با برگزاری رقابتهای دسته ۷۷ کیلوگرم، مسابقه‌های جهانی وزنه‌برداری به نیمه خود می‌رسد و باید پس از آن در انتظار رقابتهای چهار وزن دوم بود. چهار وزنی که به صورت سنتی شانس کسب مدال ایران در آنها بیشتر است.
اما در این روزهای ابتدایی رقابتها، شاید پرتعدادترین سوال از تیم ایران و وابستگان آن علت نبود بهداد سلیمی در رقابتها است. سلیمی که از سال ۲۰۱۰ و با قهرمانی در رقابتهای جهانی آنتالیا درخشید، در سال ۲۰۱۱ با شکستن رکورد یک ضرب دسته فوق سنگین دنیا به ستاره‌ای در دنیای وزنه‌برداری بدل شد. او دوبار پیاپی قهرمان جهان شد و با قهرمانی در بازیهای المپیک ۲۰۱۲ توانست عنوان قوی‌ترین مرد جهان را به خود اختصاص دهد. همین سه رقابت در سه سال در کنار دو مدال طلای بازیهای آسیایی بهداد سلیمی را به یک فوق ستاره در وزنه‌برداری بدل کرد.
این فوق ستاره سنگین وزن دنیا پس از بازیهای المپیک لندن، تاکنون هیچگاه نتوانسته به فروغ گذشته خود بازگردد. او در سال ۲۰۱۳ رقابتهای جهانی را به همراه چند تن دیگر از هم تیمی‌هایش تحریم کرد تا یک مدال طلای ارزشمند از کارنامه افتخاراتش حذف شود و در سال ۲۰۱۴ اگرچه قهرمان بازیهای آسیایی شد، اما در رقابتهای جهانی همین سال به نایب قهرمانی بسنده کرد. شاید رقابتهای جهانی ۲۰۱۵ در آمریکا مجالی بود برای درخشش و بازگشت سلیمی به سطح اول جهان، اما مصدومیت نابهنگام گریبان او را گرفت تا سلیمی این شانس را هم برای افزایش افتخاراتش در دنیای وزنه‌برداری از دست بدهد.
با این وجود سوال متداول اهالی وزنه‌برداری این روزها در هیوستون آمریکا این است که بهداد چرا در رقابتها حاضر نشده است. حتی بسیاری از علاقه مندان ایرانی هم که چندان در جریان اخبار وزنه‌برداری نیستند، در تیم ایران دنبال بهداد سلیمی می گردند.
به طور حتم بسیاری از سنگین وزنهای دنیا از نیامدن بهداد سلیمی به هیوستون خوشحالند، چون یکی از شانسهای اصلی کسب مدال طلا در رقابتها نیست، اما در عوض تیم ایران و بسیاری از علاقه مندان وزنه‌برداری از نبود بهداد در رقابتها متاسف هستند.
امیدواریم با حل مشکلات، بهداد سلیمی بتواند بار دیگر در صحنه رقابتهای بین‌المللی حاضر شده و برای ایران افتخارآفرینی کند.
