رهبر معظم انقلاب در صبح روز ۱۲ مردادماه در با تنفیذ رای ملت ، حجت الاسلام رئیسی را به عنوان رئیس جمهور سیزدهمین دولت انقلاب اسلامی منصوب نمودند.
معظم له به صراحت تمام از دولت سیزدهم می خواهند که در روند انتخاب و انتصاب وزرا و دولتمردان عجله نمایند چراکه شرایط کشور اقتضا می کند مسئولان هر چه زودتر باعجله کارها را پیش ببرند.
در مراسم تحلیف، رئیس جمهور نیز با تایید منویات مقام معظم رهبری ، از ارائه لیست دولت در سریع ترین زمان ممکن خبر دادند.
اگرچه روند معرفی و انتخاب وزرای پیشنهادی با همکاری بدنه مجلس محترم به خوبی و با سرعت انجام پذیرفت اما امروز با گذشت نزدیک ۸۰ روز از شروع به کار دولت سیزدهم ، تکلیف برخی از استانداران هنوز مشخص نشده است.
هنوز بسیار از مدیران کل وزارتخانه ها تعیین تکلیف نشده است.
نه خبری از ابقاء اکثر مدیران است ونه جابجایی!
یکی از مهم ترین وزارتخانه های کشور ، یعنی آموزش و پرورش که با نیمی از کشور سروکار دارد نیز بدون وزیر اداره می شود.
عدم تعیین تکلیف استانداران، مدیران کل و معاونان وزرا ، سرنوشت مدیران رده پایین تر که می بایست کار میدانی انجام دهند اعم از فرمانداران و مدیران شهرستانی را نیز دچار رخوت و کندی کرده است.
دولت سابق وقتی سکاندار امور شد نسبت به پاکسازی کامل مدیران دولت قبل خود اقدام تمام عیاری را انجام داد. کافی بود حکمی از دولت سابق داشته باشی تا از حضور در مدیریت منع شوید!
همان طور که این اتفاق نیز افتاد و اکثر مدیران دولت های نهم و دهم در دولت های یازدهم و دوازدهم جایگاهی نداشته و اکثرا مجبور به خدمت در نهادهای وابسته به ارکان های غیردولتی نظام شدند.
در نهایت مردم در انتخابات ریاست جمهوری اخیر نیز بخوبی نشان دادند تمایلی به اصول فکری و مدیریتی حاکم بر دولت قبلی ندارند و این را مدیران دولت قبلی نیز بخوبی درک کردند و همین امر برای خیلی هایشان باعث دلسردی و دوری کردن از اقدامات مهم و تاثیرگذار که در برخی موارد دارای ریسک بالا هم هستند، شده است.
تاخیر در تعین تکلیف مدیران در نهایت باعث ظهور پدیده ای به نام ” بر زمین ماندن امور” می شود که تنها و تنها مردم از این بابت خسارت خواهند که دید که این امر به هیچ عنوان مناسب حکومت نخواهد بود آنهم حکومتی که سرمایه اش مردم هستند.
شاید یکی از دلایل رهبری که سخن از تعجیل به دلیل اقتضاء کشور بود نیز همین شرایط خاص کشور اعم از کرونا، اقتصادی ، معیشت مردم، تورم و… می باشد.
لذا امروز تسریع در انتصابات دولت را می توان به مشابه دمیدن خون تازه در بدن رو به موت دانست.
