افق آنلاین ، چهار نوع آنفلوآنزا شامل A، B، C و D می شوند. آنفلوآنزای A و آنفلوآنزای B در هر زمستان موجب همه گیری این بیماری در نقاط مختلف جهان می شوند. آنفلوآنزای نوع C معمولا خفیف تر از انواع A و B است و به راحتی پخش نمی شود. نوع D آنفلوآنزا بیشتر احشام و نه انسان را تحت تاثیر می دهد.
دانشمندان آنفلوآنزای A را بر اساس پروتئین هایی که روی سطح ویروس وجود دارند به دو زیرنوع اضافه تقسیم کرده اند. این پروتئین ها شامل هماگلوتینین (H) و نورآمینیداز (N) می شوند که به ویروس در اتصال به سلول ها در بدن کمک کرده و موجب عفونت می شوند.
۱۸ زیرنوع مختلف H که از H1 تا H18 را در بر می گیرند و ۱۱ زیرنوع N از N1 تا N11 وجود دارند. همچنین، هر زیرنوع دارای سویه های مختلف هستند که هرچه بیشتر ویروس را تحت تاثیر قرار می دهند.
برخی سویه های ویروس آنفلوآنزا A، مانند ویروس H5N1 یا آنفلوآنزای پرندگان، گاهی اوقات انسان ها را نیز آلوده کرده و موجب بیماری جدی می شوند. کارشناسان به دقت این سویه ها را زیر نظر داشته و تلاش می کنند چگونگی تغییر آنها و این که چگونه ممکن است بر مردم تاثیرگذار باشند را پیش بینی کنند.
علائم
یک فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است آبریزش یا گرفتگی بینی را تجربه کند. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری بیماری آمریکا، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
– دمای بالای بدن که سه تا چهار روز ادامه دارد
– آبریزش یا گرفتگی بینی
– عرق سرد و لرز
– دردهایی که ممکن است شدید باشند
– سردرد
– خستگی
همه افراد مبتلا به آنفلوآنزا تمام این علائم را تجربه نمی کنند. به عنوان مثال، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است تب نداشته باشد.
علائم آنفلوآنزا معمولا به طور ناگهانی شکل می گیرند و نسبت به سرماخوردگی از شدت بیشتری برخوردار هستند. در ابتدا، فرد مبتلا به آنفلوآنزا ممکن است شرایط زیر را تجربه کند:
– دمای بالای بدن
– آبریزش یا گرفتگی بینی
– سرفه خشک
– عرق سرد و لرز
– درد که ممکن است شدید باشد
– سردرد
– خستگی و احساس ناخوشی
– بی اشتهایی
علائم آنفلوآنزا در بزرگسالان
بزرگسالانی که علائم زیر را تجربه می کنند باید بلافاصله در پی دریافت کمک پزشکی باشند:
– دشواری در تنفس
– درد یا فشار در ناحیه سینه یا شکم
– سرگیجه، سردرگمی، یا از دست دادن هوشیاری
– تشنج
– عدم دفع ادرار که ممکن است نشان دهنده کم آبی بدن باشد
– درد شدید، ضعف، و ناپایداری
– تب یا سرفه ای که از بین می رود و دوباره شکل می گیرد
– تشدید دیگر مشکلات سلامت موجود
علائم آنفلوآنزا در کودکان
کودکان معمولا علائمی مشابه با بزرگسالان دارند، اما می توانند علائم گوارشی مانند تهوع، استفراغ، و اسهال را نیز تجربه کنند.
