پایگاه اینترنتی “نیو آمریکا میدیا ” در مقاله‌ای به قلم “جان لیندسی‌پولند ” نوشت: آمریکا در پس نقاب مقابله با مواد مخدر، در حال بازگشتن به الگوی تاریخی خود مبنی بر استفاده از کشورهای آمریکای لاتین و منطقه کارائیب برای رسیدن به اهداف نظامی و استراتژیکی خود است.
* افزایش حضور آمریکا در آمریکای لاتین با وجود اعتقاد منطقه مبنی بر تأثیر منفی این حضور
هر چند بسیاری از کشورهای آمریکای لاتین معتقدند که پاسخ نظامی به قاچاق مواد مخدر کاری از پیش نخواهد برد و منجر به وخیم‌تر شدن وضعیت حقوق بشر و فساد در میان مسئولان این کشورها خواهد شد؛ اما باز هم آمریکا حضور نظامی خود را در این منطقه افزایش می‌دهد.
* ادامه ساخت پایگاه در کلمبیا توسط آمریکا علی‌رغم لغو قرارداد میان دو کشور به وسیله قوه قضاییه کلمبیا
حجم ساختارهای نظامی آمریکا در آمریکای مرکزی و جنوبی در طول دو سال اخیر بیش از دو برابر شده است. این کشور در حالی به ساخت پایگاه‌های نظامی در کلمبیا ادامه می‌دهد که قوه قضاییه کلمبیا تابستان سال گذشته قرارداد آمریکا مبنی بر احداث پایگاه نظامی در کلمبیا را لغو کرد.
* ساخت پایگاه‌های نظامی در آمریکای لاتین در دستور پنتاگون
ساخت پایگاه‌های نظامی در گواتمالا، نیکاراگوئه، اکوادور و بلیز، تابستان امسال در دستور کار آمریکا قرار دارد. بودجه این برنامه از محل بودجه “مقابله با تروریسم مواد مخدر ” تأمین می‌شود که تحت کنترل SouthCom آمریکا، شاخه عملیاتی پنتاگون در آمریکای لاتین، است و بنا بر برنامه هیئت مهندسین نظامی (USACE) تنظیم شده است. اما بزرگ‌ترین سرمایه گذاری‌های آمریکا در پاناما و پایگاه هوایی آمریکا در پایگاه هوایی سوتو کانو در کشور هندوراس است.
موج سرمایه‌گذاری نظامی آمریکا در منطقه در راستای این بیانات داگلاس فراسر، فرمانده SouthCom، است که مثلث هندوراس، السالوادور و گواتمالا “شاید امروز خشن‌ترین منطقه روی زمین باشد. “.
* کنگره آمریکا بودجه‌ای ۲۵ میلیون دلاری را برای گسترش یک پادگان در پایگاه سوتو کانو تصویب کرد
کنگره بودجه‌ای ۲۵ میلیون دلاری را برای گسترش سربازخانه برای نیروهای نام‌نویسی شده در پایگاه آمریکایی سوتو کانو، در ۵۰ مایلی شمال پایتخت هندوراس، تگوسیگالیا، تصویب کرد. ۵۰۰ نیروی آمریکایی و پرسنل تدارکاتی در این پایگاه حضور دارند؛ این پایگاه نقش ایستگاه واسطه هواپیمایی را داشت که، بنا به گفته مانوئل زلایا و یک تلگرام افشا شده از وزارت خارجه آمریکا، در طول کودتای نظامی ژوئن ۲۰۰۹، زلایا، رئیس جمهور وقت هندوراس، را از این کشور خارج کرد. زلایا پیشنهاد داده بود تا این پایگاه را در سال ۲۰۰۸ به یک فرودگاه بازرگانی تبدیل کنند. اکنون، مرکز عملیاتی جدیدی برای نیروهای ویژه ارتش آمریکا در این پایگاه در حال ساخت است.
