مجموعه تصاویر سورن مانویلان، شامل جوندگان، کفتارها، لمورها، میمونها، مارهای پیتون ببر، گربه‌ها، سگها، مارها، پرندگان، روباه و حتی یک صاریغ در حال پرش است.
هر کدام از تصاویر مجموعه مانویلان نشان‌دهنده سطح پیچیده چشمهای هر حیوان است.
بسیاری از این تصاویر از حیوانات زندانی در باغ‌وحش ایروان در ارمنستان گرفته شده‌اند.
این مجموعه چشمان حیوانات در پس مجموعه «چشمان زیبای شما» منتشر شده که مانویلان در آن تصاویر بسیار نزدیک از چشمان انسان را ثبت کرده بود.
اگرچه چشمها با هم متفاوتند، اما عملکرد آنها بسیار مشابه چشم انسان است. بخشهای اصلی چشم از جمله قرنیه، مردمک، عنبیه، شبکیه و عضلات شعاعی و اسفنکتر است.
هنگامی که حیوانات به اطراف نگاه می‌کنند، نور بازتاب شده از اجسام مختلف از طریق یک لایه شفاف موسوم به قرنیه وارد چشم آنها می‌شود. این نور سپس از میان مردمک که بخش سیاره گرد مرکز چشم است، در این اندام سفر می‌کند.
شکلها و اندازه‌های مختلف مردمک چشم در مجموعه مانویلان با منطقه‌ای که در آن زندگی کرده و میزان نور دریافتی تعیین می‌شود. این امر همچنین به شب‌زی بودن یا نبودن حیوانات نیز بستگی دارد.
عضلات شعاعی درون عنبیه که بخش رنگی چشم بوده، در زمان تاریکی مردمک را گشاد کرده تا نور بیشتری وارد شود و همچنین مشاهده در شرایط کم‌نور ممکن باشد.
موجودات شب‌زی مانند روباه فنک از مردمکهای بزرگتر برای تسهیل مشاهده در شب برخوردارند.
الیاف اسفنکتر به انقباض مردمک برای محدود کردن میزن نور ورودی در شرایط پرنور کمک می‌کند.
سگهای هاسکی که در شرایط پر نور قطبی زندگی می‌کنند، از مردمکهای کوچکتری برخوردارند.
عدسی نور را به عقب چشم موسوم به شبکیه متمرکز می‌کند. شبکیه از هزاران نورون حساس به نور موسوم به گیرنده نور ساخته شده که علائم نور را به علائم الکتریکی تبدیل می‌کنند.
این علائم الکتریکی سپس توسط عصب نوری به مغز فرستاده شده که در بخش قشر بینایی آنچه دیده شده، پردازش می‌شود.
هنگامی که به یک جسم نگاه می‌کنید، تصویر آن بصورت وارونه در شبکیه تابیده می‌شود. مغز این تصویر را به شکل صحیح تنظیم می‌کند.
اگرچه بسته به گونه‌های مختلف جانوری، تفاوتهایی وجود دارد. برای مثال میمونهای لمور همه چیز را سفید و سیاه دیده تا حس بویایی آنها به انتخاب غذای مورد نظر بپردازد. سگهای هاسکی نیز از چشمهای رنگی متفاوتی برخوردارند که به ناهم‌رنگی عنبیه موسوم است.
