این مادر شهید با گام هایی خسته به سمت جایگاه می رود و تمامی حضار به احترام وی از جا بر می خیزند.
مادر بهروز صبوری می گوید فرزندش سال ۶۱ به مقام شهادت نائل می شود و او تا ۲۳ سال ، از این موضوع خبر نداشته و بعد از این مدت بنیاد شهید تاییدیه خبر شهادت فرزندش را به او می دهد.
خانم صبوری می گوید : هر سال با خبر بازگشت پیکر شهدا مشتاقانه به سمت آنان می روم تا شاید بهروزم آن جا باشد ولی تاکنون او را میان شهدا نیافته ام.
وی می افزاید : هر بار که زنگ تلفنی به صدا در می آید منتظر خبر شنیدن بازگشت بهروزم هستم.
این مادر شهید که به عشق فرزندش خانه قدیمی خود را تغییر نداده می گوید بهروز همین جا بدنیا آمد و من تا جان دارم منتظر بهروز می مانم.
صحبت های او در میان اشک هایش گم می شود و مجری از او می خواهد که برای حضار دعا کند.
این مادر شهید در ادامه با چشمانی پر از اشک می گوید: زمانی که بنیاد شهید تاییدیه شهادت پسرم را داد برایش جشن عروسی گرفتم و تمامی فامیل را برای جشن او دعوت کردم. پسر من داماد بی نام و نشان بود.
در ادامه کلیپی از جانباز شهید استاد ابراهیم نشان داده می شود این جانباز شهید ۱۷ سال قطع نخاع و پنج سال نیز در بیمارستان بستری بود.
در این فیلم تلاش های همسر فداکار این جانباز شهید به تصویر کشیده شده بود که حیرت همگان را در بر داشت.
همسر شهید استاد ابراهیم می گوید: مدت ۱۶ سال با او زندگی کردم پس از آن ایشان به جبهه های حق علیه باطل رفت و به افتخار جانبازی نایل شد.
وی ادامه داد: روزی که به بنده خبر دادند که همسرم قطع نخاع شده است در نماز خانه بیمارستان نماز خواندم و از خداوند خواستم برای پرستاری از همسرم مرا یاری کند.
سردار احمد وحیدی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با اهدا لوح یادبودی از این مادر و همسر شهید تقدیر کرد.
ایرنا