سه سال پس از لغو تحریم‌ها به رهبری امریکا علیه لیبی ، تونی بلر نخست وزیر وقت انگلیس درسال ۲۰۰۷ میلادی با خندهای به یادماندنی و بستهای پر از قراردادهای مختلف از جمله توافقنامهای با هدف راه اندازی سیستم‌های فراپیشرفته نظارتی و کنترلی ساخت شرکت انگلیسی جنرال دینامیک و مشابه سیستم‌های مورد استفاده در ارتش انگلیس، به لیبی سفر کرد.
این سیستمها که شبکه‌ای ارتباطی متصل به لپ تاب است، امکان ارتباط را برای هر شخصی از افسرفرماندهی گرفته تا سربازی معمولی محصور در زیر زمین، بدون آن که مکالماتش مورد شنود و یا استراق سمع قرار گیرد، فراهم می‌کند.
جنرال دینامیک، درجریان سفر بلر به لیبی، قرارداد ۱۶۵ میلیون دلاری راه اندازی این سیستم ارتباطی را با معمر قذافی، امضا کرد.
اندکی پس از امضای این قرارداد، یکی از مقامات اجرایی جنرال دینامیک با ارسال نامه‌ای به وینسنت فین سفیروقت انگلیس درلیبی، از دفتر وزارت خارجه این کشور در این خصوص، قدردانی کرد.
رییس جنرال دینامیک در این نامه نوشت: “وینسنت عزیز، اینجانب مراتب قدردانی خود را از جنابعالی به دلیل حمایت و علاقه شما به موفقیت این برنامه ابراز می‌دارم.”
این نامه‌ها، که دفتروزارت خارجه بنابه درخواستهای مرتبط با “شفاف سازی اطلاعات” منتشر کرد، فاش می‌کند که این شرکت چه‌قدر به جناب وینس سفیر سابق، مدیون است.
یکی از خبرنگاران کانال چهار انگلیس، می‌گوید که چه طورگذرنامه کارگران انگلیسی که در پایگاه نظامی مخوف خمیس در جنوب طرابلس کار می‌کردند، به آنها داده شده است.
این خبرنگار در ادامه تصریح کرد: “ما از دروازهای بزرگ پایگاه نظامی خمیس واقع در جنوب طرابلس عبور کردیم و سپس یک فرد مسلح (یکی از نیروهای انقلابی) بیش از ده تا از کارتهای به اصطلاح شناسایی را به داخل خودروی ما انداخت.”
خبرنگار کانال چهار، افزود: ” در نهایت شگفتی، دیدیم که نامها و عکسهای مردان انگلیسی بر روی مدارک شناسایی بود. بر روی مدارک شناسایی نوشته شده بود همکاران نیروهای گردان ۳۲ . اما به واقع ماهیت همکاری این افراد با افراد برگزیده گردان رعبآور ۳۲ که تحت فرماندهی خمیس پسر سرهنگ، اداره میشد، چه بود؟”
خبرنگار کانال چهار در ادامه خاطرنشان کرد: “ما فقط یک سرنخ داشتیم و آن هم این بود که دونفر ازاین افراد با جنرال دینامیک ، شرکت سازنده وصادرکننده سیستم‌های نظارتی و کنترلی، در ارتباط بودند.”
این فقط یکی ازهزاران قراردادهای نظامی و جنگ‌افزاری است که دولت انگلیس با رژیم‌های سرکوب‌گر از شمال آفریقا گرفته تا خاورمیانه، امضا کرده است.
درحقیقت، زمانی که پای صادرات نظامی و جنگ افزارها در میان است، راهبرد قدیمی انگلیس و موضع اساسی این کشور بیش از پیش عینیت مییابد: “اگر ما نفروشیم دیگران می فروشند.”