* حجم قراردادهای آمریکا با هندوراس در مدت ۶ ماهه پس از کودتا در این کشور از دو برابر مدت دو ساله پیش از کودتا بیشتر بود
آمریکا همچنین بودجه ساخت یک پایگاه نظامی دیگر در کاراتاسکا در سواحل آتلانتیک را نیز تصویب کرد؛ منطقه‌ای که در قراردادهای پنتاگون از آن با عنوان “منطقه عملیاتی رو به جلو ” یاد می‌شود. این کشور همچنین در ماه آوریل اعلام کرد که یک پایگاه دیگر نیز در جزیره گواناجا در سواحل کارائیب در هندوراس در حال ساخت است که یک مرکز عملیاتی مقابله با تروریسم مواد مخدر و همچنین سربازخانه خواهد بود. حجم قراردادهایی که پنتاگون در مدت شش ماه پس از کودتا در هندوراس به امضا رساند (۲/۱۹ میلیون دلار)، بیش از دو برابر حجم قراردادهای آمریکا در این کشور در طول دو سال قبل از کودتا بود.
* با وجود آن که رئیس جمهور السالوادور گرایشات وسط متمایل به چپ دارد، آمریکا در این کشور نیز در حال ساخت پایگاه‌های نظامی است
به علاوه، پنتاگون در حال ساخت تعدادی پایگاه‌ها، به ویژه پایگاه‌های دریایی، در سواحل آمریکای مرکزی و اجرای مانورها و آموزش‌های گسترده نظامی به شکل مشترک در منطقه است. آمریکا حتی در السالوادور نیز که رئیس جمهور آن، مائوریسیو فونس، فردی با گرایشات وسط متمایل به چپ است، قرار است در ماه ژوئن رهبری یک مانور عظیم نیروهای ویژه را با حضور ارتش‌هایی از ۲۵ کشور جهان به عهده بگیرد. همچنین پنتاگون در حال طراحی و ساخت یک “خانه آتش ” ۶۶۵ هزار دلاری برای نیروهای ویژه آمریکا در السالوادور است که در آگوست به پایان خواهد رسید.
* آمریکا پادگان گروهی که در قتل عام گواتمالا شرکت داشت را بازسازی می‌کند
سال گذشته آمریکا در گواتمالا مانوری را اجرا نمود و همچنین سربازخانه‌ای را برای واحدهای نیروی ویژه گروه بدنام کایبیل بازسازی کرد؛ این گروه پایگاهی در بخش دوردست پتین دارد. دست داشتن گروه کایبیل در اقدام به قتل عام در گواتمالا کاملاً مستند است. اخیراً نیز گزارش شده است که اعضای سابق این گروه با گروه زتا در مکزیک همکاری کرده‌اند؛ زتا گروهی است متشکل از سربازان سابق که به عنوان قاتلان مزدور با قاچاقچیان مواد مخدر همکاری می‌کنند.
* ایجاد پایگاه توسط آمریکا ابزاری جاسوسی از پایگاه‌های نظامی کشورهای دیگر
ایجاد پایگاه توسط آمریکا لزوماً به این معنا نیست که این کشور مالک آن پایگاه است و یا پرسنل خود را در آن نگه خواهد داشت. اما این اقدام ابزاری جاسوسی برای مطلع شدن از جزئیات پایگاه‌ها نظامی کشوری دیگر است و به “تعمیم “، به معنای انسجام، نیروهای مسلح کمک می‌کند.
– مسلح سازی مجدد پاناما
علی‌رغم پیمان کانال پاناما که مفاد آن بسته شدن پایگاه‌های آمریکا در کشور پاناما در سال ۱۹۹۹ بود، پنتاگون در دهه گذشته حضور خود را در این کشور افزایش داده است؛ این مطلب را می‌توان از امضای بیش از ۷۰۰ قرارداد، از سال ۱۹۹۹ به این سو، توسط آژانس‌های وزارت دفاع آمریکا به منظور اجرای پروژه در پاناما درک کرد؛ این قراردادها شامل ساخت پنج پایگاه نظامی متفاوت در مناطق ساحلی پاناما است.
