به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اینترستینگ انجینرینگ، چنین جراحی زمینه را برای درمان تومورهایی در اعماق بدن فراهم می کند.
محمد لبیت جراح اعصاب و استادیار دانشکده پزشکی دانشگاه مریلند که رهبر جراحی پر خطر بود، اعلام کرد کارلافلورس ۱۹ ساله بیماری است که در این فرایند شرکت کرده و پیش از آن نیز تحت دو عمل جراحی برای حذف تومور مغزی نادری به نام «کوردوما» قرار گرفته بود. این تومور بدخیم و نادر از بافت های بین مهره های ستون فقرات یا پایه جمجه رشد می کند.
اما پزشکان طی دوران بهبود وی متوجه یک تومور کوردوما دیگر شدند که این بار نزدیک پایه جمجمه قرار داشت و نیازمند یک روش نوآورانه تر از جراحی از طریق گردن، دهان یا بینی بود و ریسک های زیادی از جمله عفونت یا کاهش بینایی را در برداشت.
همین امر سببب شد لبیب و آندرئا هبرت جراح سروگردن و کالپس واخاریا یک جراح بازسازی صورت در اقدامی جسورانه ازطریق حفره چشم چپ با روش نوآورانه ای که «سوراخ سوم» (third nostril) نام گذاری کردند، به تومور دسترسی یابند.
آنها برای تضمین از ایمنی و امکان انجام جراحی ساعات زیادی را صرف تمرین روی سر اجساد کردند. این آماده سازی وسیع به آنها اجازه داد تا تکنیکشان را بهبود دهند، چالش های احتمالی را بررسی و تضمین کنند هرگام از جراحی با بالاترین سطح دقت و مراقبت انجام می شود.
به گفته تیم پزشکان، این جراحی ۱۹ ساعته نیازمند دقت بالا بود. پزشکان از طریق حفره چشم بیمار وارد بدن وی شدند، کره چشم و بافت های پشتی را چند میلی متر جابه جا و از محافظ قرنیه استفاده کردند. در مرحله بعد یک مته کوچک برای حذف بخش از استخوان کف کاسه چشم و فک بالایی برای دسترسی به مکان تومور استفاده کردند. محققان از طریق سه مسیر جراحی هماهنگ (سوراخ های بینی و حفره چشم) تومور را با استفاده از مته جداکننده‌ها و ابزارهای اندوسکوپی تکه تکه برداشتند.
لبیب توضیح داده محققان در فاصله چند میلیمتری از ستون فقرات عمل جراحی را انجام دادند. خطای جراحی در چنین مکانی به فلج شدن بیمار یا سکته مغزی مرگبار در ساقه مغز منجر می شد.
پس از عمل جراحی مذکور پزشکان استخوان های کاسه چشم و صورت بیمار را با استفاده از گرفت هایی از لگن وی، صفحه های تیتانیوم، پیچ و یک شبکه توری بازسازی کردند. هدف تیم بازسازی ساختار صورت به طور نامحسوس بود تا هیچ نشانی از جراحی تهاجمی باقی نماند.
دو روز پس از آن بیمار تحت جراحی تثبیت کننده قرار گرفت تا تقاطع بین جمجمه و نخاع وی تقویت شود. او شش هفته پس از بهبود پرتو درمانی را برای هدف گرفتن هرگونه سلول تومور باقیمانده در بدنش آغاز کرد. لبیب تایید کرد حدود یک سال پس از جراحی تاریخی، در اسکن های بیمار هیچ نشانی از بازگشت تومور دیده نمی شود. بیمار اکنون یک گردنبند درمانی برای پشتیبانی از گردن خود استفاده می کند.
