصمیم گرفتیم لیستی برای انتخاب شهردار تهیه کنیم آقای احمدی‌نژاد مطرح نبود.

بیادی احمدی‌نژاد را گزینه پیشنهادی چهار تا پنج نفر از اعضای شورا خواند و گفت: برنامه‌های ۱۰ نفر پیشنهادی قرائت و از بین آنها آقای دکتر نوریان، ‌آقای دکتر دانش‌جعفری ، آقای سعیدی‌کیا و آقای احمدی‌نژاد انتخاب شدند و برنامه این افرد مجدد بررسی شد. از این میان برنامه آقای نوریان که معاون وزیر راه و معاون اول سازمان جهانی هواشناسی و رییس سازمان هواشناسی کشور بودند برنامه‌ای بلند مدت، منطقی و علمی بود که البته بعدها از آن برنامه خیلی استفاده کردیم.

بیادی در ادامه افزود: رای وی بالای هشت نفر بود اما او ناباورانه در پایان صحبت‌هایش گفت که “فقط به احترام آقای چمران و اعضای شورا و ارائه برنامه‌های روز دنیا آمدم؛ از لحاظ مدیریتی ضعفی ندارم اما انتخاب من به عنوان معاون اول سازمان جهانی هواشناسی یک روزه بدست نیامده و چنین پستی را کسی در جمهوری اسلامی ندارد و اجازه دهید علیرغم این که مسئولیت شهردار تهران پست بلند بالا و اثرگذاری است اما در همان پست قبلی بمانم” و به این ترتیب گزینه‌های ما به سه نفر رسید و طرفداران آقای احمدی‌نژاد توانستند ما را قانع کنند که به آقای احمدی‌نژاد رای بدهیم.

اگر به ۱۰ سال و نیم قبل برگردم بازهم به احمدی‌نژاد رای می‌دادم

وی با بیان اینکه برنامه آقای احمدی‌نژاد هم برنامه خوبی بود، اظهار کرد: ما برای حل مشکلاتی احساس مسئولیت می‌کردیم که به نظر می‌آمد با گزینه‌های دیگر نمی‌توانستیم به نتیجه برسیم.

بیادی با تائید این سوال که آیا شورای دوم هم مثل شورای قبلی نسبت به برخی موارد مثل انتخاب شهردار، کم تجربه بود؟ افزود: این شرایط وجود داشت، اما اگر حسن بیادی به ۱۰ سال و نیم قبل برگردد با توجه به اوضاع و شرایط آن زمان از بین آن سه نفر بازهم به آقای احمدی‌نژاد رای می‌داد. البته حتما اصرار بیشتری می‌کردم تا آقای نوریان به عنوان یک گزینه اصلی بماند و به سر کارش برنگردد تا انتخاب شود.

نایب رییس شورای شهر تهران در ادامه گفت: در مورد آقای نوریان خیلی دلم سوخت چرا که بعدها آقای بهبهانی به عنوان وزیر راه وی را تغییر داد و در حالی که آقای نوریان برای رییس سازمان جهانی هواشناسی پیشنهاد شده بود اما مخالفان وی حتی برای انتخاب نشدنش در این مسئولیت تلاش کردند و آدم فرستادند تا رای بخرند و همه اینها خیانت‌هایی است که کسی پیگیری نمی‌کند. در همه دولت نمونه‌ای برای این فرد وجود ندارد و این فرد را با این ویژگی‌های مدیریتی حتی اگر جای وزیر ارشاد هم بگذارید، به خوبی عمل می‌کند. انسان ویژه‌ای است و هیچ موقع حاضر نیست کرامت خود را به هر چیزی بفروشد.

برنامه خوب شورای دوم و پیروزی مجلس هفتم

بیادی معتقد است که حرکت و برنامه خوب شورای دوم در همان دو سال اول، مدیریت شهری را هدایت کرد و به دلیل نتایج این برنامه بود که مجلس به دست اصولگراها افتاد و می‌افزاید: آقای حدادعادل در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری یازدهم باز هم تکرار کرد که ما به واسطه‌ی برنامه‌های خوبی که شورای دوم داشت در مجلس هفتم به پیروزی رسیدیم.

وی با بیان اینکه برای شهر و مردم کار کردیم و با ظاهرسازی و مردم فریبی نیامدیم، اظهار کرد: همین کارها بود که مردم را جذب کرد و بالاخره رویکرد و تفکر مردم نسبت به مدیریت شهری تغییر کرد و مشارکت آنها افزایش یافت. مثلا بدهی‌های شهرداری را با اشتیاق پرداخت می‌کردند در حالی که شهرداری یک ریال در حسابش پول نبود.

بیادی گفت: زمان حضور ما در دوره دوم موجودی شهرداری به یک میلیارد تومان هم نمی‌رسید و بودجه شهرداری هم ۶۰۰ میلیارد تومان بود. اما با چنین وضعی شهرداری را تحویل دادیم که شهردارش به هر دلیلی منتخب مردم و رییس جمهور شد و بعد شورا برای جانشین او دچار مشکلات فراوان شد. گزینه‌های زیادی از جمله آقایان علی آبادی، سعیدلو، محمدزاده،‌ سعیدی‌کیا و آقای دهقان مطرح بودند و برخی افراد نظیر آقای دهقان بیش از هشت رای داشتتند اما بلافاصله رییس جمهور حکم او را در ابقای بنیاد شهید صادر کرد و در این شرایط بود که گزینه آقای قالیباف مطرح شد.

انتخاب قالیباف چالش‌ها و داستانی دارد که باید به وقتش آنها را گفت

وی تاکید کرد که “با قالیباف رقیب بودیم نه دشمن” افزود: در جلسات با مقام معظم رهبری و توصیه به ” انتخاب شخصی برای تهران که روحیه کشورداری و دیدی بلند داشته باشد” نظرها به سمت آقای قالیباف رفت اما انتخاب او چالش‌ها و داستانی دارد که باید به وقتش آنها را گفت.