اگر یک کودک با علائم زیر مواجه است باید بلافاصله کمک پزشکی دریافت کند:
– دشواری در تنفس
– تنفس سریع
– آبی شدن رنگ پوست صورت یا لب ها
– سینه درد یا کشیده شدن دنده ها به سمت داخل هنگام تنفس
– دردهای شدید
– کم آبی بدن، به عنوان مثال، عدم دفع ادرار برای ۸ ساعت و گریه بدون اشک
– فقدان هوشیاری یا عدم تعامل با دیگران
– تب بالای ۱۰۴ درجه فارنهایت (۴۰ درجه سلسیوس) یا هر میزان تب در کودکی که کمتر از ۱۲ هفته سن دارد
– تب یا سرفه ای که از بین می رود و دوباره شکل می گیرد
– تشدید هر گونه مشکل سلامت موجود دیگر
علائم آنفلوآنزا در نوزادان
آنفلوآنزا می تواند برای نوزادان خطرناک باشد. در صورت مشاهده علائم، پدر و مادر یا سرپست نوزاد باید در پی دریافت کمک پزشکی فوری باشند.
از علائم آنفلوآنزا در نوزادان می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– خستگی بسیار زیاد
– سرفه و گلو درد
– آبریزش یا گرفتگی بینی
– تب ۱۰۰ درجه فارنهایت (۳۷٫۸ درجه سلسیوس) یا بیشتر
– استفراغ یا اسهال
نوزاد به دریافت کمک پزشکی اضطراری نیاز دارد اگر با علائم زیر مواجه است:
– تمایلی ندارد فردی وی را نگه دارد
– پوست وی به رنگ آبی یا خاکستری تغییر کرده است
– به سرعت نفس می کشد یا با دشواری در تنفس مواجه است
– تب همراه با یک راش پوستی دارد
– علائمی را تجربه می کند که از بین می روند و دوباره شکل می گیرند
– نشانه های کم آبی بدن، به عنوان مثال عدم دفع ادرار، را نشان می دهد
– از خواب بیدار نمی شود یا تعاملی با دیگران ندارد
– استفراغ شدید و پایدار را تجربه می کند
علائم آنفلوآنزای نوع A
اگر فردی با علائم زیر مواجه باشد ممکن است به آنفلوآنزای نوع A مبتلا شده باشد:
– تب و لرز
– سردرد
– دردهای عضلانی
– خستگی
– ضعف
– آبریزش یا گرفتگی بینی
– گلو درد و سرفه
علائم آنفلوآنزای نوع B
علائم آنفلوآنزای نوع B نیز مشابه با علائم آنفلوآنزای نوع A هستند.
هر آنچه باید درباره آنفلوآنزا بدانید
درمان
بیشتر افراد قادر هستند آنفلوآنزا را در خانه درمان کنند. ترکیبی از درمان های مبتنی بر سبک زندگی و داروهای بدون نسخه می توانند به تسکین علائم آنفلوآنزا کمک کنند.
داروهای مسکن می توانند به مدیریت سردرد و دردهای بدن کمک کنند. یک پزشک می تواند بهترین گزینه ها را توصیه کند.
برخی داروهای مسکن، مانند آسپرین، برای افراد زیر ۱۶ سال مناسب نیستند. استفاده از آسپرین در این سنین می تواند ابتلا به «سندرم ری» (Reye’s Syndrome) را در پی داشته باشد که نوعی اختلال نادر است و مغز و کبد را تحت تاثیر قرار می دهد.
در شرایطی که گزینه های بدون نسخه مختلفی در دسترس هستند، مشورت با یک فرد متخصص برای انتخاب بهترین گزینه ها اهمیت دارد.
داروهای آنفلوآنزا
یک ویروس موجب آنفلوآنزا می شود، از این رو، آنتی بیوتیک ها تاثیری در درمان این بیماری نخواهند داشت و داروهای ضد ویروس باید تجویز شوند. پزشک تنها زمانی آنتی بیوتیک ها را تجویز خواهد کرد که یک عفونت باکتریایی همراه با آنفلوآنزا وجود داشته باشد.
داروهای ضد ویروس از تکثیر ویروس در بدن بیمار پیشگیری می کنند. از جمله این داروها می توان به اسلتامیویر (تامیفلو) و زانامیویر (رلنزا) اشاره کرد.
