گروه سیاسی خبرگزاری تسنیم– مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جریان سفر به تهران، به همراه رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان در در جمع خبرنگاران حضور یافت و ادعاهایی را در خصوص نسبت آژانس و مذاکرات هسته‌ای اخیر مطرح کرد.
رافائل گروسی در این خصوص اظهار داشت:
“ما در خصوص اینکه آژانس چگونه می‌تواند از مذاکرات جاری بین ایران و آمریکا حمایت کند، گفتگو کردیم. ما می‌دانیم که این روند ساده‌ای نیست و مطمئناً افرادی هستند که تمایل ندارند این مذاکرات به نتیجه رسد. اما برای صلح باید تلاش خود را به‌کار گیریم.”
ظاهر مواضع گروسی شاید برای کسانی که نسبت به ماهیت و رویکرد آژانس بین المللی انرژی اتمی در تقابل با فعالیت‌های هسته‌ای کشورمان ناآگاه هستند، خوشایند باشد. اینکه بالاترین مقام یک سازمان بین المللی از اراده خود جهت به ثمر رسیدن مذاکره و توافقی عادلانه بر سر فعالیت‌های هسته‌ای ایران سخن بگوید، به خودی خود امری نامطلوب نیست. اما سوءسوابقی که در کارنامه گروسی، خصوصا طی سه سال اخیر مشاهده می‌شود این خوش‌بینی را تا اندازه زیادی به چالش می‌کشد.
بهتر است آقای گروسی قبل از آنکه از نقش سازنده خود در مذاکرات پیش رو سخن بگوید، به این سوال مهم پاسخ دهد که وی در طول برگزاری سلسله مذاکراتی که پس از خروج ترامپ از توافق هسته‌ای به‌صورت غیرمستقیم میان طرفین و به‌صورت مستقیم میان ایران و اعضای ۱+۴ ( چین، روسیه و تروییکای اروپایی) برگزار شده چگونه عمل کرده است!
کسانی که تحولات متنی و فرامتنی مذاکرات احیای برجام را طی سال‌های اخیر رصد کرده‌اند، نسبت به نقش سلبی و بازدارنده آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در جلوگیری از تحقق این روند و ممانعت از انعقاد یک توافق واقعی با خبر هستند. اصرار گروسی بر مفتوح نگاه داشتن پرونده‌ای تحت عنوان “موارد ادعایی”موضوعی نیست که بتوان آن را کتمان کرد. جمهوری اسلامی ایران بارها عنوان کرده است که مختومه‌سازی پرونده موسوم به موارد ادعایی صهیونیست‌ها، اصلی‌ترین پیش‌شرط در به ثمر رسیدن مذاکرات خواهد بود اما گروسی تحت تأثیر لابی‌های پشت پرده و حتی آشکار غیرحقوقی و کاملاً سیاسی، این موضوع را عامدانه نادیده انگاشته است.
فراتر از آن، وی توافقات دوجانبه ایران و آژانس در ماه مارس ۲۰۲۲ میلادی را رسما با اصرار بر بازرسی‌های فراپادمانی و نامحدود نقض کرد. نقش گروسی در صدور دو قطعنامه ضدایرانی در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی و سکوت مطلق و البته وقیحانه وی در برابر تهدیدات رژیم اشغالگر صهیونیستی در خصوص بمباران اماکن هسته‌ای ایران موضوعاتی نبوده که بتوان تحت تاثیر یک “ادعای صوری” آن‌ها را فراموش کرد.
گروسی به‌جای تلاش برای اعتمادسازی ایران، باید بر روی آزمون جدید اعتمادسازی خود برای نظام و ملت ایران متمرکز شود. گروسی باید این واقعیت محض را دریابد که سوابق غیرقابل توجیه و دفاع وی، جایی برای تفسیر ایجابی از اظهارات ومواضع کلی وی باقی نخواهد گذاشت.
در آینده‌ای نزدیک مشخص خواهد شد که آیا آژانس رویه‌های غیرحقوقی و کاملاً سیاسی خود را در تقابل با حقوق حقه هسته‌ای ایران تغییر داده یا کماکان بر همان رویه‌های ناصواب و غیرسازنده خود اصرار خواهد داشت…
انتهای پیام/
