قدمت این اثر تاریخی به دوران اشکانی و ساسانی می‌رسد و شیوه معماری این اثر پارتی است و سکه‌ها، اشیاء، ابزار معاش و زیورآلات به‌دست آمده از این اکتشافات، نشان از دوره پارتیان می‌دهد.
این اثر که در زیر خاک مدفون بود، بر اساس کاوش‌های باستان‌شناسی با کشف بخشی از دیوار شرقی آن در سال ۴۷ کشف شد.
معبد آناهیتا عبادتگاه ایرانیان در زمان قبل از اسلام بوده و هر ساله به‌خصوص در ایام بهار و تابستان، پذیرای تعداد زیادی از مهمانان و گردشگرانی است که از جای جای دنیا به این منطقه می‌آیند.
معبد آناهیتا با مساحتی قریب به ۴۶ هزار متر مربع بر روی تپه‌ای طبیعی با ارتفاع ۳۲ متر از سطح زمین‌های اطراف، یکی از بزرگ‌ترین بناهای سنگی و معماری در کشورمان است.
طول معبد را حدود ۲۳۰ متر و عرض آن را حدود ۲۱۰ متر عنوان کرده‌اند و هر ضلع این ایوان ۱۸ متر قطر و هر ستون ۵۴٫۲ متر بلندی دارد.
معبد آناهیتا ۲ ورودی پلکانی شکل در شمال و جنوب دارد، هر کدام از پله‌ها ۴۱٫۵ سانتی متر پهنا و ۱۲ سانتی متر ارتفاع دارند.
در ضلع شمال‌غرب این بنا، امام‌زاده و مسجدی قرار دارد که مربوط به دوران اسلامی است.
به‌طور کلی فضای اطراف معبد را ستون‌های ردیفی موازی تشکیل می‌دهد و فضای داخلی معبد نیز که فضایی باز و بزرگ است، به‌واسطه ستون‌های کوتاه سنگی محصور شده است.
آناهیتا یا ناهید به معنای فرشته آب‌ها، زیبایی و باروری در دوران پیش از اسلام در ایران بوده است.
فارس