در سال ۲۰۱۸، سازمان غذا و داروی آمریکا یک داروی جدید به نام بالوکساویر ماربوکسیل (زوفلوزا) را برای آنفلوآنزای حاد و بدون عارضه تایید کرد.
افرادی می توانند از این دارو استفاده کنند که ۱۲ ساله یا بزرگ‌تر باشند و در کمتر از ۴۸ ساعت دارای علائم بوده اند.
درمان های خانگی برای آنفلوآنزا
زمانی که فردی به آنفلوآنزا مبتلا شده است، انجام اقدامات زیر ضروری است:
– ماندن در خانه و استراحت به میزان کافی
– پرهیز از تماس با افراد دیگر تا حد امکان
– گرم نگه داشتن بدن
– مصرف فراوان مایعات و غذاهای سالم
– پرهیز از الکل
– پرهیز از سیگار زیرا خطر بروز عوارض را افزایش می دهد
از جمله گزینه های دیگر برای مقابله با آنفلوآنزا در خانه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– مصرف آب مرغ
– مصرف چای های گیاهان دارویی
– مصرف مکمل های ویتامین
با این وجود، نتایج مطالعات در این زمینه که موارد بالا می توانند به درمان آنفلوآنزا کمک کنند یا خیر یکدست نیستند.
تشخیص آنفلوآنزا
اگر فردی به واسطه علائم آنفلوآنزا به پزشک مراجعه کند، وی ابتدا درباره علائمی که فرد با آنها مواجه است، پرسش خواهد کرد و یک معاینه بدنی انجام می دهد. پزشک ممکن است از ابزاری شبیه چوب بستنی برای بررسی شرایط این قسمت از بدن بیمار استفاده کند.
سرماخوردگی یا آنفلوآنزا
آنفلوآنزا و سرماخوردگی دارای برخی علائم شبیه به هم هستند و این شرایط می تواند اغلب موجب سردرگمی بیمار شود.
از علائم آنفلوآنزا و سرماخوردگی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– آبریزش یا گرفتگی بینی
– گلو درد
– سرفه
– ناراحتی سینه
– خستگی
با این وجود، برخی تفاوت ها بین این دو بیماری وجود دارند:
سرماخوردگی به ندرت با تب همراه است، در شرایطی که تب معمولا یکی از علائم آنفلوآنزا است.
علائم سرماخوردگی معمولا به تدریج شکل می گیرند، در شرایطی که علائم آنفلوآنزا به طور ناگهانی و به سرعت رخ می دهند.
علائم سرماخوردگی معمولا از شدت کمتری نسبت به علائم آنفلوآنزا برخوردار هستند.
پس از ابتلا به آنفلوآنزا، فرد ممکن است تا چند هفته با احساس خستگی مواجه باشد.
آنفلوآنزا احتمال بیشری دارد موجب عوارض شود و حتی می تواند جان بیمار را در معرض خطر قرار دهد.
آنفلوآنزا یا مسمومیت غذایی
انواع بسیاری از ویروس ها وجود دارند و برخی از آنها می توانند بر دستگاه گوارش انسان تاثیرگذار باشند. افراد گاهی اوقات این شرایط را « آنفلوآنزای معده » می نامند. این بیماری با آنفلوآنزا که یک بیماری تنفسی محسوب می شود، فرق دارد.
شایع‌ترین دلیل آنفلوآنزای معده نوروویروس است که از طریق غذا یا نوشیدنی آلوده وارد بدن می شود. از جمله علائم این شرایط می توان به حالت تهوع، استفراغ، و اسهال اشاره کرد. مسمومیت غذایی موجب بروز علائم مشابهی می شود.
آنفلوآنزا یا سینه پهلو
سینه پهلو می تواند عامل باکتریایی یا ویروسی داشته باشد. علائم این بیماری می توانند شبیه آنفلوآنزا به نظر برسند، اما بیمار مبتلا به سینه پهلو ممکن است دردی تیز و گزنده را در سینه، به ویژه هنگام تنفس عمیق یا سرفه، احساس کند.
