حاج شیخ حسین جای مند (مهدینژاد) ملکشاه فرزند ملامحمد هادی مهدینژاد که پدر وی صاحب کرامات زیادی بوده است تنها بازمانده حادثه مسجد گوهرشاد رضاخان است که هم اینک در سن ۱۰۸ سالگی در روستای دیوا بندپی غربی بابل زندگی می‌کند.
شیخ حسن جای‌مند در سن ۱۴ سالگی برای فراگیری علوم دینی به مشهد مقدس سفر کرد و به فراگیری دروس قدیم و جدید پرداخت.
وی که مسلط به زبان فرانسه و عربی بوده است در سال ۱۳۲۴ بعد از حادثه مسجد گوهرشاد به کربلا سفر کرد و به مدت ۱۶ سال در محضر آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی عالم قرن به تلمذ پرداخت.
به امر آیت‌الله اصفهانی نام حاج شیخ حسین مهدینژاد به شیخ حسین جای‌مند تغییرنام یافت و از آن پس وی به این نام معروف شد.
شیخ حسین جای‌مند در زندگی ۱۰۸ ساله خود ۲۹ سفر به مکه مکرمه و پنج ماه و ۱۸ روز نیز در مسجد الحرام بر اساس نذری که کرده بود معتکف بوده است.
شیخ حسین جای‌مند در سال ۱۳۴۰ به دنبال شکل‌گیری انقلاب توسط نیروهای مزدور عراقی از کربلا اخراج و در زادگاه خویش روستای دعوا سکنی کرد.
این عالم مجاهد هم‌اکنون بر اثر سکته مغزی چندان قادر به تکلم نبوده و در منزل توسط فرزندانش نگهداری میشود.
با توجه به اینکه این عالم مبارزه دلیل بیماری و کهولت سن چندان قادر به تکلم نبوده، فرزندش به سوالات خبرنگار پاسخ داده است.
فرزند چهارم از نسل سوم شیخ حسین جای‌مند گفت: پدرم دارای پنج فرزند، سه پسر، دو دختر و هفت نوه بوده است که یکی از فرزندانش در کربلا به مقام والای شهادت نائل آمد و در بین الحرمین به خاک سپرده شد.
مهدی جای‌مند افزود: پدرم در حادثه مسجد گوهرشاد به همراه محمدتقی گنابادی معرف به بهلول جزو متحصنان بوده و به شدت به سیاست‌های رضاخانی به مخالفت پرداخت.
وی بیان داشت: زمانی که خبر تحصن تعدادی از مردمی به رهبری محمدتقی گنابادی به رضاخان رسید وی بلافاصله مامورانی را برای سرکوبی این متحصنان اعزام می‌کند که در این حادثه محمدتقی گنابادی معروف به بهلول و پدرم شناسایی می‌شوند که هر دو اقدام به فرار می‌کنند.
جای‌مند تصریح کرد: پدرم زمانی که از دست ماموران رضاخان فرار می‌کند در داخل گودال فاضلاب مخفی شده و به محض دور شدن ماموران از منطقه به منزل یک پیرزن رفته و از وی درخواست کمک می‌کند.
وی اذعان داشت: پیرزن و شوهرش زمانی که در جریان این حادثه قرار گرفتند شناسنامه جعلی به نام جلال هاشمی تربت حیدریه به پدرم داده تا وی بتواند فرار کند.
جای‌مند افزود: پدرم با در دست داشتن این شناسنامه جعلی به قصر شیرین رفته و از آنجا عازم عتبات عالیات میشود.
وی اذعان داشت: پدرم به مدت ۱۶ سال در خدمت مرجع بزرگ قرن آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی تلمذ کرده و درس‌های معالم و کفایه، لمعتین و وسیله النجاه را نزد علمای معاصر نجف به ویژه آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی و آیت‌الله سید محمد شاهرودی فراگرفت.
وی تصریح کرد: پدرم در طول زندگی پربرکتش ۲۹ سفر به مکه مکرمه رفته و در سال ۱۳۵۶ نیز به دلیل نذری که داشت پنج ماه و ۱۸ روز در مسجد الحرام معتکف شده است.
جای‌مند اذعان داشت: پدرم که اجازه دریافت وجوهات شرعی را از آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی دریافت کرده است در سال ۱۳۴۰ توسط حکومت بعث عراقی از کربلا اخراج و در زادگاهش روستای دیوا سکنی گزید.
وی تصریح کرد: حاج شیخ حسین بعد از عزیمت به زادگاهش به کار کشاورزی پرداخت و بسیاری از اموالش را وقف کرد.
جای‌مند بیان داشت: پدرم در ۱۲ بهمن سال ۱۳۸۱ دچار سکته مغزی شد و از آن پس قادر به حرکت نیست.
وی با اشاره به اینکه خدمت کردن به پدری که عمر پربرکتش را در راه حفظ نظام و انقلاب سپری کرده است برایم افتخار است از همه مردم خوب بندپی ازجمله اهالی خوب و صمیمی روستای دیوا بندپی غربی که پدر وی را در این سال‌ها تنها نگذاشته و همواره از وی عیادت کردند، تقدیر کرد.
