این کارگردان و تهیه‌کننده سینمای ایران در نامه سرگشاده‌ای نوشت: «بر آن بودم که جدایی تهیه‌کنندگان از خانه سینما و تشکیل اتحادیه‌ای مستقل که امکان تصمیم‌گیری را برای سینما و آینده آن فراهم آورد، شاید اول قدمی باشد در رشد و جان گرفتن پیکر رنجور و نحیف سینمای ایران.»
در بخش دیگر این متن آمده است: «با شور و شوقی فراوان، در فراخوان تشکیل اتحادیه تهیه کنندگان در خانه هنرمندان به احترام تعدادی از دوستان که همچنان برایشان احترام قائلم شرکت کردم. بنا بود به آینده سینما فکر شود و تهیه‌کنندگان نقش اصلی خود را که ساخت فیلم‌های در خور، با ارزش و جذاب برای مخاطبان است ایفا کنند، نه آنکه من بر کرسی ممیزی بنشینم و برای همکاران خود تعیین تکلیف کنم. قرارمان چیز دیگری بود، چیزی از جنس سینما تا تشکلمان برقرار و استوار بپاید نه آنکه دست به دامان دولت بیاویزد و قبای خود را به سیاست بیالاید.»
در بخش پایانی این متن آمده است: «همکاران عزیز در شرایط حاضر، حضور خود را در جمع هیئت مدیره اتحادیه تهیه‌کنندگان غیرضروری بلکه مضر تشخیص داده بدین وسیله استعفای خود را تقدیم عزیزان می‌کنم. به امید آنکه با خرد جمعی و در نظر گرفتن منافع بلند مدت با ایجاد یک سینمای قدرتمند و فرهیخته گامی موثر در این راه برداریم.»ایسنا