سینه پهلوی باکتریایی می تواند به آرامی یا به صورت ناگهانی شکل بگیرد. از جمله علائم این بیماری می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– دمای بسیاری بالای بدن
– تعریق
– تنفس و نبض سریع
– آبی شدن بستر ناخن ها به واسطه کمبود اکسیژن
علائم سینه پهلوی ویروسی مشابه با علائم آنفلوآنزا هستند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– تب
– سرفه خشک
– سردرد
– بدن درد و ضعف
با این وجود، برخلاف علائم آنفلوآنزا، علائم سینه پهلو معمولا به تدریج شکل می گیرند. هر فردی که با تب بالا و دشواری در تنفس مواجه است باید برای بررسی دقیق شرایط بلافاصله به پزشک مراجعه کند.
فصل آنفلوآنزا چه زمانی است؟
افراد می توانند در هر زمانی از سال به آنفلوآنزا مبتلا شوند، اما این بیماری طی فصل آنفلوآنزا شایع‌تر است. زمان و مدت فصل آنفلوآنزا از سالی به سال دیگر تغییر می کند، اما معمولا در پاییز و زمستان رخ می دهد.
فعالیت آنفلوآنزا اغلب در ماه اکتبر (مهر) افزایش می یابد و می تواند تا اواخر ماه مه (اردیبهشت) ادامه یابد. با این وجود، این بیماری از دسامبر (آذر) تا فوریه (بهمن) شایع‌تر است.
پیشگیری
واکسن آنفلوآنزا می تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند، اما ۱۰۰ درصد موثر نیست. افراد باید برخی اقدامات سبک زندگی را برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری مد نظر قرار دهند که در ادامه به برخی از آنها اشاره شده است.
نکته های سبک زندگی برای پیشگیری از آنفلوآنزا
– رعایت بهداشت، از جمله شستشوی منظم دست ها
– تقویت سیستم ایمنی بدن از طریق دنبال کردن یک رژیم غذایی سالم
– ترک یا پرهیز از سیگار زیرا افراد سیگاری احتمال بیشتری با عوارض مواجه شوند
– پرهیز از تماس با افراد مبتلا به آنفلوآنزا
همچنین، افراد مبتلا به آنفلوآنزا باید از تماس با دیگران پرهیز کنند تا احتمال انتقال و گسترش بیماری کاهش یابد.
مسری بودن
ویروس آنفلوآنزا می تواند از طریق قطرات مایع ریزی که از بدن فرد بیمار سرچشمه می گیرند، منتقل شود. فرد مبتلا به بیماری می تواند ویروس را هنگام سرفه، عطسه، صحبت یا تنفس به فرد دیگری تا فاصله ۶ فوتی (حدودا دو متر) انتقال دهد.
فردی که سالم به نظر می رسد نیز می تواند ویروس را یک روز پیش از این که بروز علائم را تجربه کند به دیگران منتقل کند. به بیان دیگر، این احتمال وجود دارد که شما ویروس را پیش از این که خودتان بدانید بیمار هستید به دیگران انتقال دهید. افراد مبتلا به آنفلوآنزا می توانند برای پنج تا هفت روز پس از ظهور علائم ویروس را به دیگران انتقال دهند.
افرادی دارای سیستم ایمنی ضعیف، افراد پیر، و کودکان ممکن است ویروس را برای مدت زمانی بیشتر از این به دیگران انتقال دهند.
آنفلوآنزا طی سه تا چهار روز پس از ظهور علائم بسیار مسری است.
انتقال
یک فرد می تواند در صورت ورود ویروس از طریق دهان، بینی یا چشم به بدن و حمله آن به دستگاه تنفسی با علائم آنفلوانزا مواجه شود.
