آینه‌ورزان نام روستایی است در ۶۰ کیلومتری شرق تهران. این روستا در شهرستان دماوند و از توابع آبسرد می‌باشد.
قدمت این روستا به ۲۰۰۰ سال می‌رسد. در بالای کوه مشرف به این روستا یک آبشار وجوددارد.
منبت کاری در این روستا بسیار رواج داشت. بنحوی که در کوچه‌های این روستا، مغازه‌های بسیاری برای این منظور وجود داشت و حتی صدای ضربه دست استادکاران به مغار و چوب به آسانی بگوش می‌رسید.
یکی از بناهای زیبا و ارزشمند تاریخی- فرهنگی این روستا امامزاده عبدالله است که
بصورت برج آرامگاهی هشت ضلعی و گنبد مخروطی است.
معماری این بنا از سنگ، ملات و گچ و یادگاری از اواخر دوره ی مغول است. گرچه گنبد آن به
دلیل ترمیم هم اینک چادری بر روی آن کشیده شده و نیاز دارد به منظور حفظ این بنای ارزشمند هر چه سریعتر ترمیم تا از
نفوذ آب به داخل امامزاده و خرابی گنبد اقدام شود.
کاشی کاری های داخل بنا به شکل چهارگوش و کوکبی که متعلق به دوران هشتم هجری و به سبک دوره ی مغول است.
بر روی قبر امامزاده صندوق منبت کاری شده ای قرار دارد که
بر روی بیرونی آن کتیبه ای به خط نستعلیق وجود دارد که حکایت از ساخت و نصب آن در دوره ی صفوی دارد.
هم اینک در چوبی و با ارزش امامزاده در موزه دوران اسلامی نگهداری می شود.
بنای امامزاده در جهت شمال – جنوب است و محراب در ضلع جنوبی آن قرار دارد،
در جهت شرقی امامزاده بنایی به صورت کفش کن و نمازخانه که مربوط به دوران صفویه است وجود دارد که
کاشی کاری آن به سبک مغولی و با کاشی های فیروزه ای رنگ تزیین شده است.
امامزاده عبدالله آیینه ورزان در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده است. در محوطه حیاط امامزاده درخت چناری دیده می شود که
قدمت عمر آن حدود ۶۰۰ تا ۷۰۰ سال است و خاطرات زیبایی را برای کهنسالان این روستا تداعی می کند و همه اهالی قدیم این روستا در
روزهای تابستان از سایه سار آن بهره می برند.
عکاس : زهرا نعمتی
خبرنگار : مصطفی شکری
