میتوان از تالش بعد از رشت به عنوان دومین شهر بزرگ استان خوش آب و هوای گیلان، نام برد. این شهر با ییلاق های بسیارش یکی از پر بازدیدترین نقاط توریستی ایران به ویژه در روزهای گرم سال محسوب می شود. این سرزمین چشم نواز در ابتدا تاسیسش منطقه وسیعی را در میان آلبانیای قفقاز تا سپید رود و اردبیل به خود اختصاص داده بود اما در گذر سال ها بخش هایی از خود را با وجود عهد نامه هایی همچون ترکمن چای و گلستان، از دست داد. با وجود گرویدن قسمتی از تالش به کشور روسیه، اما همچنان این شهر مملو از دیدنی هایی است که در کمتر جایی از ایران شاهدشان خواهید بود.
قدمت این دیار کهن سال به زمان کادوسیان باز می گردد، درواقع کادوس ترجمه تالوش به زبان یونانیان است که امروزه تالش یا همان طوالش خوانده می شود. طبق گفته های لغت نامه دهخدا کادوسی ها اقوامی بودند که در نواحی کوهستانی شمال ایران می زیستند و در زمان هخامنشیان به نافرمانی برخاستند. اما نام دیگری که برای این شهرستان انتخاب شده بود هشتپر یا هشتبر است و داستان نام گذاری آن به سال های دور باز می گردد. در زمان های گذشته در مرکز این شهر کاخ سردار امجد یا همان اطاقسرا ساخته شد و ۸ در بزرگ دور تا دور آن را فرا گرفته بودند. واژه هشتبر نیز برگرفته از همین کاخ است چرا که در به زبان تالشی همان بر است و هشت نیز به همان ۸ دروازه کاخ اشاره می کند ، اما با گذر سال ها واژه هشتبر به هشتپر تغییر نام داد.
درسال ۱۳۲۳ خورشیدی تاش از بخش های متختلفی همچون ماسال، اسالم، کرگانرود، شفارود و هشتپر تشکیل می شد که جزو ۱۲ ولایت ایران و شهرستانی مستقل به شمار می رفت و هشتپر نیز به مرکزیت آن در آمد. در حال حاضر منطقه ای با مساحت ۲۳۷۳ کیلومتر مربع این شهرستان را تشکیل می دهد و نزدیک به ۲۵ درصد گیلان جزو اراضی تالش محسوب می شود.
نواحی جنگلی تالش مملو از گونه های درختی متنوع هیرکانی است. درختانی همچون آکاسیای ابریشمی، انجیلی یا همان درخت آهن، ممرز، انجیر هیرکانی، توسکا، افرا، بلوط و شاه بلوط، لرگ یا همان یالان قوز، له له خزر، انار، شمشاد هیرکانی و بوته های زالزالک، ازگیل، آلوچه جنگلی، ارجنگ، شمشاد کولخیسی، دانایا و کوله خاس و گونه های متعدد دیگری این پوشش های گیاهی را تشکیل می دهند.