این انتقال می تواند به روش های زیر رخ دهد:
– فردی که به ویروس مبتلا نیست در نزدیکی یا در تماس با فرد مبتلا به آنفلوآنزا باشد.
– فردی که به ویروس مبتلا نیست با سطوح حاوی ویروس در تماس باشد و سپس دهان، بینی یا چشم های خود را لمس کند.
پژوهش ها نشان داده اند که حتی تنفس نیز می تواند به گسترش ویروس آنفلوآنزا منجر شود.
دوره نهفتگی
دوره نهفتگی بیماری مدت زمانی است که بین آلوده شدن فرد توسط ویروس تا زمان بروز علائم طول می کشد.
برای آنفلوآنزا این بازه زمانی معمولا حدود ۲ روز است، اما می تواند از یک تا چهار روز متغیر باشد.
همانگونه که پیشتر نیز اشاره شد، فرد می تواند حتی پیش از ظهور علائم نیز ویروس را به دیگران انتقال دهد.
آنفلوآنزا در زمان بارداری
آنفلوآنزا می تواند طی دوران بارداری بسیار جدی‌تر باشد، زیرا بارداری بر چگونگی عملکرد سیستم ایمنی بدن تاثیر می گذارد. اگر زن باردار به آنفلوانزا مبتلا شود، ممکن است برای درمان به بستری شدن در بیمارستان نیاز داشته باشد.
از عوارض ابتلا به آنفلوآنزا طی دوران بارداری می توان موارد زیر اشاره کرد:
– تولد زودرس
– وزن کم نوزاد هنگام تولد
– زایمان نوزاد مرده
آنفلوآنزا می تواند برای نوزادان تازه به دنیا آمده مرگبار باشد. خطراتی که مادر را تهدید می تواند شامل احتمال بیشتر مواجهه با عوارضی مانند برونشیت، و عفونت های گوش و خون می شوند.
آنفلوآنزا چه مدت طول می کشد؟
علائم آنفلوآنزا به صورت ناگهانی شکل می گیرند و معمولا دو روز پس از عفونت ظاهر می شوند. بیشتر علائم پس از حدود یک هفته از بین می روند، اما سرفه ممکن است برای دو هفته ادامه داشته باشد.
در برخی موارد، فرد ممکن است تا یک هفته پس از بهبود علائم همچنان قابلیت انتقال بیماری به دیگران را داشته باشد.
در صورت بروز عوارض، مدت زمان لازم برای بهبودی می تواند طولانی‌تر شود. برخی عوارض شدید می توانند اثری بلند مدت، از جمله نارسایی کلیوی، بر سلامت فرد داشته باشند.
برخی افراد، خستگی پس از بیماری را برای یک هفته یا بیشتر پس از بهود علائم تجربه می کنند. آنها ممکن است با احساس خستگی و ناخوشی مداوم مواجه باشند.
جدول زمانی
به طور معمول، آنفلوآنزا ممکن است به ترتیب زیر پیشرفت کند:
– ویروس معمولا از راه بینی یا دهان وارد بدن فرد شده و وی را آلوده می سازد.
– پس از یک روز، وی ممکن است قادر به انتقال ویروس به دیگران باشد.
– علائم بیماری یک یا دو روز پس از عفونت ظاهر می شوند.
– احتمال انتقال بیماری به دیگران در سه تا چهار روز پس از ظهور علائم در بیشترین سطح قرار دارد.
– پس از گذشت چهار روز، تب و دردهای عضلانی تسکین می یابند.
– پس از گذشت یک هفته، بیشتر علائم بیماری از بین می روند.
– خطر انتقال ویروس پنج تا هفت روز پس از ظهور علائم از بین می رود.
– سرفه و خستگی ممکن است بیش از یک هفته ادامه داشته باشند.
گروه‌هایی که در معرض خطر بیشتری قرار دارند
آنفلوآنزا معمولا یک بیماری جدی نیست، اما شرایطی ناخوشایند است. برخی افراد ممکن است با بروز عوارض ناشی از بیماری مواجه شوند که برخی از آنها حتی می توانند زندگی فرد را در معرض خطر قرار دهند.
