رایزنی فؤاد حسین و وزیر مشاور امور خارجه امارات درباره مذاکرات ایران و آمریکا
«بغض شکسته دریاچه»؛ فریادی برای احیای دریاچه ارومیه
بررسی تحقیق و تفحص از وزارت کشاورزی در مجلس
کسب اولین طلای ایران در مسابقات دوومیدانی نوجوانان آسیا
سفیر ایران در عربستان: سفر وزیر دفاع عربستان آغاز جدیدی برای روابط دو جانبه است
نحوه استرداد جهیزیه توسط زن پس از طلاق؟ نکات قانونی از وکیل
نتیجه بررسی وضعیت اعزام ۷ رشته برای اعزام به بازیهای بحرین
احتمال قرارداد کوتاهمدت رونالدو با چلسی یا منچسترسیتی
هیچ فیلمِ مردمی تا ابد در توقیف نمیماند اما ۶ سال توقیف برای یک فیلم و عواملش چون یک عمر بود تا بالاخره به شرط و شروطی اجازه اکرانَش دهند. توقیفی که در هفتمین سال ِ دولت قبل استارتش خورد و لطف ِ دولت مستقر تنها در ششمین سالش شامل حالشان شد، آنهم به شرط ِ عدم حضور در جشنواره ی میلی ِ فجر!
دعوای چپ و راست گویی تمامی ندارد که هیچ٬ حالا لایه هایی دیگر را نیز به نمایش گذاشته است. دعوایی که اگر زمانی جدال بر سر رسیدن جناحی به قدرت بود حالا رنگی طبقاتی هم به خود گرفته است.
گویی تاریخ دگرگون شده است و ناقدان و حافظان وضع موجود جا پای همدیگر میگذارند. آنانکه نقدشان در ۸۸ راهشان را به سوی اوین برده بود, اینک حافظ وضع موجودند و دیگرانی که در همان سال حفظ اوضاع را ستایش میکردند ٬ امروز منتقدینی جدی شده و مسیر ِ کوتاه ولنجک تا اوین را طی کرده و ساکن آن شدند.
بالاخره در سیاست اشتباهات کوچک گاها تاوانی بزرگ به همراه دارد و به همین دلیل راست ها منتظرند که شهرداری تهران باتلاق ِ چپ ها شود.
شاید مهم ترین خبر دهه ی اول قرن ۲۱ ظهور چین بعنوان قدرتی جهانی بود که گوی سبقت را از رقبا ربود و به تک قدرت بلامنازع ِ جهان نزدیک شد و به او سلام داد, سلامی که به معنای شروع ِ یک ماراتن است; ماراتنی که همکاری و رقابت را در کنار هم به همراه دارد.
از میان مخاطب های آشنا و ناآشنایش انسان هایی شکل گرفتند که امروز علاوه بر حس نوستالژیک شان به شریعتی, بازگشت به اسلام و بازگشت به خویشتن شان را مدیون معلمی چون اویند و تقویت روح عدالتخواهی, آگاهی, دوست داشتن را نه عامل انشقاق که محرک کمالشان میدانند و براستی چه درسی بهتر از این میتوان داد؟!