شاید این پرسش مطرح شود که چرا انتخابات را مهمترین مساله و آن را نیازمند تحلیل، تفسیر و تامل بیشتر می‌دانیم و چرا از اساس باید انتخابات را به عنوان یک مساله دانست؟
برای پاسخ به این پرسش و مواردی از این دست باید به همه آنچه که در یک سال گذشته و حتی در ادامه، ما را با انتخابات پیوند داده و خواهد داد، بپردازیم.
انتخابات مساله ملی و ضروری بود مهمترین پاسخ به پرسش‌های مطرح شده در خصوص انتخابات را می‌توان از جمله رهبر معظم انقلاب در بیاناتشان در دیدار با مردم کرمان و خوزستان در دی‌ماه ۱۴۰۲ وام گرفت که فرمودند: «به یک مساله ملّی و مهم اشاره خواهم کرد و آن مساله انتخاباتی است که در پیشِ‌روست».
«ملی بودن» می‌تواند انتخابات را به عنوان مهمترین مساله کشور مطرح کند تا آنجایی که باز مقام معظم رهبری آن را «تعیین کننده» دانسته‌اند و در مورد چرایی برگزاری آن فرموده‌اند: «دو کلمه «جمهوری» و «اسلامی» وابسته به انتخابات است. «جمهوری» یعنی مردم‌سالاری، یعنی حاکمیّت کشور به دست مردم …
این مسئله جمهوریّت. انتخابات می‌تواند ولیّ‌فقیه در کشور انتخاب بکند و به وجود بیاورد، یعنی اسلامیّت را تأمین کند. انتخابات می‌تواند نمایندگانی را در مجلس شورای اسلامی مستقر کند که طبق مقرّرات اسلامی و معارف اسلامی، برای مدیریّت کشور قوانین تدوین کنند.
پس بنابراین، هم جمهوریّت و هم اسلامیّت، متّکی به انتخابات است. بنابراین، در نظام جمهوری اسلامی، انتخابات ضروری است».
انتخابات سال ۱۴۰۲ باید خبرگان رهبری را انتخاب می‌کرد که به فرموده رهبری «در موقع لازم می‌تواند رهبر مناسب را برای کشور انتخاب کند و در طول زمان هم می‌تواند و می‌باید مراقب حفظ شرایط حیاتی رهبری در شخصِ رهبرِ موجود باشد» و نمایندگان مجلسی انتخاب می‌کرد که بنابه سخنان رهبری، این مجلس «ریل‌گذاری‌کننده آینده کشور است. اگر کشور مشکلاتی دارد، برای رفع این مشکلات نیاز به قانون‌گذاری و حضور مدبّرانه مجلس شورای اسلامی است».
علاوه بر این، در شرایطی که چشم‌های زیادی به‌ویژه خارج کشور به این انتخابات بود، لذا مشارکت یکی از اهداف مهمی بود که باید در این سال اتفاق می‌افتاد. به همین دلیل همه افراد جامعه در هر سطحی که حضور داشتند برای این عمل تلاش کردند. بنابراین «ملی و ضروری بودن» ویژگی هر دو انتخابات سال ۱۴۰۲ به شمار می‌رود.
خبرنگار : سید اصغر حسینی