از جمله عوارضی که می توانند به واسطه آنفلوآنزا رخ دهند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– سینه پهلوی باکتریایی
– کم آبی بدن
– تشدید بیماری های مزمن دیگر، مانند نارسایی احتقانی قلب، آسم، یا دیابت
– مشکلات سینوس و عفونت های گوش
خطر تجربه علائم شدید و عوارض آنفلوآنزا در موارد زیر بیشتر است:
– بزرگسالانی که بیش از ۶۵ سال سن دارند
– نوزادان و کودکان
– زنان باردار
– افرادی که به بیماری قلبی یا قلبی‌عروقی مبتلا هستند
– افراد که مشکلات سینه، مانند آسم یا برونشیت مبتلا هستند
– افراد که به بیماری کلیوی یا دیابت مبتلا هستند
– افرادی که از داروهای استروئیدی استفاده می کنند
– افرادی که تحت درمان سرطان قرار دارند
– افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند
واکسن آنفلوآنزا
بهترین روش برای پیشگیری از آنفلوآنزا دریافت هر ساله واکسن این بیماری است.
دو نوع واکسن آنفلوآنزا وجود دارند:
واکسن تزریقی آنفلوآنزا: یک متخصص سلامت و بهداشت با استفاده از سرنگ معمولا این واکسن را در بازو تزریق می کند. این نوع برای هر فردی که بیش از شش ماه سن دارد، از جمله افراد سالم و آنهایی که به بیماری های مزمن مبتلا هستند، مناسب است.
اسپری بینی واکسن آنفلوآنزا: این نوع نیز حاوی ویروس های آنفلوآنزای زنده و ضعیف شده است که موجب بیماری نمی شوند.
واکسن آنفلوآنزای فصلی
یک واکسن آنفلوآنزا حاوی ویروس ضعیف شده آنفلوآنزا است که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– ویروس آنفلوآنزای A (H1N1)
– ویروس (H3N2) آنفلوآنزا
یک یا دو ویروس آنفلوآنزا B
با این وجود، ویروس ها می توانند با گذشت زمان سازگار شده و تغییر کنند، از این رو، دانشمندان ممکن است هر ساله به تنظیم محتوای واکسن ها نیاز داشته باشند.
داده های کسب شده از برنامه های نظارتی بین المللی می تواند به کارشناسان در پیش بینی انواع احتمالی ویروس که در فصل آنفلوآنزا شایع می شوند، کمک کنند. محافظت حدود دو هفته پس از دریافت واکسن آغاز می شود.
عوارض جانبی واکسن آنفلوآنزا
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا به این نکته اشاره دارد که واکسن آنفلوآنزا از سابقه ایمنی خوبی برخوردار است و موجب ابتلا به بیماری آنفلوآنزا نمی شود.
فردی که واکسن آنفلوآنزا را دریافت می کند ممکن است عوارض جانبی زیر را تجربه کند، اما شدت آنها خفیف است و معمولا طی چند روز برطرف می شوند:
– درد، قرمزی و تورم در محل تزریق
– سردرد
– تب
– حالت تهوع
– دردهای عضلانی
حدود یک تا دو نفر در هر یک میلیون نفر ممکن است پس از دریافت واکسن آنفلوآنزا شرایطی به نام سندرم گیلن باره (Guillain-Barré Syndrom) را تجربه کنند. با این وجود، احتمال ابتلا به این شرایط پس از ابتلا به آنفلوآنزا نیز وجود دارد و خطر آن نیز بیشتر از زمانی است که فرد واکسن دریافت می کند. خطر ابتلا به سندرم گیلن باره ممکن است در صورت استفاده از نسخه اسپری بینی واکسن آنفلوآنزا کمتر باشد.