بیادی افزود: بسیاری از اعضا علیرغم تهدید از سوی دولت که مثلا شما را دیگر به کار نخواهیم گرفت و از این نوع تهدیدهای موقعیتی به قالیباف رای دادند و واقعا بسیاری از آن اعضا بعدها در دولت به کار گرفته نشدند. بعدها هم دولت که در واقع‌ همان شهردار و همکارنش و گزینه‌های پیشنهادی بودند با مدیریت شهری نه تنها همکاری نکردند بلکه برخورد هم داشتند.

این عضو شورا یادآور شد که قالیباف در دو سال دوم شورای دوم هشت رای داشت و این میزان رای بعدها در اختلافات نسبت به لوایحی که به شورا می آورد وجود داشت.

آنطور که دوستان می‌گفتند به دستور رییس جمهور قرار شده بود رایحه خوش خدمت بدون ما لیست ارائه کنند

به گزارش ایسنا، نایب رئیس شورای شهر تهران با بیان اینکه دولت وقت موافقت نکرد تا اعضایی که از طرفدارانش بودند در یک گروه ۱۵ نفره معرفی و دوباره انتخاب شوند و از سوی دیگر هفت نفر از اعضا حضور در لیست آبادگران را قبول نکردند و”رایحه‌ی خوش خدمت” شکل گرفت، افزود: البته در این گروه هم بر سر حضور بعضی از اعضا در لیستشان اختلاف بود و آنطور که خود دوستان می‌گفتند به دستور رییس جمهور قرار شده بود بدون ما لیست ارائه کنند. این جریان با سر لیستی مهرداد بذرپاش وارد صحنه شدند اما باز هم لیست آبادگران انتخابی بیشتری داشت و از لیست رایحه خوش خدمت سه نفر انتخاب شدند و به عکس دوره دوم جریان سومی که اصلاح‌طلبان بودند وارد صحنه شدند.

این عضو شورای شهر تهران به جریان انتخاب شهردار در ابتدای دوره سوم اشاره کرد و افزود: از بین من و آقای خادم و آقای قالیباف که رایی برابر داشتیم، رای گیری جلسات داخلی انجام شد ولی روند به طول انجامید و احساس کردیم جو جامعه ممکن است به هم بریزد و به همین دلیل من باز هم به آقای قالیباف رای دادم تا شهردار بماند، هرچند که قول‌هایی داد و به قول‌هایش عمل نکرد.

بیادی در شرح روند معرفی قالیباف به عنوان شهردار تهران، گفت: برای معرفی فردی به عنوان پیشنهاد برای شهرداری باید حداقل پنج رای از پانزده رای را داشته باشد تا اسمش در جلسه مطرح شود و در لیست بیاید و آقای قالیباف در میان اعضای شورا این حداقل پنج نفر را داشت.

وی در پاسخ به این سوال که آیا سابقه نظامی قالیباف در نیروی انتظامی در این انتخاب تاثیر داشت یا نه ؟ گفت: خیر، چرا که از انصاف به دور است و نباید این موضوع که آقای قالیباف مجری خوبی است، را کنار بگذاریم. ایشان هم در زمره سرمایه‌های خوب انسانی و مجرب و باسابقه طولانی در نظام است.

حسن بیادی در ایسنا

نایب رییس شورای شهر تهران در پاسخ به این سوال که آیا برخی اخبار در مورد تائید آقای قالیباف از رهبری، صحت داشت و روی انتخاب شما تاثیر گذاشت؟ تصریح کرد: هر کسی که خوب کار کند مورد تایید رهبری است ولی در مورد انتخاب وی هیچ دخالتی نبود.

دیدیم اگر رای ندهیم جامعه به هم می‌ریزد به همین دلیل من و آقایان چمران و کاشانی تصمیم گرفتیم به قالیباف رای بدهیم

از بیادی در مورد یک رای آخر که قالیباف را شهردار کرد و در مورد آن حرف زیاد است و آنتراکی که در آن زمان بین جلسه شورا بود، پرسیدیم و او گفت: خیلی ‌ها گفتند رای آقای شیبانی بوده که در آن فاصله با تائید رهبری به نفع آقای قالیباف نوشته است اما واقعیت این است که آقای شیبانی تا روز آخر رای خودش را عوض نکرد و سفید رای داد. همانطور که گفتم باز هم دیدیم اگر رای ندهیم جامعه به هم می‌ریزد و من و آقای چمران و کاشانی تصمیم گرفتیم رای بدهیم. اما بعد در صحن علنی تعداد رای را به ۱۱ رای رساندیم تا رای کم نباشد. همین کار را برای آقای احمدی‌نژاد هم کردیم چرا که او هم ۱۱ رای نداشت.

بیادی به اقدامات اساسی و مهم دوره اول و دوم اشاره کرد و گفت: در دو دوره دوساله احمدی نژاد و قالیباف به دنبال ایجاد برنامه برای شهر رفتیم و یک چشم انداز نوشتیم تا نقش تهران را در تحقق سند چشم انداز ۲۰ ساله نظام تعیین کنیم و دو تا برنامه پنج ساله طرح کردیم و می توانم بگویم که به شکل بدبینانه ۷۰ درصدش را اجرا کردیم و هم‌چنین می‌توان گفت که برنامه‌های بلند مدت شهرداری از همین طرح های اولیه بیرون آمد.

وی تغییر رویکرد و تفکر مردم نسبت به مدیریت شهری و شفاف سازی مالی و نیز باب کردن لفظ خدمت و خدمت گزاری را از دیگر اقدامات این دو دوره شورای شهر برشمرد و گفت: فرهنگ لازم برای مدیریت پاسخگویی و فراهم کردن بستر لازم برای تفکر مدیریت یکپارچه را آماده کردیم و در نتیجه مشارکت را بالا بردیم. شورا در این دوران در حوزه مسائل زیربنایی و مهم شهری که در حیطه دولت بود نظیر برق،‌آب، گاز و تلفن ، بهداشت ، آموزش و پرورش، آب و فاضلاب و مساجد و تکایا و … ورود پیدا کرد.

