خانه اوست چیست؟
خانه اوست نوعی خانه کشاورزی منحصربه‌فرد است؛ و دلیل این بی‌نظیر بودن فقط شکل آن نیست. این ساختمان‌ها که تاریخشان به قرن پانزدهم میلادی برمی‌گردد، به‌عنوان کوره مورد استفاده قرار می‌‌گرفتند (اوست در انگلیسی کهن به معنای کوره می‌باشد) تا رازک‌های رسیده‌ای را که هزاران رازک‌چین (یا رازک‌کار) در ماه سپتامبر (شهریور) برای تولید نوشیدنی مالت برداشت می‌کردند در آن خشک کنند.
این کوره‌های سربرکشیده هرکدام کفشان یک تنور داشتند که گرما را به طبقه خشک‌کن بالایی می‌فرستاد و رازک‌ها به‌صورت یک لایه ۷۵ سانتی‌متری صاف کف این طبقه پخش می‌شدند. روی پشت‌بام نیز (که گاه مخروطی و گاه هرمی ساخته می‌شد) یک دریچه سفید و پوشیده مجهز به یک پره بادی وجود داشت که به خروج هوای شرجی کمک می‌کرد. خشک شدن هر سری رازک هفت تا هشت ساعت طول می‌کشید.
این کوره‌ها که معمولاً خوشه خوشه ساخته می‌شدند را بیشتر در کنار ساختمان‌های مربعی و معمولی‌تر می‌ساختند تا پس از خشک شدن رازک ها، آن‌ها را برای خنک شدن، فشرده‌سازی و بسته‌بندی به این ساختمان‌ها منتقل کنند.
اکنون کاربردشان چیست؟
چیزی حدود ۱۵۰ سال پیش یا بیشتر، تقریباً ۵۰۰۰ خانه اوست در سرتاسر پادشاهی متحده بریتانیا وجود داشت، ولی با مدرنیزه شدن صنعت تولید نوشیدنی مالت، دیگر معمولاً این ساختمان‌ها را برای کاربرد اصلی‌شان مورد استفاده قرار نمی‌دهند.
بااینکه برداشت رازک‌ها اکنون مکانیزه شده است و دیگر خشک‌کردن و بسته‌بندی آن‌ها به روش پیشین از نظر اقتصادی به‌صرفه نیست، ولی مزرعه‌ای به نام مزرعه لیتِل اِسکاتنی Little Scotney که در استان کِنت انگلیس واقع شده است و تحت مالکیت سازمان اعتماد ملی این کشور می‌باشد، یکی از اندک مزرعه‌های فعال رازک است که امروزه روش سنتی را پیش گرفته است. یک کشاورز رازک ساکن در مزرعه آن را مدیریت می‌کند و با نظارت او هرسال در ماه سپتامبر، رازک ها برداشت شده، برگ‌ها و ریشه‌هایشان با ماشین‌آلات دیزلی مربوط به دهه ۵۰ میلادی پاک شده و سپس در یک خانه اوست به روش قدیمی خشک می‌شوند.
اگرچه معمولاً همه فکر می‌کنند که کشت رازک تنها در میان مردم استان کنت انگلیس رواج بسیاری دارد، ولی این گیاه در استان‌های دیگری چون سافولک، سِری و ساسِکس و همچنین وِست میدلَندز نیز کاشته می‌شد (و هنوز هم می‌شود)؛ بنابراین خانه‌های اوست در این مناطق هم فراوان یافت می‌شوند.
یک خانه اوست حیرت‌انگیز نیز در محله اِسپینینگفیلدز شهر منچستر هنوز پابرجاست که البته آن را به یک کافه – رستوران به‌روز (به نام خانه اوست) تبدیل کرده‌اند که نوشیدنی مالت و چند خوراک خوشمزه سرو می‌کند. پشت‌بام هرمی آن را با چراغ‌های درخشان آراسته‌اند، ولی سنتی بودن ساختمان را هنوز به‌وضوح می‌توان حس کرد.
امروزه، بیشتر خانه‌های اوست یا مانند این کافه – رستوران در منچستر به محل کسب‌وکار تبدیل شده‌اند؛ یا جاذبه گردشگری هستند، مانند پارک خانوادگی هاپ فارم در شهر کنت یا خانه باغ گرِیت دیکستِر در ساسِکس؛ و یا برای سکونت شخصی بازسازی شده‌اند که گاه به‌عنوان کلبه تفریحی برای تعطیلات اجاره داده می‌شوند.
رویکردی مدرن از جنس خانه اوست
خانه اوست علی‌رغم بی‌استفاده بودنش از نظر صنعتی، سازه بسیار استوار و شگفت‌انگیزی است که به معماران مدرن الهام می‌بخشد. در سال ۲۰۱۹، استودیوی معماری اِی‌سی‌اِم‌ای ACME واقع در شهر لندن، یک نسخه مسکونی عالی قرن بیست و یکمی از خانه اوست را طراحی کرد. این پروژه که بامپِرز اوست نام داشت در شهر کِنت ساخته شد و دربرگیرنده چهار برج است که سرتاسرشان با کاشی‌های سفالی رنگ پوشیده شده است تا ظاهری شبیه به آجرهای سنتی داشته باشد.
پشت‌بام هر یک از این برج‌ها مخروطی است، ولی به‌جای دریچه تهویه، پنجره سقفی برایش در نظر گرفته‌اند. همچنین برخلاف خانه‌های اوست، در این طراحی مدرن برج‌ها روبروی یکدیگر و در کنار یک ساختمان مربعی شکل واقع نشده‌اند و در عوض دور یک محوطه گرد ساخته شده‌اند.
پیش از پروژه بامپِرز اوست و در سال ۲۰۱۷، جیمر مکدونالد رایت از شرکت مکدونالد رایت آرکیتکتس Macdonald Wright Architects و نیال مَکسوِل از شرکت رورِل آفیس فور آرکیتکچر Rural Office For Architecture با همکاری یکدیگر پروژه کِرینگ وود Caring Wood را کلید زدند که یک بازسازی زاویه‌دارتر از خانه‌های سنتی اوست بود. این ساختمان مسکونی که آن‌هم در کنت قرار دارد، دارای چهار برج بوده و با کاشی‌های آجر شکل پوشیده شده است تا با ویژگی‌های اصلی یک خانه اوست همخوانی داشته باشد، ولی بی چوب بودن و اشکال مدرنش، ظاهر آن را بیشتر به یک خانه قرن بیست و یکمی شبیه کرده‌اند.
منبع: matadornetwork.com