اگر پس از دریافت واکسن، فرد دچار کهیر، تورم، و دشواری در تنفس شود باید در پی دریافت کمک پزشکی فوری باشد زیرا این موارد ممکن است نشانه ای از یک واکنش آلرژیک باشند. یک واکنش شدید که به نام «آنافیلاکسی» شناخته می شود می تواند حتی زندگی فرد را در معرض خطر قرار دهد.
افرادی که قبلا به دریافت یک واکسن واکنش آلرژیک نشان داده اند نباید از واکسن آنفلوآنزا استفاده کنند.
واکسن آنفلوآنزا و بارداری
دریافت واکسن آنفلوآنزا طی دوران باردرای خطری ندارد و پزشکان آن را توصیه می کنند. حدود دو هفته طول می کشد تا پس از دریافت واکسن محافظت در بدن شکل بگیرد. واکسن به جنین نیز منتقل می شود و مقداری محافظت در برابر آنفلوآنزا نیز برای وی فراهم می کند.
نوزادان تازه متولد شده نمی توانند واکسن آنفلوآنزا دریافت کنند، اما آنفلوآنزا می تواند برای آنها خطرناک باشد. دریافت واکسن می تواند هم برای مادر و هم برای فرزند متولد نشده وی مفید باشد.
اثربخشی واکسن آنفلوآنزا
واکسن آنفلوآنزا نمی تواند محافظت ۱۰۰ درصدی در برابر بیماری ایجاد کند زیرا دانشمندان نمی توانند به طور دقیق انواع ویروسی که طی یک فصل شایع می شوند را پیش بینی کنند.
عوامل مختلفی می توانند در اثربخشی واکسن آنفلوآنزا در هر سال موثر باشند که از آن جمله می توان به سن و سلامت کلی فرد دریافت کننده واکسن و همچنین انطباق واکسن با ویروس های شایع اشاره کرد.
واکسن آنفلوآنزا و سالمندان
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا دریافت واکسن آنفلوآنزا برای افراد ۶۵ ساله و پیرتر را توصیه کرده است. با افزایش سن، احتمال مواجهه با عوارض در صورت ابتلا به آنفلوآنزا بیشتر می شود.
افراد پیرتر ممکن است به دوز بیشتری از واکسن نیاز داشته باشند زیرا سیستم ایمنی بدن آنها ممکن است توانایی کمتری برای مقاومت در برابر ویروس آنفلوآنزا داشته باشد. همانگونه که پیشتر اشاره شد، واکسن نمی تواند محافظت ۱۰۰ درصدی در برابر بیماری ایجاد کند، اما خطر ابتلا به آنفلوآنزا و شدت عوارض آن را کاهش می دهد.
افراد ۶۵ ساله یا پیرتر می توانند با پزشک خود درباره دریافت واکسن آنفلوآنزا صحبت کنند. پزشک توصیه های لازم و انتخاب بهترین واکسن را ارائه خواهد کرد.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
در موارد زیر مراجعه به پزشک اهمیت دارد:
– افراد آسیب پذیر یا آنهایی که به یک بیماری و مشکل سلامت دیگر مبتلا هستند.
– افرادی که دارای یک سیستم ایمنی ضعیف هستند.
– نوزادان یا افرادی که ۶۵ سال یا بیشتر سن دارند.
– افرادی که دمای بدن آنها پس از گذشت چهار تا پنج روز همچنان بالا باقی مانده است.
– افرادی که تشدید علائم بیماری را تجربه می کنند یا با علائمی جدی مواجه هستند.
– افرادی که با تنگی نفس، سینه درد یا هر دو مواجه هستند.
– افرادی که سرگیجه و غش را تجربه می کنند.
– افرادی که لرز غیر قابل کنترل را تجربه می کنند.
– سرفه هایی که با تولید خلط سبز یا زرد همراه هستند.
به طور کلی، هر فردی که نگران علائم بیماری خود است باید برای مشورت و بررسی دقیق شرایط به پزشک مراجعه کند.
