اعتراض می‌کنند که چرا فلان شخص زیاد محروم شده. اما فارغ از وارد بودن یا نبودن اعتراض‌ها، باید فدراسیون فوتبال را ستود. صدور حکمی با این طول و عرض، جرات می‌خواست؛ جراتی که حتی فدراسیون دادکان هم نداشت. صدور این حکم که با توجه به جمع‌آوری اسناد مختلف بوده، نفوذ زیادی هم می‌خواست؛ نفوذی که فدراسیون دادکان، آن را هم نداشت.
فدراسیون فوتبال با همکاری مراجع ذیصلاح، اسنادی را جمع کرده که دستیابی به آن‌ها، از عهده هر کسی برنمی‌آمد. مهم‌تر از جمع‌آوری اسناد، جسارت فدراسیون فوتبال در اعلام این حکم بود؛ حکمی که گستردگی‌اش بخش بزرگی از لیگ دسته اول را پوشش می‌داد. صدور این حکم را می‌توان بزرگ‌ترین و قابل ستایش‌ترین کار فدراسیون علی کفاشیان دانست. حتی اگر تیم ملی به جام جهانی برود، صعود به این جام را نباید مهم‌تر از برخورد با تبانی‌کنندگان قلمداد کرد. فوتبال ایران مدت هاست که درگیر زد و بندها شده و همه علنا از آن حرف می زنند، اما تا پیش از این کسی حرکت جدی و با این وسعت برای مقابله با این تبانی ها و زد و بندها انجام نداده بود.
شاید کفاشیان تا دو روز قبل کار خاصی در فوتبال ایران نکرده بود و همه او را به عنوان یک مدیر ناموفق می‌شناسند، اما همین که مقابل فساد فوتبالی‌ها ایستاد، ارزش ۸ سال دور نگه داشتن صندلی ریاست فدراسیون از یک چهره فوتبالی را داشت. او کاری کرد که پیش از این هیچ چهره فوتبالی جرات انجام دادنش را نداشت. هیچ فدراسیونی به اندازه فدراسیون کفاشیان با تبانی‌کنندگان این‌قدر جدی برخورد نکرده بود. حالا او می‌تواند پس از پایان دوره ریاستش بر فوتبال، سرش را بالا بگیرد و بگوید: «جرقه برخورد با مفسدان فوتبال را من زدم.»
**میثم بهرامی (خبرآنلاین)