وی در پاسخ به این سوال و در واقع شبهه که شورای شهر در دو دوره اخیر به قیمت خوب نشان دادن خود بیش از حد با شهردارانش همراهی داشته و در بسیاری مواقع سکوتش جایگاه شوراها را زیر سوال نبرده است، توضیح داد: بخش قابل توجهی از ضعف‌های شورای دوم و سوم بحث نظام‌مند نبودن نظارت بود. یعنی ساختاری برای نظارت نتوانستیم تعریف کنیم. متاسفانه بدنه مدیریت شهری به دلیل آسیب پذیر بودن ۱۰۰ ساله اش، طوری شکل گرفته که خیلی شکننده است و با شرایط فعلی انعطاف پذیری هم نداشت و تازه بعد از سالها اندکی انعطاف پیدا کرده است و حالا دیگر می توان ساختاری نظامند را تعریف کرد.

بیادی مسئله دیگر در ارتباط شورا و شهرداری را قدرت اختیارات شورا می داند و اضافه می کند: اختیارات و جایگاه شوراها به خصوص شورای تهران در سطحی نیست که هر روز بتواند به دلیلی مهم و اساسی یک شهردار عوض کند و صلاح هم نیست که چنین اتفاقی بیفتد.

وی افزود: درعین حال قوانین و دستورالعملهای مربوط به انتخابات شورا و انتخاب شهردار ایراد اساسی دارد و نمی توان با تخلفات به راحتی برخورد کرد چرا که برخورد با تخلفات پشتوانه می‌خواهد و بخش مهمی از آن مربوط به دستگاه قضاء می‌باشد.

بیادی در توضیح بیشتر گفت: به عنوان عضو شورای شهر نگرانی در مورد خرید زمین در چهاردانگه را مطرح کردم. شهرداری چهار سال پیش در اقدامی غیرقانونی زمینی را که متری ۱۰ هزار تومان ارزش داشت متری ۱۰۰ هزار تومان خریده بود. من از شهردار سوال کردم اما قانع نشدم ولی بعد گفتند و ما را قانع کردند که این قرارداد را به هم می‌زنیم و قرار شد قرارداد را اقاله کنند و به عبارتی همه چیز به جای اول برگردد اما سه سال از پرونده می گذرد و هنوز هم مفتوح است. باید پرسید که عضو شورا به عنوان چشم و وجدان بیدار مردم در این شرایط بیش از این چه کار می‌تواند انجام دهد؟ چه قدرتی و چه ابزاری دارم که بتوانم پیگیری کنم؛ آن هم در شرایطی که می‌دانم تمام دستگاه قضایی و امنیتی هم خبر دارند. در مورد دیگر در مورد ۴۰۰ میلیارد تومانی که سازمان نوسازی از مردم گرفته بودند و مشخص نشد چه سرانجامی داشت. این موضوع با اعتراضاتی از سوی اعضا در صحن علنی مطرح شد اما بازهم علیرغم بازرسی‌های سازمان بازرسی کل کشور به نتیجه‌ای نرسید. به عبارتی وقتی عضو شورا ابزار برخورد ندارد نمی‌تواند با عوض کردن شهردار جامعه را به هم بریزد و اصلا معلوم نیست شهردار بعدی همین کارها را انجام ندهد.

وی در پاسخ به این سوال که آیا همین سکوت و قانونی کردن انحرافات و تخلفات شهردار، خیال شهردار و شهرداری را برای ادامه این روند راحت نمی‌کند؟ روندی که نمونه آن را همین هفته گذشته در گزارش حسابرسی تونل توحید و تفاوت هزینه آن در سال بهره‌برداری که همان سال رسیدگی حسابرس است به خوبی مشهود بود، گفت: در مورد بسیاری از موارد نظیر تونل توحید تعدادی از اعضای شورا از جمله من و آقای شکیب پیگیر بودیم و دنبال گرفتن گزارش هزینه‌های تونل توحید هم بودیم اما در نهایت ارائه نکردند.

در شرایط کار و روند اجرایی عوض کردن شهردار دردی را دوا نمی‌کند و نخواهد کرد

وی ادامه داد: این پروژه ایرادات زیادی دارد مثلا اعتراض ما این بود که چرا باید وسط دو لاین آن باز باشد در صورتی که روز اول مشاور گفته بوده باید بسته باشد اما این کار را نکردند و حالا پس از چند سال تصمیم گرفتند وسط تونل را ببندند. اما اینکه چه کسی باید خسارت این کارها را بدهد و یا چرا باید تونل توحید با برآورد ۲۰۰ میلیارد شروع شود و به بالای۶۰۰ میلیارد تومان ختم شود را کسی جواب نمی‌دهد. اگرچه شاید تغییر مختصات فنی، نابسامانی‌های اقتصادی و یا بی‌تدبیری در مدیرهای ساخت هم عامل افزایش باشد.

نایب رییس شورای شهر تهران معتقد است قانون ایراد دارد و مسیری برای برخورد صحیح وجود ندارد و در شرایط کار و روند اجرایی عوض کردن شهردار دردی را دوا نمی‌کند و نخواهد کرد.

وی تاکید دارد که شورا نتوانسته از ابزار قانونی خود برای قانونمند کردن شهردار استفاده کند چرا که قانون جای اعتراض و نغییر شهردار را گذاشته اما در مورد سایر مسائل و تبعات آن حرفی نزده است. روند اینطور بوده که اعضا از شهردار سوال می‌کنند و او پاسخ می دهد و اگر قانع نشد باید بلافاصله شهردار عوض کنیم اما مگر چند شهردار را می‌توان تغییر داد؟ مشابه این مسئله در مجلس هم هست، اگر قرار باشد از سوال قانع نشوند و رییس جمهور هم همراهی نکند باید هفته‌ای یک بار رییس جمهور عوض کنند.

