در این دادخواست آمده است: لس آنجلس مرکز کهنه سربازان بی‌خانمان در ایالات متحده است. این حقیقت دارد، درحالی که واقعیتی دیگر نشان می‌دهد، نقطه عطف “سیستم بهداشت و درمان کهنه سربازان لس‌آنجلس” یک قطعه ۳۸۷ آکری است که در پنج مایلی اقیانوس آرام قرار دارد.
این در حالی است که با افزایش ارزش اموال و دارایی‌ها در این منطقه، “سازمان امور کهنه سربازان” کنترل تفکیک زمین را به شرکت‌های خصوصی واگذار کرده است.
طبق این پرونده تشکیل شده، این سازمان بخش‌هایی از این محوطه را به یک شرکت اجاره ماشین، یک شرکت خدمات لباس‌شویی هتل‌ها، یک مدرسه خصوصی و شهر لس‌آنجلس اجاره داده است.
در این دادخواست همچنین از قاضی فدرال خواسته شده است به “سازمان کهنه سربازان امریکا” دستور استفاده از ساختمان‌های خالی در محوطه “مرکز پزشکی غرب لس‌آنجلس” را بدهد تا مسکنی ثابت برای آن دسته از کهنه سربازان که به گفته شاکیان برای درمانی موفق به منزلی پایدار نیازمند هستند، فراهم شود.
در این پرونده چهار شاکی مشخص شده‌اند که یکی از آن‌ها زنی است که در دوران خدمت مورد تجاوز قرار گرفته و سه تن دیگر از کهنه سربازان عراق هستند. این زن بعد از تجاوز، از اختلالات روحی، استرس و دردهای دیگر رنج می‌برد.
این شاکیان بیان می‌دارند که کمبود مسکن تبعیض قائل شدن برای کهنه سربازان است. دولت از نظر قانونی موظف به فراهم کردن دسترسی مشابه دیگر کهنه سربازان بیمار به خدمات پرستاری است، اما درمان مؤثر زمانی که کهنه سربازان خانه‌ای ندارند غیرممکن است.
به گفته “اتحادیه آزادی‌های مدنی امریکا”، بین ۴۴ هزار تا ۶۶ هزار کهنه سرباز در برهه ای از زمان، بی‌خانمان بوده‌اند؛ یعنی برای بیش از یک سال یا در مقاطع مختلف در سال‌های اخیر بی‌خانمان بوده‌اند.
به نوشته روزنامه لس‌آنجلس تایمز، آمار افراد بی‌خانمان در لس‌آنجلس بیش از دیگر شهرهای این کشور است و در میان آن‌ها کهنه سربازان بیشتر هستند و تخمین زده می‌شود که شمارشان به ۷۰۰۰ تن برسد.
این گزارش می‌افزاید، احتمال این که کهنه سربازان نسبت به دیگر امریکایی‌ها بی‌خانمان شوند ۵۰ درصد است و حدود ۲۰ درصد کسانی را که در خیابان‌های لس‌آنجلس زندگی می‌کنند کهنه سربازان بی‌خانمان تشکیل می‌دهند.
براساس آمار سال ۲۰۱۰ سازمان کهنه سربازان امریکا، حدود ۱۰۷ هزار کهنه سرباز بی‌خانمان در ایالات متحده زندگی می‌کنند.