* تلاش پاناما برای ایجاد پایگاه نظامی وابسته به آمریکا
پاناما در ماه آوریل اعلام کرد که در حال ساخت یک پایگاه نظامی وابسته به پایگاه سابق نظامی آمریکا، یک مرکز عملیات‌های امنیتی منطقه‌ای، است؛ این پایگاه قرار است میزبان نیروهای نظامی از سایر کشورهای آمریکای مرکزی و همچنین جمهوری دومینیکن باشد و به یک پایگاه نظارتی SouthCom در فلوریدا متصل شود. ایجاد این مرکز تلاشی دوباره برای محقق کردن پیشنهاد ناموفق دهه ۱۹۹۰ مبنی بر تأسیس یک “مرکز چند ملیتی مقابله با مواد مخدر ” وابسته به پایگاه‌های آمریکا در کانال پاناما است، تا به این وسیله حضور نظامی آمریکا در منطقه حفظ شود. البته پاناما هنوز اعلام نکرده است که آیا آمریکا در این مرکز جدید حضور خواهد داشت یا خیر.
* تخصیص ۲۰۰ میلیون دلار بودجه توسط آمریکا به یک برنامه امنیت منطقه‌ای
رهبران آمریکای مرکزی در ماه ژوئن در گواتمالا گرد هم جمع خواهند شد تا از ایالات متحده، بانک توسعه کشورهای آمریکایی (IDB) و کشورهای دیگر بخواهند تا بودجه میلیارد دلاری برنامه‌ای امنیتی در منطقه را که عمدتاً جنبه نظامی دارد تأمین کنند. بدون در نظر رفتن بودجه پنتاگون، ایالات متحده در قالب برنامه امنیتی منطقه آمریکای مرکزی (CARSI)، بخشی از برنامه‌های خود ایالات متحده، ۲۰۰ میلیون دلار برای این برنامه اختصاص داده است. با این وجود سرویس مطالعاتی کنگره در ماه مارس گزارش داد “تقریباً تمام مقامات کشورهای آمریکای مرکزی معتقدند که در ایجاد این برنامه امنیتی (CARDSI) خود منطقه به میزان کافی در نظر گرفته نشده است. “.
– زنجیره‌های حضور، عقب‌نشینی و پیشروی نظامی آمریکا
در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم دخالت پیوسته نظامی ایالات متحده در مناطق آمریکای مرکزی و دریای کارائیب عمدتاً از طریق دریا و توسط ناوهای کوچک صورت می‌گرفت تا این کشور بتواند اراده خود را در آن دوره، که فاقد پایگاه‌های ثابت نظامی در منطقه بود، به کشورهای منطقه تحمیل کند. اغلب تأسیساتی که این کشور ایجاد می‌کرد ایستگاه‌های تأمین زغال سنگ برای نیروهای دریایی‌اش بود. با تأسیس پایگاه‌هایی در پاناما، کوبا و پورتوریکو در اوایل قرن بیستم و جنگ جهانی دوم، وضعیت تغییر کرد. پاناما به مرکز منطقه تبدیل شد.
* پاناما قانوناً نیروهای مسلح خود را در نتیجه حمله آمریکا به این کشور منحل کرد
آمریکا در دهه ۱۹۵۰ گارد ملی پاناما را تأسیس کرد که در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بیشتر به یک نیروی ملی‌گرا و نظامی‌گرا تبدیل شد. در نتیجه حمله آمریکا در سال ۱۹۸۹ که منجر به فروپاشی نیروهای مسلح پاناما شد، این کشور قانوناً نیروهای مسلح خود را منحل کرد.