بیادی در بیانی کوتاه می گوید این مسئله‌ای فرهنگی است. معلوم نیست من هم اگر شهردار بشوم در این روند گیر نکنم و وارد این چرخه های غیرسیستمی قرار نگیرم. چراکه در شهرداری در یک زمان احتمال دارد بیش از ۵ هزار قرارداد وجود داشته باشد. می‌باید سیستم نظارت را تقویت کنیم.

شورایی کار نکردن و فرار از شوراها آنقدر ملموس است که در ذوق می زند

شهردارانی که تفکر شورایی نداشته باشند در آینده ببشتر از امروز به معضل خواهند خورد

بیادی تاکید دارد که بی توجهی به قانون تبدیل به فرهنگ بین مدیران شده است و با ناامیدی می افزاید: شورایی کار نکردن و فرار از شوراها آنقدر ملموس است که در ذوق می زند و من مطمئن هستم شهردارانی که تفکر شورایی نداشته باشند در آینده ببشتر از امروز به معضل خواهند خورد چرا که تاکنون با ۱۵ نفر مواجه بودند و حالا با ۳۱ نفر رو به رو خواهند بود.

وی در پاسخ به این سوال که با توجه به این اظهارات پس قالیباف هم به تفکر شورایی توجه نکرده است؟ تصریح کرد: در مجموع و علی‌رغم قول هایی که داد و عمل نکرد، کارنامه خوبی داشت و آنقدر هم به شورا بی‌توجه نبود.

بیادی در بخش دیگر این پرسش که ” پس در واقع قالیباف شهردار “تهران” بوده است و نه شهردار” شورای شهر تهران” ؟ گفت: در واقع قالیباف هفتاد درصد برنامه‌های ما را اجرایی کرد اما در آن ۳۰ درصد باقی مانده کلاً هم شورا و هم شهرداری با همدیگر و یکجا مقصرند.

البته بیادی بلافاصله تاکید می کند که این مشکل عدم رعایت قانون و نادیده گرفتن شورا در دوره شهردار قبل از قالیباف هم بوده اما کمتر؛ چرا که تنها دو سال فرصت کار داشته است.

به دلیل ضرورت‌ها و مصلحت‌ها شورا بجای بهم‌ریختگی، تدبیر نموده است

بیادی در پاسخ به این سوال صریح ایسنا که ” آیا معتقد نیستید شورا خودش را به شهرداری چسبانده تا حذف یا نادیده گرفته نشود؟” گفت: من همیشه به دنبال رعایت انصاف بوده ام و حالا هم می گویم اعضای شورا هم در عملکرد شهردارشان هر چه که باشد مقصر هستند و در بسیاری از موارد می توانستیم جلوی بسیاری از اقدامات شهردار را بگیریم و حتی او را عزل کنیم اما این کار را نکردیم و اگر در آن ۳۰ درصد قصور و کم کاری شریکیم برای همین کوتاه آمدن و راضی شدن است. اگرچه در بسیاری از موارد فوق بخاطر ضرورت‌ها و مصلحت‌ها شورا بجای بهم‌ریختگی، تدبیر نموده است.

وی درعین حال بر این باور است که تقصیر ۳۰ درصد در این حجم کار طبیعی است و می افزاید: علیرغم اینکه در بعضی از موارد شهردار و بعضی از اطرافیانش در این سالها به شورا کم‌محبتی و بی‌توجهی کردند اما نمی‌شود بی انصافی کرد و گفت کار نکرده. پس این کارهای ارزنده و بزرگ را که هر کسی نمی‌توانست آنها را انجام دهد چه کسی انجام داده است و تنها برخی پروژه ها از جمله بزرگراه امام علی(ع) با همه اشکالاتش که خودم هم بارها آنها را اعلام کرده‌ام برای اثبات کارش کافی است.

وی در پاسخ به سوالی در مورد مقایسه امکانات و منابع مالی و تجهیزات و همراهی شورا و ارگان های نظامی در اختیار شهردارن تهران از گذشته تاکنون گفت: شهرداران قبلی نظیر کرباسچی هم می توانستند از امکاناتی نظیر بخش های اقتصادی و فنی مراکز نظامی استفاده کنند اما هیچ گاه با آنها وارد کار نشدند.

وی ادامه داد: در دوره آقای قالیباف علیرغم همان بخش ۳۰ درصد ضعف شورا و شهرداری باید گفت که برای شفاف سازی مالی کارهای زیادی صورت گرفت اما ایراداتی هم داریم و مثلا از حدود ده هزار میلیارد بودجه سال ۹۱ یک هزار میلیارد تومان هزینه فاقد بیرون می‌آید. بر فرض اینکه برنامه نیاورند و سندی هم که قابل قبول باشد ارائه نکنند باز هم تقریباً ده درصد اشکال در کار می‌شود.

بیادی در تشریح آنچه اطلاع شورا از هزینه های فاقد عنوان می شود، گفت: مثلا در مورد پیاده راه میدان امام حسین(ع) تا میدان شهدا در ابتدا موافق بودیم به شرطی که برای آن خیابان و نیازهای آن جایگزین ایجاد شود. مثلا می‌توانستند در یکی از خیابانهای موازی املاک را خریداری و آن را تعریض کنند چرا که هم فرسوده بود و جای کار هم داشت و هزینه زیادی هم تحمیل نمی‌کرد اما این کار را نکردند. البته باید کمیسیون عمران نظر می‌داد.

عضو ده ساله شورای شهر تهران تاکید دارد که حتی در مورد رفتار شورایی هم معضل فرهنگی داریم و اضافه می کند: پروژه میدان امام حسین و خیابان ۱۷ شهریور کار قشنگی بود اما بدون برنامه و بدون هماهنگی با شورا انجام شد و به همین دلیل بد جلوه کرد. اگر آن را کامل و بدون کم و کاست به شورا می آوردند قطعا خیلی بهتر می‌توانست انجام شود اما به حرف شورا گوش نکردند.

