عجب شبی کارشناس بازی استقلال شدی؟
در واقع شب تلخی بود. امیدوارم دیگر چنین شبی را نبینم. من اعراب کشورمان را خیلی دوست دارم و ارادت ویژه‌ای هم به همه عزیزان هموطنم دارم ولی وقتی بحث به آن سوی آب‌های خلیج همیشه فارس‌مان می‌کشد اصلاً دوست ندارم به آنها ببازیم. حتی مساوی کنیم. البته خودم در یکی، ۲ بازی رودرروی نمایندگان‌شان باخته‌ام ولی همواره سعی کردم آبرومندانه بازی را به پایان برسانم. همیشه در این قبیل بازی‌ها ۲ برابر دویده‌ام.
فکر می‌کنی دلیل این شکست چه بود؟
قبل از هر چیز یک نفر این سؤال را پاسخ بدهد که آیا بازی استقلال ملی نبود؟ آیا بازتاب باخت ۶ بر یک استقلال از این سر آسیا تا اروپا و آمریکا نرفت؟ اگر این بازی ملی نبود بازی‌های جام جهانی جوانان ملی بود؟ تیمی که رفت و حذف شد و حتی اگر بالا هم می‌رفت هرگز انعکاس خبری‌‌اش یک‌دهم این شکست خجالت‌آور نبود؟ چرا استقلال نباید در چنین شب مهمی برای حفظ آبروی ایران و باشگاهش از مهره تأثیرگذارش استفاده کند؟ عِرق ملی یعنی این؟ تیمی که هافبک وسط ندارد باید امید نورافکنی که در طول نیم‌فصل مؤثرترین نفر در این پست برایش بوده را از دست بدهد؟ نورافکن سرمایه چند ساله استقلال برای چنین شبی بود ولی در یک اقدام غیرحرفه‌ای از محصول باشگاه استفاده نشد که مجید حسینی جایش بازی کند؟ هنوز این موضوع را درک نکرده‌ام.
خب چرا آن شب در تلویزیون این حرف‌ها را نزدی؟
زدن این حرف‌ها در شبی که تلخ‌ترین شب برای مردم ایران بود حکم نمک روی زخم پاشیدن را داشت.
عنوان شده بود تو کارشناسی خوبی نکردی چون با کادر فنی استقلال رودربایستی داری؟
من در آن شرایط چه حرفی می‌توانستم بزنم؟ ما در استودیو شوکه بودیم و از طرفی چون ۱۰ سال است با این هواداران زندگی کرده‌ام می‌دانم مردم در چنین شرایطی چه حسی دارند. اگر من هم می‌خواستم داغ این شکست را سنگین‌تر کنم که نمی‌شد. من مراعات حال مردم را کردم. از طرفی ممکن بود حرفی از سر احساس عنوان می‌شد اما حالا که مردم آرام‌تر شده‌اند می‌توان منطقی‌تر حرف زد. باخت بدی بود که در دل تاریخ ثبت شد.
یک جمله جالب آن شبت این بود که بین ۲ نیمه گفتی منصوریان مربی باهوشی است و در نیمه دوم کاری می‌کند که نتیجه برگردد! روی چه اصلی این حرف را زدی؟
این حرف من به اتفاقات بازی رفت برمی‌گردد. وقتی منصوریان در کنفرانس آخر بازی گفت: «ما مالکیت توپ را به حریف دادیم تا از فضاها استفاده کنیم» من به شخصه سورپرایز شدم! فکر نمی‌کردم کسی در آزادی جلوی ۷۰، ۸۰ هزار تماشاگر بین این همه روش برای بازی، چنین روشی را اتخاذ کند! از طرفی وقتی تیمی نتیجه می‌گیرد نمی‌توان درباره تاکتیک بازی‌‌اش ایرادی گرفت وگرنه دیدیم که در بازی قبل روی اشتباه مدافع حریف صاحب ضربه پنالتی شدیم. به این دلایل تیم که به رختکن رفت من قاطعانه فکر کردم علی آقا(منصوریان) حتماً برای برگرداندن بازی، فکر و تاکتیک دیگری رو خواهد کرد تا بازی را برگرداند.
در این یکی، ۲ روز چه موضوعی بیشتر از هر چیز ناراحتت کرده است؟
قطعاً بیشتر از باخت استقلال نبوده ولی اینکه این باخت اسباب کری‌خوانی دوستان پرسپولیسی شده ناراحتم. استقلال در یک بازی بین المللی باخته و باخت با ۶ گل به یک تیم اماراتی نه‌تنها افتخار ندارد بلکه گریه دارد. آنچه افتخار دارد قهرمانی و جام و ستاره گرفتن است نه کوچک کردن هموطن پیش اعراب حاشیه خلیج فارس.
جام