* جهت‌گیری دفاعی فعالیت‌های ایالات متحده در آمریکای لاتین در نتیجه تحولات منطقه
پیاده‌سازی پیمان کانال پاناما در سال ۱۹۹۹، اخراج نیروهای نظامی آمریکا از بخش وی‌یک در پورتوریکو در سال ۲۰۰۳ و از اکوادور در سال ۲۰۰۹، تأثیرات ضد امپریالیستی بر بسیاری از دولت‌های منطقه و ظهور برزیل و چین به عنوان ابرقدرت‌های این نیم‌کره، فعالیت‌های نظامی ایالات متحده در آمریکای لاتین را به سمت و سویی دفاعی سوق داده است.
* بازگشت ایالات متحده به راه پیشین خود برای نفوذ در آمریکای مرکزی: استفاده از دریا
اغلب پایگاه‌های نظامی در حال ساخت ایالات متحده در آمریکای مرکزی، پایگاه‌های دریایی هستند؛ این در حالی است که اعزام یگان چهارم نیروی دریایی آمریکا در سال ۲۰۰۸ به منطقه آمریکای لاتین نیز تعداد مانورهای دریایی ایالات متحده را افزایش داده است؛ باز هم نیروهای نظامی ایالات متحده اغلب از راه دریا به آمریکای لاتین وارد می‌شوند.
* پنتاگون بودجه پروژه استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و افزایش برد پرتابی آمریکا در پاناما را تأمین می‌کند
پروژه‌های مربوط به پاناما که پنتاگون بودجه آن‌ها را تأمین می‌کند شامل اول، استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین در پاناما به وسیله استارک ایرواسپیس (Stark Aerospace)، یکی از بخش‌های صنایع دفاع اسرائیل، و دوم، افزایش برد پرتاب [موشک] ایالات متحده است. استارک یک شرکت کوچک است که مقر آن در میسیسیپی قرار دارد؛ فعالیت اصلی این شرکت تولید هواپیماهای بدون سرنشین است؛ هم هواپیماهای نظارتی و غیر مسلح و هم هواپیمای مسلح “شکارچی ” که از آن در عملیات‌های بمباران در افغانستان و عراق استفاده شده است. افزایش برد پرتابی آمریکا، در اواخر دهه ۱۹۹۰ موجب نارضایتی در پیاده‌سازی پیمان کانال شد؛ زیرا ده‌ها هزار بمب فعال در کرانه‌های کانال باقی مانده بود.
– ادامه “برنامه کلمبیا ”
تلاش ایالات متحده برای رسیدن به قدرت نظامی در آمریکای مرکزی هم‌زمان با تحولات مشابه در کلمبیا ادامه می‌یابد. ایالات متحده و کلمبیا در اکتبر ۲۰۰۹ قراردادی را در کلمبیا به امضا رساندند که قرار بود به آمریکا اجازه دهد تا به مدت ده سال از هفت پایگاه در کلمبیا استفاده نظامی کند.
* ادامه ساخت پایگاه‌های آمریکایی در کلمبیا
قوه قضاییه کلمبیا ماه آگوست سال گذشته این قرارداد را لغو کرد؛ زیرا این قرارداد برای تأیید پارلمان و یا تجدید نظر قضایی تحویل پارلمان کلمبیا نشده بود. با این حال، حتی پس از آن که بالاترین مرجع قضایی کلمبیا این قرارداد را “ناموجود ” اعلام کرد، باز هم پنتاگون ساخت حجم بی‌سابقه‌ای از پایگاه‌های جدید را در این کشور آغاز کرد؛ این پایگاه‌ها شامل یک “پایگاه عملیات‌های پیشرفته ” نیروهای ویژه آمریکایی نیز بود.
آژانس‌های نظامی آمریکا در ماه سپتامبر سال ۲۰۱۰ توافق‌نامه‌هایی را، بنا بر اسناد رسمی آمریکا، به ارزش تقریباً ۵ میلیون دلار برای ساخت سه پایگاه در کلمبیا با این کشور امضا کردند. ارزش قراردادهای نظامی پایگاه هوایی تولمایدا (SKTI) در سال اقتصادی که ۳۰ سپتامبر ۲۰۱۰ به پایان رسید، از ارزش جمع چهار سال پیش از آن بیشتر بود.