وی بلافاصله تعریف خودش از هزینه‌های فاقد سند را مطرح کرده و می افزاید: آنچه به عنوان هزینه‌های فاقد سند در این پروژه اعلام شده اتفاقا سند دارد اما بدون برنامه است. همه این موارد در تفریغ بودجه مشخص می‌شود.

اگر شهرداران ترس و ابایی از داشتن هزینه های فاقد سندی در عملکردشان ندارند به دلیل ضعف قانون، روشن نبودن اختیارات اعضای شورای شهر و روشن نبودن مداخله‌ی دستگاه قضایی است

وی تاکید دارد که اگر شهرداران ترس و ابایی از داشتن چنین هزینه های فاقد سندی در عملکردشان ندارند به دلیل ضعف قانون، روشن نبودن اختیارات اعضای شورای شهر و روشن نبودن مداخله‌ی دستگاه قضایی است.

بیادی می‌گوید اگر این موارد به شورا نیامده است و سند و یا برنامه از شورا ندارد از سر بی‌تدبیری مسئولین ذیربط بوده است. دلیل ندارد وقتی شورا مجوز کاری را نمی‌دهند، آن کار را انجام دهند و اگر انجام دادیم باید به فکر عواقب آن هم باشیم. اگرچه در بسیاری از موارد بخاطر عدم بهم‌ریختگی در امور اجرایی اعضای شورای شهر همکاری کرده‌اند.

نایب رییس شورای شهر تهران با لحنی سوالی ادامه می دهد: اگر خودشان در شورا بودند چه کار می‌کردند؟

وی در ادامه با بیان اینکه طبق قانون اجازه مداخله داشتیم اما تا جایی که نظارت مخل روند کار نباشد، اظهار کرد: امیدوارم در دوره چهارم بستر برای سازماندهی ساختار نظارت فراهم شود. و این نظارت باید علمی و با مطالعه کارشناسی صورت گیرد و می‌تواند یکی از مهمترین برنامه‌های اثرگذار و قابل قبول شورای چهارم باشد.

بیادی یادآور می‌شود که همین ضعف در نظارت در مورد ورود شورا برای ساماندهی شرکت‌ها و سازمان‌های شهرداری هم وجود داشت و گفت: بسیاری از شرکت‌هایی که منحل کردیم به طریق‌های غیرقانونی با شهرداری همکاری را ادامه دادند و نمونه آن که باعث اشکال برای شهرداری هم شد را در داستان خرید کاغذ برای تعاونی ناشران بود که تقریبا شبیه اختلاس بود و طرح این موضوع برای من گران تمام شد. بسیاری از مسائل نظیر این موضوع را اول علنی بیان نمی‌کنیم و در ابتدا با مدرک پیگیری می‌شود اما وقتی تلاش برای توقف کار عملی نشد، مجبور می‌شویم آن را در صحن علنی بیان کنیم. اگرچه در این موضوع تعاونی ناشرین هم کم تقصیر نیستند و بخواهیم ظاهر مورد را قانوناً پیگیری کنیم هیچ ربطی به شهرداری ندارد.

وی افزود: در مورد بسیار از مسائل از جمله همین ورود غیرقانونی در حوزه کاغذ شخص شهردار تهران از موضوع خبر نداشت ولی به عنوان زیر مجموعه شهرداری رفتند و این اقدام را انجام داده‌اند که البته پیگیری‌های بعدی زمانی بود که کار از کار گذشته بود.

این عضو با تجربه شورا در پاسخ به این سوال که مواردی بوده که شورا مرحله طرح سوال یا استیضاح از شهردار برسد؟ موضوع زمین‌های چهاردانگه را مطرح کرد و گفت: در شورا سوال کردم و اگر پاسخ نمی‌دادند و قبول نمی‌کردند به استیضاح می‌رسید.

چشم‌پوشی از مسائل مردم نداشته‌ام و به همین دلیل از این منظر بدنام نخواهد بود

وی تاکید دارد که در روند همراهی با شهردار، چشم‌پوشی از مسائل مردم نداشته و به همین دلیل از این منظر بدنام نخواهد بود و می‌گوید: در جریان اعتراضاتی که داشتم هیچگونه مماشاتی نکردم. اگرچه آقای قالیباف را بعنوان یک نیروی انقلاب و جبهه و جنگ قبول دارم.

وی به این موضوع اشاره دارد که شورای دوم و سوم با عملکرد مثبت و وحدت یکپارچه اعضایش به شکل خوبی به هم گره خورد و اضافه می کند: از شورای دوم، با برنامه‌های مطالعه شده که داشتم مدیریت شهری را در ریلی قرار دادیم و از این ریل خارج نشدیم که یکی از دلایل این اتفاق خوب عدم تغییر مدیریت بود. من و آقای چمران دراین ده سال و نیم رئیس و نایب رییس شورا بودیم و سعی کردیم مدیریت شورا را از ریل اصلی خود که برنامه‌های اولیه بود خارج نکنیم.

وی شکل گیری شورایاری‌ها را یکی از کارهای خوب آغاز شده در شورای اول برشمرد و گفت: این شورایاری‌ها را از ۸۴ محله با تلاش زیاد اعضاء مخصوصا آقای خادم رساندیم به ۳۷۴ محله و حتی برای انتخاباتشان در هر دو دوره شورا با دعوا و شکایت مواجه شدیم و فرقی نمی‌کرد چه کسی از چه گروهی باشد، همه مدیران اجرایی در استان با این تصمیم برای شورایاری ها مخالف بودند.

بیادی شورایاری‌ها را ادامه راه مدیریت شهری در آینده برشمرد و گفت: فکر می‌کنم مقصود اصلی قانونگذار در قانون اساسی شورایاری‌ها و تحقق شوراها بعنوان پارلمان‌های شهری از طریق شورای محلات بوده است.

