به گزارش افق نیوز به نقل از مهر ، زکریا طی مقاله ای در روزنامه واشنگتن پست نوشت:
شاید هیچ رییس جمهور دیگری را سراغ نداشته باشیم که مانند دونالد ترامپ به صورتی مداوم به کشوری دیگر (در اینجا کشور چین منظورمان است) اینچنین حمله لفظی کرده باشد.
ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی اش بارها از تجاوز چین به ایالات متحده آمریکا و اینکه این کشور با کاهش تصنعی ارزش پول خود در مقابل دلار آمریکا، سبب مغلوب شدن آمریکا در جنگی تجاری شده است، سخن گفت. از زمانی که وی انتخاب شده است بارها از رهبر تایوان سخن گفته و به سیاست های جنگ طلبانه خود به سمت پکن ادامه داده است.
آنچه واقعیت ها و استراتژی های چین به مانشان می دهد اینست که هیچ کشوری بجز چین از این سیاستهای حمایت گرایانه و ضد جهانی شدن ترامپ بهره نخواهد برد و فرصتی بسیار بزرگ نصیب چینی ها برای تسلط بر تجارت جهانی ایجاد شده است. چرا؟
مقامات چینی اشاره می کنند که سلاح اقتصادی آنها بسیار خوب عمل می کند. چین از یک طرف بازاری بزرگ برای کالاهای آمریکایی بشمار می آید و از طرف دیگر این کشور در سال گذشته رقمی بالغ بر ۴۶ میلیارد دلار در اقتصاد آمریکا سرمایه گذاری کرده است. در عین حال گزارشات رسمی نشان می دهد که اقتصاد چین روز به روز از وابستگی خود به اقتصاد جهانی و بخش خارجی کاسته و نقش اقتصاد داخلی در رشد اقتصادی افزایش یافته است؛ بطوری که ۱۰ سال پیش حدود ۳۵ درصد رشد اقتصادی سالانه این کشور بر دوش بخش تجارت خارجی بوده و این در حالیست که امروز این رقم به ۲۲ درصد کاهش یافته است.
چین تغییر کرده است. برندهای غربی موجود به شدت کمیاب شده اند و شرکتهای چینی اکنون تقریباً نقشی بی چون و چرا در رشد اقتصاد داخلی بازی می کنند. شرکت های چند کسب و کاره چینی به خوبی از شرکت های آمریکایی آموخته اند و شرکتهای فعال در حوزه فناوری بسیار نوآور بوده اند و بسیاری از جوانان چینی هم اکنون افتخار می کنند که نسخه های بومی شده آنها از گوگل، آمازون و فیسبوک بمراتب سریع تر و در عین حال پیچیده تر از نسخه اصلی آن می باشد.
این وضعیت امروزین چین تا حد زیادی محصول سیاستهای دولت این کشور می باشد. جفری ایملت، مدیر اجرایی جنرال الکتریک در سال ۲۰۱۰ اشاره کرد که چین به دشمن شرکتهای خارجی تبدیل شده است. شرکتها و غول های فناوری آمریکا در چین به دلیل قوانین رسمی و یا غیر رسمی دست و پاگیر اعمال شده توسط دولت این کشور، پای در گل مانده اند.
گام بعدی در استراتژی چین به نظر می رسد بهره برداری از خلاء رهبری بوجود آمده در زمینه تجارت جهانی، به دلیل عقب نشینی احتمالی آمریکا به دنبال سیاستهای حمایت گرایانه ترامپ، خواهد بود. از زمانی که ترامپ به سیاستهای حمایت گرایانه خود و دیوار کشی بین همسایگان جنوبی خود سخن گفته، رییس جمهور چین سفرهای متعددی به کشورهای آمریکای لاتین داشته و آخرین سفر در ماه نوامبر صورت گرفت و در ۴ سال اخیر این سومین سفر وی به کشورهای حوزه آمریکای لاتین می باشد. به گزارش بلومبرگ او ۴۰ توافق اقتصادی را امضاء کرده و دو طرف برای سرمایه گذاری میلیارد دلاری چینی ها در آمریکای لاتین به توافقات چشمگیری رسیده اند.
استراتژی محوری چینی ها، کسب منفعت از بیانیه به شدت نادرست ترامپ در مورد مرگ پیمان بین کشورهای آسیایی و اقیانوسیه(موسم به ترانس پاسیفیک) می باشد. این پیمان تجاری که بین آمریکا و ۱۱ کشور دیگر منعقد شده است، هدفش کاهش موانع تعرفه ای برای تجارت و سرمایه گذاری و اعمال فشار به اقتصادهای بزرگ آسیا همانند ژاپن و ویتنام برای بازتر کردن اقتصاد خود و حرکت به سمت بازار می باشد. اکنون چین نسخه خود را در این خصوص پیشنهاد داده است که از یک طرف رقیبی جدی برای ایالات متحده آمریکاست و از طرف دیگر به نفع رویکرد مرکانتلیستی(مکتب سوداگری) دولت چین می باشد.
(مرکانتلیستها بر اجرای سه سیاست اقتصادی تاکید جدی دارند: ممنوعیت ورو کالاها بصورت آماده و ساخته شده که باعث بیکاری در کشور می‌شود؛ ممنوعیت صدور مواد خام از کشور که باعث تضعیف صنعت به علت نبود مواد اولیه در داخل کشور می‌شود؛ ممنوعیت مهاجرت نیروهای متخصص به خارج از کشور)
استرالیا به عنوان یکی از مهمترین کشورهای درگیر در پیمان ترانس پاسیفیک اعلام کرده است که از نسخه جایگزین چین حمایت می کند و دیگر کشورهای آسیایی نیز به زودی زود این موضوع را اعلام خواهند کرد.
در اجلاس همکاری های اقتصادی آسیا و اقیانوسیه که در ماه نوامبر در پرو برگزار شد، جان کی نخست وزیر نیوزیلند این موضوع را به سادگی هرچه تمام تر بیان کرد: « پیمان ترانس پاسیفیک به طور کلی نشان از رهبری بلامنازع ایالات متحده آمریکا در منطقه آسیا دارد… ما واقعاً دوست داریم که آمریکا در منطقه حضور داشته باشد… اما در نهایت اگر آمریکا در منطقه حضور نداشته باشد این توافقنامه از درجه اعتبار ساقط نخواهد شد و این چین است که نقش آمریکا را پُر خواهد کرد.»