این قراردادها شامل دو قرارداد پیرامون “پایگاه عملیات‌های پیشرفته ” یگان عملیات‌های ویژه SouthCom ایالات متحده در تولمایدا می‌شد: پایگاهی آموزشی در جنوب بوگوتا، پایتخت کلمبیا. مأموریت یگان عملیات‌های ویژه (SOCSOUTH) “استفاده از یگان‌های کوچک در عملیات‌های مستقیم و غیر مستقیم نظامی متمرکز بر اهداف استراتژیک و یا عملیاتی ” است: از جمله “فراهم‌سازی یک نیروی مقابله با بحران با قابلیت اعزام فوری به مناطق جنگی. “.
* تلاش کلمبیا برای توجیه حضور ارتش آمریکا در این کشور
بنا بر آلفردو بلتران سیرا، عضو سابق قوه قضاییه، “این کار نقض آشکار حق حاکمیت کلمبیا است. ” او اظهار می‌کند: “به یاد بیاورید که دولت پیش‌تر نیز تلاش کرد تا، در نقاب توافق‌نامه‌ای که قوه قضاییه در نهایت آن را لغو نمود، حضور ارتش آمریکا را در کشور توجیه کند. “.
* نشانه‌های تلاش آمریکا برای اعمال نفوذ نظامی در آمریکای جنوبی
این توافق‌نامه همچنین مخالفت شدید منطقه‌ای را نیز در سال ۲۰۰۹ به دنبال داشت؛ زیرا در اسناد برنامه‌ریزی و بودجه پنتاگون از عبارت “دولت‌های ضد آمریکایی ” استفاده و به انجام “عملیات‌های گوناگون ” در منطقه اشاره شده بود که نشان می‌داد ایالات متحده به دنبال اعمال قدرت نظامی در آمریکای جنوبی است. اکنون نیز ساخت یک “پایگاه عملیات‌های پیشرفته ” آمریکایی در کلمبیا نگرانی‌های مشابهی را به وجود می‌آورد.
* امضای قراردادهای نظامی دیگری میان آمریکا و کلمبیا
علاوه بر قراردادهای جدید که از پایگاه‌های نظامی نام می‌برند، قراردادهای نظامی دیگری به ارزش ۵/۲ میلیون دلار نیز در ماه سپتامبر در زمینه ساخت چندین پایگاه در مناطقی مجهول از کلمبیا به امضا رسیده بود. در اکتبر ۲۰۰۹، تنها چند روز پیش از امضای توافق‌نامه پایگاه در کلمبیا که توسط قوه قضاییه این کشور لغو شد، قرارداد نظامی دیگری نیز در زمینه ساخت پایگاه به ارزش ۵/۵ میلیون دلار به امضا رسیده بود؛ این قرارداد به عنوان “صنعت هوایی تولمایدا ” تشریح شده است. سازمان ره پویان صلح (FOR) اطلاعات مربوط به این قرارداد را از یک وب‌سایت عمومی کسب کرد که اطلاعات قراردادهای ملی آمریکا در آن وجود دارند: از جمله محلی که قرارداد در آن اجرا می‌شود.
* مسئله چگونگی کاهش قدرت‌طلبی آمریکا در منطقه
تعداد افرادی که معتقدند پاسخ نظامی به قاچاقچیان مواد مخدر تنها منجر به وخیم‌تر شدن اوضاع می‌شود در حال افزایش است: از جمله رئیس‌جمهورهای سابق کشورهای آمریکای لاتین و مکزیک که از جنگ خسته شده‌اند. اکنون سؤالی که مطرح است این است که جامعه مدنی در آمریکای لاتین و آمریکا چگونه می‌تواند به تلاش روزافزون پنتاگون برای رسیدن به قدرت نظامی بیشتر در منطقه پاسخ دهد؟