این عضو شورای شهر تهران معتقد است که روند فعلی برای انتخابات شوراها صحیح نیست و در توضیح این نظر می‌گوید: ۳۱ نفر برای شهر تهران کفایت نمی‌کند و شهر تهران باید بیش از ۱۰۰ نفر نماینده داشته و دارای یک دولت محلی باشد که به مرور آن ۲۳ وظیفه دولت را به شهرداری و شوراها برگرداند و امور مربوط به آب و برق، گاز، تلفن و آموزش و پرورش و بسیاری دیگر از امور مردم را خودشان بدهند. شهر باید یک مجلس و یا پارلمان و یک دولت محلی داشته باشد و باید دولت‌ها دستشان از اداره شهرها کوتاه شود و در غیر این صورت همین معضلات باقی خواهد ماند و یکی از دلایل ناموفق بودن بخشی از عملکردمان همین است که معضلات و تخلفاتی در شهر وجود دارد که دلیلش عدم وجود یک مدیریت یکپارچه به عنوان دولت محلی و پارلمان محلی است.

بیادی موفقیت شهرداران اخیر تهران را دلیل موفقیت شورا در دوره دوم و سوم می‌داند و می‌گوید: نه تنها افراط در همراهی نبوده بلکه اتحاد و تدبیر دلیل موفقیت بوده است و اختلافات درونی را عمومی نکردیم.

وی این موضوع را که شورا در این دو دوره خود را پشت موفقیت شهرداری نگه داشته است را رد می‌کند و می‌افزاید: شورا و شهرداری با هم موفق بودند و من شهرداری را از شورا جدا نمی‌کنم و همانطور که دیدید عدم موفقیتش را به عهده می‌گیریم، ‌موفقیتش را هم برای ماست.

نایب رئیس شورای شهر تهران در پاسخ به این سوال که آیا شهردارتان هم همین نظر را دارد یا نه؟ می‌گوید: هرکسی می‌تواند نظر خودش را داشته باشد!

با آقای چمران اعتقادی کار می‌کردیم

حسن بیادی در ارزیابی از عملکرد ده ساله خود در هیئت رییسه ، گفت: در هیئت رییسه با آقای چمران اعتقادی کار می‌کردیم. بارها اتفاق افتاد که اعضای شورا به من پیشنهاد ریاست دادند و علی‌رغم اینکه رای تضمین شده داشتم ، قبول نکردم. چون اگر این کار را می‌کردم و آقای چمران رای نمی‌آورد آنوقت من بودم که از شورا استعفا می‌کردم و می‌رفتم؛ چون اعتقادی کار می‌کردم و حاضر نیستم اعتقاداتم را برای رسیدن به پستی زیر پا بگذارم و هیچ‌وقت در زندگی این کار را نکرده‌ام. چرا که این پستها ماندنی نیستند و دیدیم که نبود و اگر قرار بود دائمی باشد برای قبلی‌ها می‌ماند.

وی تاکید دارد که هرگز سعی نکرده کسی را زیر پا بگذارد و بالا برود، چون بالایی وجود ندارد و می افزاید: جایی که انسان با ضایع کردن افراد بخواهد بالا برود، بالا نیست ؛ پایین پایین است.

وی با بیان اینکه آنچه در این دنیای زودگذر باقی می‌ماند، انصاف ، عمل پسندیده و عمل صالح است، اظهار کرد: با توجه به تجربیاتی که داشتم به تمام دوستانی که نیاز داشتند، در کنارشون قرار می‌گرفتم و کمک می‌کردم و به اکثر کمیسیون‌ها کمک می‌کردم و اعتقاد داشتم که متعلق به همه شورا هستم.

بیادی در توضیح روند انتخاب خود در هیات رئیسه با اکثریت آراء می‌گوید: اکثراً ۱۳ یا ۱۴ رأی می‌آوردم و عمدتا ۱۴ رای را دیگران به من می‌دادند، اما خودم به خودم رای نمی‌دادم. بعد اعضا تذکر دادند که اگر خودت ، خودت را قبول نداری برای چه کاندید می‌شوی و مجبور شدم آن یک رای را هم بدهم. در واقع در این سالها رای من از دوازده رای کمتر نمی‌شد و نوعا رای خوبی داشتم چرا که اعضا در عین تضارب آرا قبولم داشتند.

وی بلافاصله یادآوری می‌کند که از لحاظ فکری و سیاسی و تجربی با بسیاری از اعضا تضاد سلیقه‌ای داشتیم اما بالاخره یک چیزی وجود داشته که به من رای می‌دادند.

نایب رئیس شورای شهر تهران در دو دوره اخیر در ارزیابی از عملکرد مهدی چمران به عنوان رییس شورای شهر گفت: آقای چمران عملکردش در مدیریت شورا در همان ۷۰ درصد موارد که ذکر کردم به همراه دیگر اعضاء مفید و موثر بوده است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا آقای چمران برای ریاست شورا چهارم با ۳۱ نفر عضو مناسب است و آیا می تواند مثل دوره دوم و سوم اعضا را هدایت و مدیریت کند؟ گفت: شورای چهارم نباید محوریت آقای چمران را از دست بدهد. بحث شخص آقای چمران نیست، بحث محوریت برنامه‌ای است که روی ریل افتاده و به شورای عالی استانها ختم شده است.

وی در توضیح این اظهارنظر گفت: با ورود آقای چمران به شورای عالی استانها در مجلس و دولت یک جایگاه ویژه‌ای پیدا کردند و الان به جایی رسیده که شورای عالی استانها به مجلس لایحه می‌دهد، هرچند که دولت بودجه شورای عالی استانها را به خوبی پرداخت نمی‌کند.

