زحمت خودتان را کشیدید اما…

داریوش سجادی (مدیر شبکه ماهواره ای تعطیل شده هما) ضمن درج این تحلیل نوشت: ۳۵ سال پیش و در مقطعی که نظام بین الملل زیر نگین آمریکا و شوروی تعریف شده بود؛ آن هم آمریکایی که برحسب تعریف، کشورهای ذیل این ابرقدرت می بایست با هر تشر طابق النعل بالنعل تسلیم اوامر ایشان شوند، بناگاه توسط چند جوان دانشجو همه ابهت و اقتدار و قدرت خود خوانده اش به تمسخر و تحقیر کشیده شد.
وی در وبلاگ خود خاطرنشان می کند: هنوز ۲۰ سال از «بحران موشکی کوبا» نگذشته بود که طی آن «کندی» رئیس جمهور وقت ایالات متحده با یک تشر و چشم غره توانست نیروهای «خروشچف» را تا عمق کرملین به عقب براند و فخر اقتدار واشنگتن در مقابل ابرقدرت شرق را به دنیا بفروشد و اینک کار به جایی رسیده که کارگردان آمریکایی با افتخار از فرار زبونانه و حقارت آمیز ۶ دیپلمات آمریکایی از یک کشور جهان سوم و اقدام انقلابی چند جوان دانشجو، حماسه می سازد!!! و از این فرار خفت بار به خود می بالند!!! تمامی تلاش های هالیوود طی ۳۵ سال گذشته صرف بازتولید آن اقتدار پوشالی و به سخره گرفته شده توسط جوانان دانشجو شده است. آرگو آخرین آن بود. پیش از این فیلم هایی نظیر «بدون دخترم هرگز» و «۳۰۰» و «ایرانیوم» نیز در چارچوب بازتولید همان اقتدار به سخره گرفته شده و استتار آن تحقیر بین المللی تهیه و اکران شده بود.
سجادی می نویسد: آقای بن افلک خسته نباشید! شما زحمت تان را کشیدید و این حداقل حق شما بود تا از فرار زبونانه ۶ دیپلمات آمریکایی از تهران که تا پیش از این قرار بود آقای دنیا باشند «ژانر» قهرمانانه و سلحشورانه بسازید و لو آنکه ژانرتان مبتنی بر تخیل باشد. اما بینی و بین الله حلاوت اشغال سفارت و ترکاندن حباب پوشالی اقتدارتان در ایران تا آن اندازه عمیق بود و هست که با چنین «فیلم هایی تخیلی» نمی توانید به جبران برآئید.
یادآور می شود تسخیر لانه جاسوسی واکنش ملت ایران به ۲۵ سال رفتار ظالمانه آمریکا در ایران بود که همچنان که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تداوم داشت. انتشار گوشه ای از اسناد لانه جاسوسی، ثابت کرد که سفارت آمریکا صرفاً به عنوان مرکز تجدید سازمان کودتای آژاکس (۲۸ مرداد ۳۲) فعالیت می کند. با این حال فیلم آرگو بدون آن که به علل موجده تسخیر لانه جاسوسی بپردازد، به روایت سراسر تحریف این ماجرا و فرار چند جاسوس آمریکا از ایران می پردازد.
اقدام آمریکایی ها در اعطای جایزه اسکار به فیلم آرگو آن هم توسط همسر رئیس جمهور این کشور (میشل اوباما)، اقدامی سبکسرانه حتی در محافل آمریکایی ارزیابی شد. تحلیلگر رادیو فردا می گوید: «این فیلم یکی از بدترین انتخاب هایی بوده که در طول تاریخ اسکار شده است. من می خواهم با تأکید بگویم که شاید این بزرگترین غفلت و اشتباهی است که در تاریخ اسکار شده که یک فیلمی مثل آرگو که ابداً فیلم خوبی نیست و ضعف های زیادی دارد بیاید و جایزه بهترین فیلم سال را بگیرد و آنهم در سالی که قحطی فیلم خوب نبوده است. فیلم آرگو نه سناریوی محکمی دارد و نه کارگردانی درست و حسابی دارد و فیلمی است که سوء استفاده می کند از یک اتفاق و آن را تبدیل می کند به یک فیلم توخالی جیمز باندی. یعنی می آید تمام آن عناصری را که می توانستند در این فیلم وجود داشته باشند و به تحلیل یک مسئله تاریخی کمک کنند را کنار می گذارد و آن عناصر اکشن و حادثه ای را بزرگ می کند تا یک فیلم پرتنش و پرهیجان ساخته شود. در آن مورد هم اتفاقاً زیاد موفق نیست چون از کلیشه های تکراری و نخ نما استفاده می کند».