دلایل رای نیاوردنم را پنج سال دیگر بیان خواهم کرد

در جریان رای نیاوردن من یک توطئه و یا شاید یک بی‌تدبیری سیاسی در بین دوستان خودمان اتفاق افتاد

بیادی در ارزیابی از عدم موفقیت در انتخابات دوره چهارم و نیاوردن رای همچون همراهان سابق‌اش نظیر مهدی چمران و حبیب کاشانی و عجیب بودن این اتفاق، گفت: دلایل رای نیاوردنم را پنج سال دیگر بیان خواهم کرد. اما درهمین اندازه می توانم بگویم که این اتفاق ، یک توطئه و یا شاید یک بی‌تدبیری سیاسی که در بین دوستان خودمان اتفاق افتاد و البته بخشی از آن هم مربوط به یک شخص خاص می‌شد.

وی تصریح کرد: در واقع منافع شخصی بعضی‌ها در شورا و شهرداری و البته خارج از شهرداری و در گروه‌های سیاسی – اجتماعی به خطر افتاده بود و برخی دیگر هم بی‌تدبیری کردند.

اما بیادی معتقد است که بیکار نمی‌ماند و مسیر خدمت و کار برای رضای خدا و در خدمت مردم بودن فقط از شورا نمی‌گذرد و ادامه می‌دهد: جایگاه‌های خالی برای خدمت و فعالیت افرادی مثل من زیاد است ولی انشالله بتوانیم در هر جا هستیم مفید باشیم.

وی با بیان اینکه خیلی موضوعات در شورا و شهرداری ناگفته دارد اما باید به موقع خودش گفته شود، افزود: به عنوان مثال داستان انتخاب آقای قالیباف بعنوان شهردار و برخوردهای بسیار عجیب و غریب و بد برخی از اعضای شورای شهر دوم و سوم خودش یک کتاب است.

از بیادی در مورد دلزدگی و بی رغبتی دو عضو مفید و تاثیرگذار شورای شهر در دو دوره اخیر یعنی رسول خادم و حمزه شکیب برای ادامه حضور در شورای شهر پرسیدیم که او در پاسخ گفت: آنها دوستان ارزنده ما و اعضای بسیار مفید شورا بودند.

اتفاقات نامیمونی در مورد آقای شکیب صورت گرفته بود که ایشان دیگر راضی به ادامه راه نبودند

بیادی در ادامه اقدام این دو عضو را نظر شخصی خواند و گفت: تلاش زیادی داشتم تا آقای شکیب راضی به حضور شود اما اتفاقات نامیمونی صورت گرفته بود که ایشان دیگر راضی به ادامه راه نبودند.

نایب رییس شورای شهر تهران که برای دوره چهارم دیگر در این شورا حضور ندارد، در پاسخ به این سوال که آیا با توجه به جناح‌بندی‌های دوره جدید ممکن است شورا از ریلی که گفتید خارج شود؟ گفت: امیدوارم که این اتفاق نیفتد و قطعا اگر از ریلی که گذاشته شده، خارج شوند ناموفق جلوه خواهند کرد.

وی احتمال بروز دعوای سیاسی در جلسات و تصمیم‌گیری‌های شورا را در صورت انتخاب نشدن مهدی چمران به عنوان رییس شورا زیاد می‌داند اما ارزیابی از دیگر اعضا به عنوان جانشینان احتمالی چمران ندارد.

این عضو شورا به اعضای جدید شورای شهر تهران توصیه دارد که فردی همراه با شورا را به عنوان شهردار انتخاب کنند.

هیچ‌کس نمی تواند بگوید شورای شهر نیاز به هنرمند و ورزشکار ندارد

بیادی تاکید دارد که هیچ کس نمی تواند بگوید شورای شهر نیاز به هنرمند و ورزشکار ندارد و چرا که شهر مانند یک موجود زنده است پس به همه تخصصها نیاز دارد و کسی نمی‌تواند بگوید اگر فردی ورزشکار است نمی تواند عضو خوبی برای شورا باشد و اضافه می‌کند: شاخصه‌ای که برای اعضای شورا مهم است، فقط تخصص نیست و به نظر من داشتن فهم عمومی از مسائل شهری، بسیار مهمتر است. ‌چه بسا یک معلم تاریخ بتواند عضو خوبی باشد.

وی با اشاره به اعضای ورزشکار حاضر در دو دوره اخیر شورای شهر تهران و هوشمندی آقایان خادم، دبیر و ساعی در این دوره‌ها، تصریح کرد: حضور قهرمانان جهانی و ورزشکاران در عرصه‌های سیاسی و اجتماعی در شکل گیری این روند در ایران موثر بوده است. ضمن اینکه فارغ از بحث مدیریت و قابلیت‌ها، قانون به این افراد اجازه حضور در شورا را در صورت کسب آراء داده است و رای مردم فصل‌الخطاب است و اگر احساس می‌شود افرادی نباید وارد این عرصه شوند هم مردم نباید رای بدهند و هم قانون را شفاف و با چارچوب کنیم که این افراد می‌توانند بیایند یا نه!

بیادی در توضیحی افزود: در دور دوم عضوی از شورا مدرک شهرسازی داشت ولی در دوره سوم متخصص شهرسازی نداشیم اما آیا من و سایر اعضا در این شورا مسائل شهرسازی را پیگیری نمی‌کردیم؟ و یا درمورد موضوعات محیط زیستی اگر ما مسائل را درک نمی‌کردیم و رای نمی‌دادیم بسیاری از کارها انجام نمی‌شد. این افراد انتصابی نیستند؛ آنها انتخاب شده‌اند و محترم هستند.

بیادی مهم ترین اولویت شورای چهارم را نظارت هوشمندانه و علمی و شفاف سازی و ساماندهی بیشتر مسائل مالی و اداری مطرح می‌کند ومی‌افزاید: و شهر باید با این مشخصه‌ها و با برنامه جلو برود.

وی در پاسخ به سوالی در مورد کمیته‌های مهمی که او مسئول آنها و ارائه گزارشش بوده است، گفت: نتایج همه آن کمیته‌ها را از ریزش ساختمان ۱۷ طبقه درسعادت آباد تا هزینه‌های فاقد سند شهرداری درسالهای ۸۲ تا ۸۴ را به شورای شهر ارائه دادم. مثلا در مورد سعادت‌آباد اعلام کردم که شهرداری مقصراست. البته مالک هم مقصر بود اما در مدیریت کار شهری شهرداری مقصر بود و تاوانش را هم داد. در ارائه گزارش هزینه‌های فاقد سند هم من اعلام کردم که گزارشی از طرف شهرداری برای بررسی نرسیده و بعدها گفتند که این گزارش به آقای چمران رسیده در حالی که باید آن را به من که مسئول کمیته بودم می‌دادند.

بیادی یادآور شد که بر اساس بررسی‌هایش هزینه‌های فاقد سند دوره سالهای ۸۲ تا ۸۴ نزدیک ۲۰۰ میلیارد تومان بوده است که البته همه آن مربوط به زمان آقای احمدی نژاد نبود و از دوره‌های قبلی‌هم اضافه شده بود و همه آن رقم در مقابل یک‌هزار میلیارد تومان هزینه فاقد شهرداری که فقط در سال ۹۱ وجود دارد چندان قابل توجه نیست.

وی تاکید کرد که اگرچه این هزینه‌های فاقد در هفته‌های گذشته در ردیف‌های اصلاحی بودجه آورده شده بود و رای نیاورد اما در تفریغ بودجه سال ۹۱ در شورای چهارم حتما خودش را نشان می‌دهد.

وی در پاسخ به این سوال که اگر مونوریل را شهردار ابتدا به شورا می‌آورد و تائید می‌گرفت، حتما اجرا می‌شد و به این سرنوشت محکوم نبود؟ گفت: طرح مختصری در مورد پروژه منوریل، به شورا آوردند اما کل شورا به غیر از یکی دو نفر مخالف بودند. شهرداری بدون اجازه پروژه را شروع کرد و نتیجه آن را هم دید. از این پروژه‌های سرخود در مدیریت فعلی هم بود که ما جلوی بعضی از آنها را که توانستیم گرفتیم.

بیادی تصریح کرد: شهر تهران به منوریل نیاز داشت ولی نه در آنجایی که اعلام شد. ضمن اینکه بدون مطالعه و از روی احساسات تصمیم گرفتند و در آخر هم به تخلفات اقتصادی منتهی شد.

وی تاکید کرد که مختصات فنی مونوریل میدان صادقیه از همان ابتدا اشتباه بود و به همین دلیل شورا تصمیم به حذف پایه‌های باقی مانده از این پروژه گرفت و شهرداری آن را اجرا کرد.

نایب رییس شورای شهر تهران تاکید دارد که شورای شهر در این دوره دچار تدبیر شد و نه سیاسی بازی و در تشریح این نظر گفت: گروه‌های سیاسی متفاوت در شورا داشتیم و در عین حال با همه گرایش‌های موجود نمی‌توانستیم مدیریت شهری را از شهرداری جدا کنیم. درواقع سیاسی بازی در ارتباط بین دولت و مدیریت شهری بود که اتفاق می‌افتاد و البته آن هم بیشتر درگیری‌های برنامه‌ای بود. مثلا یارانه‌های بلیط مترو و اتوبوس را در روزهای پایانی سال تخصیص داده و واریز می‌کردند یعنی نه بموقع و نه به اندازه‌ای که باید باشد پرداخت می‌کنند اگر این رفتارها را تنش سیاسی بدانید، بله سیاسی می‌شود.

وی کماکان معتقد است که دو پروژه تونل توحید و تونل نیایش و اتصال آن به بزرگراه دو طبقه صدر با همه هزینه‌هایش ضروری بوده است و می‌گوید: البته برخی پروژه‌ها مثل صدر با بدشانسی در زمان بد اقتصادی مواجه و هزینه‌های اجرا چند برابر شد.

اما نظر بیادی را در مورد تعدادی از اعضای نزدیک به شهرداری پرسیدیم و او در پاسخ ضمن رد این رفتارها که از دوره دوم هم وجود داشته، گفت: نمایندگان شورای شهر نمایندگان مردم هستند نه نماینده شهردار. من هم با آقای قالیباف رفیق بوده‌ام ولی هیچ موقع حقوق مردم را به رفاقت بازی نفروختم و اگر عضوی از جدید و قدیم این کار کرد بداند که نزد خداوند در این دنیا و آن دنیا مسئول است.

وی در پاسخ به این سوال که یکی از امتیازات آقای قالیباف دوستی و همراهی نیروهای نظامی مثل سپاه پاسداران با وی بود، اگر شهردار بعدی این امتیاز همراهی را نداشته باشد، شهرداری و پروژه‌ها مشکل پیدا نمی‌کند؟ گفت: این امتیاز واقعا موثر بوده است و در بعضی از پروژه‌های محدود اگر قرارگاه خاتم الانبیاء نمی‌آمد هیچ شرکتی توانایی آن را نداشتند. البته رویکردها و تفکرها از دوره شهرداران سابق تا امروز در جامعه و در بین همین مجموعه‌های نظامی تغییر کرده است. این قرارگاه‌ها در آن زمان حضور جدی در شهرها و پروژه‌های آنها نداشتند و حالا دارند و هنر مدیریت شهری بوده که توانست از این ظرفیت‌ها استفاده کند. اگرچه ظرفیتهای فنی مهندسی بسیاری حتی در صحنه‌های بین‌المللی در کشور وجود دارند که باید از آنها هم استفاده شود.

بیادی در پاسخ به بسیاری از سوالات سر بسته سخن می‌گوید و اضافه می کند که خیلی جاها حرف ناگفته دارد اما باید زمان آن فرا برسد و حداقل پنج سال دیگر درمورد آنها صحبت می‌کند.

از او در مورد روزهای بعد از شورا، آن هم پس از ۱۰ سال که در راه بهشت بوده است ، پرسیدیم و گفت: هر کجا که باشم در خدمت نظام اسلامی و مردم خواهم بود.

گفت‌وگو از معصومه اصغری